Kormoran szorstkodzioby
| ||
| Phalacrocorax carunculatus[1] | ||
| (J. F. Gmelin, 1789) | ||
 kormoran szorstkodzioby (po prawej) - ilustracja z A History of the Birds of New Zealand (1888) | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | głuptakowe | |
| Rodzina | kormorany | |
| Rodzaj | Phalacrocorax | |
| Gatunek | kormoran szorstkodzioby | |
| Synonimy | ||
| Podgatunki | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[7] | ||
 | ||
Kormoran szorstkodzioby (Phalacrocorax carunculatus) – gatunek ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae). Zamieszkuje obszar Nowej Zelandii.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Taksony te czasami podnoszone są do rangi odrębnych gatunków[8][9]. Wyróżniono trzy podgatunki P. carunculatus[10]:
- P. carunculatus carunculatus – kormoran szorstkodzioby
- P. carunculatus chalconotus – kormoran nowozelandzki
- P. carunculatus onslowi – kormoran plamisty
Dla Europejczyków kormoran szorstkodzioby został odkryty w maju 1773, kiedy Johann Reinhold Forster odłowił jeden okaz w Queen Charlotte Sound podczas wyprawy Jamesa Cooka[11].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała do 76 cm, masa ciała – około 2,5 kg[6]. Podgardle, pierś i brzuch białe. Głowa, szyja i grzbiet czarne, skóra głowy (maska) pomarańczowoczerwona. Niebieska obwódka pod oczami, na dziobie łata z żółtawych brodawek.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Kormorany szorstkodziobe gnieżdżą się na skałach. Żywią się rybami żyjącymi w okolicy dna; trzon ich diety stanowią flądry Arnoglossus scapha. Prawdopodobnie ptaki tego gatunku nie wyprowadzają lęgów regularnie co roku. U kormorana szorstkodziobego okres lęgowy trwa przeważnie w maju i czerwcu. Gniazdo to platforma z gałęzi i wodorostów spojonych guanem. Zniesienie liczy 1–3 jasnoniebieskie jaja. Brak informacji na temat inkubacji czy czasu do opierzenia się młodych[11].
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii VU (zagrożony wyginięciem) pod nazwą Phalacrocorax carunculatus[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Phalacrocorax carunculatus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Proc. Z. S., 1831, p. 30.
- ↑ Ibis, 1868, p. 189.
- ↑ J. f. O. 1870, p. 375.
- ↑ Ibis, 1870, p. 500.
- ↑ a b Orta, J., Jutglar, F., Garcia, E.F.J., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Rough-faced Shag (Phalacrocorax carunculatus).. W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2014). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2014. [dostęp 10 grudnia 2015].
- ↑ a b Phalacrocorax carunculatus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ Frank Gill, David Donsker: Family Phalacrocoracidae (ang.). IOC World Bird List: Version 5.4. [dostęp 2015-12-10].
- ↑ John H. Boyd III: Phalacrocoracidae: Cormorants Reichenbach, 1849-50 (1836) (ang.). W: Aves—A Taxonomy in Flux 2.89 Introduction [on-line]. John Boyd's Home Page. [dostęp 2015-12-10].
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 - kormorany - Cormorants. W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2015-12-10].
- ↑ a b New Zealand king shag. New Zealand Birds Online. Digital encyclopaedia of New Zealand birds.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
