Potyczka w Usman Khel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Potyczka w Usman Khel
Wojna w Afganistanie (2001–2021)
Ilustracja
Mapa Afganistanu, prowincja Ghazni
zaznaczona na jasnozielono
Czas

10 sierpnia 2009

Miejsce

Usman Khel, powiat Ajristan

Terytorium

Afganistan

Przyczyna

zasadzka talibów na polski patrol

Wynik

wycofanie się patrolu

Strony konfliktu
ISAF

 Afganistan

 Talibowie
Dowódcy
Daniel Ambroziński †
Dariusz Zwolak
Mułła Kudus[1]
Siły
I Faza: 62, w tym:
12 Polaków z PSZ,
25 żołnierzy afgańskich (ANA),
25 afgańskich policjantów (ANP);
II Faza: oprócz patrolu, 4 śmigłowce, w tym:
2 polskie Mi-17 z 20 żołnierzami,
2 amerykańskie AH-64
50-100
Straty
Polska 1 zabity,
4 rannych
8 zabitych,
kilku rannych
nieznane
(co najmniej jeden zabity, przez kpt. D. Ambrozińskiego)[2]
brak współrzędnych

Potyczka w Usman Khelstarcie polskich żołnierzy działających w ramach międzynarodowych sił ISAF i rządowych oddziałów afgańskich z grupą partyzantów talibskich, do którego doszło 10 sierpnia 2009 roku w miejscowości Usman Khel (Asman Hel) w dystrykcie Ajristan.

Potyczka[edytuj | edytuj kod]

I Faza[edytuj | edytuj kod]

W ramach prowadzonej od lipca operacji Over the top, rano 10 sierpnia wyszedł na patrol polsko-afgański oddział, mający sprawdzić doniesienia o talibskim składzie broni. O godzinie 7:30 patrol został zaatakowany przez Talibów, podczas przemarszu przez miejscowość Usmankhel. Pierwsze starcie rozegrało się pomiędzy napastnikami i żołnierzami afgańskimi z patrolu. Jednak wobec zaciętej walki, do starcia włączyli się Polacy. Po przegrupowaniu, żołnierze PKW zostali ostrzelani od tyłu i zmuszeni do zajęcia obronnych pozycji przy dwóch budynkach, skąd wezwano posiłki.

II Faza[edytuj | edytuj kod]

O 8:20 do broniącego się patrolu, przybyły posiłki w postaci 4 helikopterów: dwóch polskich Mi-17, które dodatkowo zabrały ze sobą 20 żołnierzy, i dwóch amerykańskich AH-64, które rozpoczęły ostrzał pozycji Talibów.

Tymczasem, podczas próby likwidacji talibskiego strzelca wyborowego, został postrzelony porucznik Daniel Ambroziński. Mimo szybkiej ewakuacji rannego poza strefę ostrzału i prób reanimacji, oficera nie udało się uratować.

Jednocześnie okazało się, że podczas wymiany ognia rannych zostało jeszcze 4 polskich żołnierzy i w wyniku tego nowy dowódca, mł. chor. Dariusz Zwolak podjął decyzję o wycofaniu się patrolu. Po przebiciu się przez pierścień talibów, o godz. 9:45 amerykański śmigłowiec zabrał rannych do bazy w Ghazni. Pozostali żołnierze powrócili do bazy o 12:45.

Następnego dnia udało się odnaleźć w rejonie starcia, ciało kpt. Ambrozińskiego, którego wcześniej nie udało się zabrać ze względu na ostrzał. Nie ujawniono jednak bliższych szczegółów. Nieznane są też dane dotyczące strat po stronie Afgańczyków i talibów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mułła winny śmierci Polaka nie żyje. TVP Info. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-27)].
  2. Newsweek Polska nr. 34/2009.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Przebieg starcia dostęp: 12 sierpnia 2009
  • Newsweek Polska, nr 34/2009 (23.08.2009), s. 20.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]