Łazik skalny (Xenicus gilviventris) – gatunek małego ptaka z rodziny barglików, jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Xenicus. Endemiczny dla Wyspy Południowej na Nowej Zelandii, występuje tam wyspowo. Zagrożony wyginięciem.
Jego środowisko to wysokie, górskie stoki[3], pomiędzy 920 a 2900 m n.p.m. Zjada głównie owady, ale czasami także owoce rosnących w jego środowisku roślin. Zdolność lotu zredukowana[4].
Łazik skalny jest niewielkim ptakiem, mierzącym 10 cm[4], o mocno zredukowanym ogonie. Krótki, szary dziób z pomarańczowymi jego kątami. Jasna brew na brązowej głowie. Wierzch ciała na głowie szary, na karku jasnooliwkowy, a na grzbiecie szarooliwkowy. Skrzydła oliwkowe, czarne w zgięciu. Spód ciała cały biały, z żółtawymi bokami. Jasnoróżowe nóżki z długim tylnym pazurem.
↑Xenicus gilviventris. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
↑David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 334. ISBN 978-83-01-15733-3.
