Przejdź do zawartości

Pingwin żółtooki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pingwin żółtooki
Megadyptes antipodes[1]
(Hombron & Jacquinot, 1841)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pingwiny

Rodzina

pingwiny

Rodzaj

Megadyptes[2]
Milne-Edwards, 1880

Gatunek

pingwin żółtooki

Synonimy
  • Catarrhactes antipodes Hombron & Jacquinot, 1841[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Pingwin żółtooki[5] (Megadyptes antipodes) – gatunek dużego ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae), występujący w Nowej Zelandii. Dawniej mylony z pingwinem małym. Zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Megadyptes[5][6]. Nie wyróżnia się podgatunków[3][6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Wygląd zewnętrzny
Pingwin żółtooki zyskał swą nazwę ze względu na żółte oczy; ponadto posiada bladożółtą otoczkę wokół oczu przechodzącą w tego samego koloru pasek, który ciągnie się po tył głowy. Tak jak u większości pingwinów jego upierzenie ciała jest na wierzchu czarne, natomiast pod spodem przechodzi w biel.
Rozmiary
długość ciała: 56–78 cm[7]
masa ciała: 5–8 kg[7]
Samce są większe niż samice[8].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]
Środowisko
Wody otaczające wybrzeża Nowej Zelandii.
Zasięg występowania
Wschodnie i południowo-wschodnie wybrzeża Wyspy Południowej, Wyspa Stewart, Wyspy Auckland i Wyspy Campbella. Dorosłe osobniki są na ogół osiadłe i polują w odległości do 50 km od kolonii lęgowych. Osobniki młodociane mogą rozproszyć się aż po Cieśninę Cooka na północy[9].

Rozród

[edytuj | edytuj kod]
Rodzina pingwinów żółtookich w zagrodzie dla pingwinów w Dunedin (Wyspa Południowa)

Gatunek odbywa toki na południowych wyspach Nowej Zelandii. Samica składa w odstępie 3–5 dni[8] dwa równej wielkości jaja, zwykle we wrześniu lub październiku[7]. Wysiadywanie rozpoczyna się w momencie złożenia drugiego jaja i zajmują się nim na przemian oboje rodzice przez 39–51 dni[8] (średnio 43 dni[7]). Pisklęta są opierzone w lutym lub marcu, niekiedy dopiero w kwietniu[8]. Młode samice uzyskują dojrzałość płciową w wieku 2–3, a samce 3–4 lat[7].

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Głównie ryby, ale także skorupiaki i stawonogi.

Ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pingwina żółtookiego za gatunek zagrożony wyginięciem (EN – Endangered) nieprzerwanie od 2000 roku; wcześniej, od 1994 roku miał on status gatunku narażonego na wyginięcie (VU – Vulnerable)[4]. Jego populację szacuje się na 2600–3000 dorosłych osobników[4]. Do największych zagrożeń dla gatunku należą zaplątywanie się w sieci rybackie oraz drapieżnictwo ze strony introdukowanych ssaków takich jak fretki, gronostaje, psy, koty czy świnie[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Megadyptes antipodes, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Megadyptes, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2010-10-05] (ang.).
  3. a b Yellow-eyed Penguin (Megadyptes antipodes). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
  4. a b c Megadyptes antipodes, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Spheniscidae Bonaparte, 1831 - pingwiny - Penguins (wersja: 2019-10-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-07-20].
  6. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Kagu, sunbittern, tropicbirds, loons, penguins, petrels. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-07-21]. (ang.).
  7. a b c d e Wardell, W.: Megadyptes antipodes yellow-eyed penguin. [w:] Animal Diversity Web [on-line]. 2013. [dostęp 2020-07-21]. (ang.).
  8. a b c d Seddon, P.J.: Yellow-eyed penguin. [w:] New Zealand Birds Online [on-line]. 2013 (aktualizacja 2019). [dostęp 2020-07-21]. (ang.).
  9. a b Species factsheet: Megadyptes antipodes. BirdLife International. [dostęp 2020-07-21]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]