Rameau Thierry Sokoudjou
 Sokoudjou na oficjalnym ważeniu przed galą Pride 33 | |
| Pseudonim |
The African Assassin |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
178 cm |
| Masa ciała |
93 kg |
| Styl walki | |
| Debiut |
2006 |
| Kategoria wagowa | |
| Klub |
Team Quest |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
37 |
| Zwycięstwa |
19 |
| Przez nokauty |
13 |
| Przez poddania |
1 |
| Przez decyzje |
4 |
| Porażki |
18 |
| |
Rameau Thierry Sokoudjou (ur. 18 kwietnia 1984) − kameruński judoka oraz zawodnik MMA[1]. W czasie swojej kariery walczył we wszystkich największych organizacjach MMA na świecie - PRIDE FC, UFC, DREAM, Strikeforce i Bellator, międzynarodowy mistrz KSW w wadze półciężkiej z 2011.
Kariera w judo[edytuj | edytuj kod]
Treningi judo podjął w wieku około 5 lat. Jako junior zdobył trzykrotnie mistrzostwo kraju. Jego celem był udział w igrzyskach olimpijskich w 2004 roku, więc w wieku 17 lat wyjechał do USA, w poszukiwaniu lepszych warunków treningowych. W 2001 roku wygrał mistrzostwa Kalifornii oraz międzynarodowe mistrzostwa USA (US Open) w kategorii open. W 2003 roku ponownie zwyciężył w mistrzostwach stanowych, a w US Open zajął 3. miejsce. Powrót do ojczyzny i wzięcie udziału w kwalifikacjach olimpijskich uniemożliwiły mu jednak problemy wizowe[2].
Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]
Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]
W 2004 roku otrzymał angaż w czołowym amerykańskim klubie MMA, Team Quest jako sparingpartner i instruktor judo. Pomagał tam Danowi Hendersonowi w przygotowaniach do walki z Kazuhiro Nakamurą oraz Rulonowi Gardnerowi przed jego starciem z Hidehiko Yoshidą. W 2006 roku Sokoudjou sam zadebiutował w profesjonalnych mieszanych sztukach walki. W swoich trzech pierwszych walkach zanotował dwie wygrane i jedną porażkę[2].
PRIDE FC[edytuj | edytuj kod]
Henderson, mistrz PRIDE FC w wadze półśredniej, polecił Sokoudjou właścicielom tej ówcześnie największej organizacji MMA na świecie. Dzięki temu w lutym 2007 roku Kameruńczyk zadebiutował na gali PRIDE 33 w Las Vegas przeciwko Antônio Rogério Nogueirze. Brazylijczyk, czołowy zawodnik MMA świata w wadze do 93 kg oraz mistrz swojego kraju w boksie amatorskim, był uważany za zdecydowanego faworyta (bukmacherzy przyjmowali na niego zakłady w stosunku 16-1). Sokoudjou znokautował go jednak w zaledwie 23 sekundy[3]. Niecałe dwa miesiące później stał się sprawcą kolejnej niespodzianki, gdy podczas PRIDE 34 w Saitamie znokautował w pierwszej rundzie utytułowanego grapplera i byłego pretendenta do mistrzostwa PRIDE w wadze średniej, Ricardo Aronę. Jak się wkrótce potem okazało była to ostatnia gala PRIDE FC w historii, bowiem organizacja ta została zakupiona przez właścicieli konkurencyjnego UFC[4].
UFC[edytuj | edytuj kod]
Kilka miesięcy później Sokoudjou sam stał się zawodnikiem UFC, podpisując kontrakt na trzy walki. W pierwszej, rozegranej w grudniu 2007 roku w Las Vegas (UFC 79) przegrał przez poddanie z przyszłym mistrzem w wadze półciężkiej, Lyoto Machidą. W drugiej wygrał z Kazuhiro Nakamurą (UFC 84), jednak w ostatniej (UFC 89) został znokautowany przez Brazylijczyka Luiza Cané, co spowodowało, że UFC nie przedłużyło z nim kontraktu[4].
DREAM[edytuj | edytuj kod]
Po odejściu z UFC, w styczniu 2009 roku stoczył przegraną walkę z Renato Sobralem na gali Affliction: Day of Reckoning, po czym powrócił do Japonii, aby wystartować w DREAM Super Hulk GP − turnieju bez podziału na kategorie wagowe organizacji DREAM. W rozegranym w maju 2009 roku ćwierćfinale pokonał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie byłego zawodnika K-1 Jana Nortje. W październikowym półfinale miał się początkowo zmierzyć z byłym mistrzem DREAM w wadze średniej, Gegardem Mousasim, jednak Holender wycofał się z turnieju. Zastąpił go Bob Sapp, którego Sokoudjou wyeliminował przez TKO w pierwszej rundzie. Finał turnieju odbył się 31 grudnia, podczas sylwestrowej gali Dynamite!! 2009 w Saitamie. Sokoudjou przegrał przez nokaut w trzeciej rundzie z Ikuhisą Minową[5]. Wcześniej, bo w październiku, doszło w końcu do walki Kameruńczyka z Mousasim, tym razem jednak pod egidą amerykańskiej organizacji Strikeforce. Mousasi wygrał przed czasem w drugiej rundzie na skutek ciosów pięściami w parterze.
Lata 2010-2015[edytuj | edytuj kod]
Od 2010 roku Sokoudjou walczy ze zmiennym powodzeniem dla mniejszych organizacji, m.in. na terenie Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Australii i Izraela.
19 marca 2011 roku wystąpił po raz pierwszy w Polsce, gdzie wygrał podczas KSW 15: Współcześni Gladiatorzy przez TKO z Janem Błachowiczem, zdobywając międzynarodowe mistrzostwo KSW w wadze półciężkiej[6]. W walce rewanżowej 26 listopada 2011 podczas KSW 17: Zemsta uległ Błachowiczowi decyzją sędziów po 3-rundowej walce[7].
Po prawie roku przerwy stoczył wygrany pojedynek w Rosji nokautując już w 1. rundzie wysokim kopnięciem w głowę Rosjanina Dienisa Komkina[8].
Następnie w 2014 roku związał się z Bellator MMA, gdzie zanotował dwie wygrane przed czasem, w tym pierwszy raz w karierze przez poddanie rywala oraz raz musiał uznać wyższość rywala[1]. W czerwcu 2015 Bellator MMA ogłosiło zwolnienie z kontraktu Sokoudjou[9].
3 października 2015 podczas gali Abu Dhabi Warriors przegrał przez nokaut w trzeciej odsłonie z byłym pretendentem do pasa UFC, Paulem Buentello[10].
2016-2017[edytuj | edytuj kod]
W październiku 2016 wrócił do polskiej federacji KSW, tocząc ponownie walkę o mistrzostwo wagi półciężkiej z Tomaszem Narkunem na gali KSW 36: Trzy Korony, ostatecznie przegrywając przez TKO pod koniec pierwszej rundy[11].
Kolejną porażkę w Konfrontacji Sztuk Walki zanotował 27 maja 2017 podczas KSW 39: Colosseum na Stadionie Narodowym w Warszawie, ulegając na punkty (29:28, 29:28, 28:29) Łukaszowi Jurkowskiemu[12].
15 czerwca 2017 na M-1 Challenge 80 w chińskim Harbin został znokautowany przez Rosjanina, Siergieja Charitonowa w 40. sekundzie pojedynku[13].
28 października 2017 zdobył pas mistrzowski federacji Australian FC wagi półciężkiej, pokonując przez techniczny nokaut w drugiej rundzie Australijczyka, Jamiego Abdallaha[14].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]
- 2010: DREAM Super Hulk Grand Prix - finalista turnieju wagi otwartej
- 2011: międzynarodowy mistrz KSW w wadze półciężkiej
- 2017: mistrz Australian FC w wadze półciężkiej
Judo[edytuj | edytuj kod]
- 1997: Mistrzostwa Kamerunu w judo - 1. miejsce (juniorzy)
- 1998: Mistrzostwa Kamerunu w judo - 1. miejsce (juniorzy)
- 1999: Mistrzostwa Kamerunu w judo - 1. miejsce (juniorzy)
- 2001: US Open - 1. miejsce w kat. otwartej
- 2001: Silver State Championship - 1. miejsce
- 2001: Golden State Championship - 1. miejsce
- 2002: California State Championship - 1. miejsce
- 2003: Golden State Championship - 1. miejsce
- 2003: US Open - 3. miejsce w kat. 100 kg
Lista zawodowych walk w MMA[edytuj | edytuj kod]
| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 19-18 |  Jamie Abdallah (7-1)
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 2:42 | AFC / Kunlun Fight - Kunlun Fight MMA 16 | 28.10.2017 | Melbourne
|
Zdobył pas mistrzowski AFC w wadze półciężkiej. Main Event |
| Przegrana | 18-18 |  Siergiej Charitonow (25-7)
|
KO (prawy prosty) | 1 | 0:40 | M-1 Challenge 80: Kharitonov vs. Sokoudjou | 15.06.2017 |  Harbin
|
Walka w wadze ciężkiej. |
| Przegrana | 18-17 |  Łukasz Jurkowski (15-10)
|
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 39: Colosseum | 27.05.2017 | Warszawa
|
|
| Wygrana | 18-16 |  Marcelo Tenorio (4-4)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | ? | Australian FC 18: Night 1 | 14.04.2017 | Szanghaj
|
Main Event. |
| Przegrana | 17-16 | Thiago Silva (17-5)
|
TKO (ciosy pięściami) | 3 | 2:37 | Fight2Night 1 | 04.11.2016 | Rio De Janeiro
|
|
| Przegrana | 17-15 | Tomasz Narkun (12-2)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:38 | KSW 36: Trzy Korony | 01.10.2016 | Zielona Góra
|
Wallka o pas mistrzowski KSW w wadze półciężkiej. Co-Main Event. |
| Wygrana | 17-14 |  Matt Hamill (10-7)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:37 | Venator FC 3: Palhares vs. Meek | 21.05.2016 |  Mediolan
|
|
| Przegrana | 16-14 | Paul Buentello (33-16)
|
TKO (ciosy pięściami) | 3 | 3:12 | Abu Dhabi Warriors 3 | 10.03.2015 |  Abu Zabi
|
Walka w wadze ciężkiej |
| Przegrana | 16-13 |  Linton Vassell (15-4)
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:18 | Bellator 134 | 27.02.2015 | Uncasville
|
|
| Wygrana | 16-12 |  Malik Merad (19-11)
|
TKO (łokcie) | 2 | 4:04 | Bellator 127 | 03.10.2014 | Temecula
|
|
| Wygrana | 15-12 | Terry Davinney (10-7)
|
Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 4:16 | Bellator 121 | 06.06.2014 | Thackerville
|
|
| Przegrana | 14-12 | Konstantin Erokhin (4-1)
|
KO (ciosy pięściami) | 1 | 2:28 | Fight Nights: Battle of Moscow 14 | 07.12.2013 | Moskwa
|
Walka w wadze ciężkiej |
| Przegrana | 14-11 | Evgeny Erokhin (4-1)
|
TKO (kolana) | 3 | 4:40 | Pankration: Mayor Cup 2013 | 25.05.2013 | Chabarowsk
|
Walka w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 14-10 |  Seung Bae Whi (7-3)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | Road FC 11 | 13.04.2013 | Seul
|
|
| Wygrana | 13-10 | Denis Komkin (13-10)
|
KO (wysokie kopnięcie na głowę) | 1 | 1:00 | MFP: Battle Of Empires 2 | 15.12.2012 | Chabarowsk
|
Walka w wadze ciężkiej |
| Przegrana | 12-10 | Jan Błachowicz (13-3)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 17: Zemsta | 26.11.2011 | Łódź
|
Stracił międzynarodowe mistrzostwo KSW w wadze półciężkiej. Bonus za walkę wieczoru |
| Przegrana | 12-9 |  Ryan Jimmo (15-1)
|
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | MFC 31 | 07.10.2011 | Edmonton
|
Walka o pas mistrzowski MFC w wadze półciężkiej |
| Wygrana | 12-8 | Roy Boughton (5-1)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | Score Fighting Series 1 | 10.06.2011 | Mississauga
|
|
| Wygrana | 11-8 | Jan Błachowicz (12-2)
|
TKO (niezdolność do walki) | 2 | 5:00 | KSW 15: Współcześni Gladiatorzy | 19.03.2011 | Warszawa
|
Zdobył międzynarodowe mistrzostwo KSW w wadze półciężkiej. Co-Main Event |
| Wygrana | 10-8 |  Valdas Pocevicius (33-24-3)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | Israel FC: Genesis | 09.11.2010 |  Tel Awiw-Jafa
|
|
| Przegrana | 9-8 | Szamil Abdurachimow (10-1)
|
TKO (ciosy pięściami) | 3 | 2:17 | ADFC: Round 2 | 22.10.2010 | Abu Zabi
|
Półfinał Grand Prix Openw-ósemki 2010. |
| Przegrana | 9-7 | Houston Alexander (10-6)
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 1:31 | Shark Fights 13: Jardine vs Prangley | 11.09.2010 | Amarillo
|
Bonus za walkę wieczoru |
| Wygrana | 9-6 | Joaquim Ferreira (8-5)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:20 | Impact FC 1 | 10.07.2010 | Brisbane
|
Powrót do wagi półciężkiej |
| Wygrana | 8-6 | Dave Herman (18-1)
|
DQ (nielegalne kolano) | 2 | ? | ADFC: Round 1 | 14.05.2010 | Abu Zabi
|
Debiut w wadze ciężkiej. Ćwierćfinał Grand Prix 2010; Herman został zdyskwalifikowany z walki za nielegalne uderzenie Sokoudjou kolanem w głowę |
| Przegrana | 7-6 |  Ikuhisa Minowa (44-30-8)
|
KO (cios pięścią) | 3 | 3:29 | Dynamite!! 2009 | 31.12.2009 | Saitama
|
Finał Grand Prix DREAM Super Hulk. |
| Przegrana | 7-5 |  Gegard Mousasi (26-2-1)
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:43 | Strikeforce: Fedor vs. Rogers | 07.11.2009 | Hoffman Estates
|
Walka w wadze półciężkiej |
| Wygrana | 7-4 | Bob Sapp (10-5)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:31 | DREAM 11 | 06.10.2009 | Jokohama
|
Półfinał Grand Prix DREAM Super Hulk. |
| Wygrana | 6-4 |  Jan Nortje (2-5)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 2:30 | DREAM 9 | 26.05.2009 | Jokohama
|
Debiut w wadze superciężkiej; Runda otwierająca Grand Prix DREAM Super Hulk. |
| Przegrana | 5-4 | Renato Sobral (34-8)
|
Poddanie (duszenie D'Arce) | 2 | 2:38 | Affliction: Day of Reckoning | 24.01.2009 | Anaheim
|
|
| Przegrana | 5-3 | Luiz Cané (9-1)
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 4:15 | UFC 89 | 18.10.2008 | Birmingham
|
|
| Wygrana | 5-2 | Kazuhiro Nakamura (11-7)
|
TKO (kontuzja nogi) | 1 | 5:00 | UFC 84 | 24.05.2008 | Las Vegas
|
|
| Przegrana | 4-2 | Lyoto Machida (11-0)
|
Poddanie (duszenie trójkątne rękoma) | 2 | 4:20 | UFC 79 | 29.12.2007 | Las Vegas
|
|
| Wygrana | 4-1 | Ricardo Arona (13-4)
|
KO (cios pięścią) | 1 | 1:59 | PRIDE 34 | 08.04.2007 | Saitama
|
|
| Wygrana | 3-1 | Antônio Rogério Nogueira (12-2)
|
KO (cios pięścią) | 1 | 0:23 | PRIDE 33 | 24.02.2007 | Las Vegas
|
|
| Przegrana | 2-1 | Glover Teixeira (4-2)
|
KO (ciosy pięściami) | 1 | 1:41 | WEC 24: Full Force | 12.10.2006 | Lemoore
|
|
| Wygrana | 2-0 | Paul Weremecki (3-1)
|
TKO (kopnięcie na głowę i ciosy pięściami) | 1 | 2:11 | SF 17: Hot Zone | 05.08.2006 | Portland
|
|
| Wygrana | 1-0 | Gary Padilla (3-0)
|
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | Total Combat 15 | 15.07.2006 | San Diego
|
Debiut w MMA |
Lista walk w boksie na gołe pięści[edytuj | edytuj kod]
| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 0-1 | Mighty Mo
|
TKO (ciosy pięściami) | 3 | 1:26 | VKB-Valor Bare Knuckle 1 | 21.09.2019 | New Town
|
Półfinały turnieju wagi ciężkiej[15] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Sherdog.com, Rameau Thierry [online], Sherdog [dostęp 2022-12-30] (ang.).
- ↑ a b Dave Doyle: Sokoudjou's secret journey to MMA stardom. Yahoo! Sports, 22 grudnia 2007. [dostęp 2011-02-19]. (ang.).
- ↑ Matt Calkins: Cameroonian Stars in MMA... But Don't Tell His Parents. pe.com, 26 stycznia 2008. [dostęp 2011-02-19]. (ang.).
- ↑ a b Sam Caplan: Rameau Thierry Sokoudjou released by the UFC. fiveouncesofpain.com, 27 listopada 2008. [dostęp 2011-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 maja 2010)]. (ang.).
- ↑ Stuart Tonkin: Masato Victorious at DYNAMITE!!. k-1.co.jp, 31 grudnia 2009. [dostęp 2011-02-19]. (ang.).
- ↑ Karol Dąbrowski, KSW 15 – wyniki i relacja | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 19 marca 2011 [dostęp 2022-12-30] (pol.).
- ↑ KSW 17 „Zemsta” – wyniki na żywo [online], MMANews, 26 listopada 2011 [dostęp 2022-12-30].
- ↑ Karol Dąbrowski, Pankration: Battle Of Empires 2 – relacja i wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 17 grudnia 2012 [dostęp 2022-12-30] (pol.).
- ↑ Stephie Haynes, Bellator releases Sokoudjou and 7 other fighters [online], Bloody Elbow, 4 czerwca 2015 [dostęp 2022-12-30] (ang.).
- ↑ Sokoudjou przegrywa przez nokaut na Abu Dhabi Warriors - Wideo [online], MMA PL, 5 października 2015 [dostęp 2022-12-30] (pol.).
- ↑ Polsatsportpl, KSW 36: Narkun znokautował Sokoudjou. Polak nadal mistrzem! - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-12-30] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, KSW 39: sen o Warszawie spełniony! Łukasz Jurkowski pokonał Thierry'ego Sokoudjou w wielkim powrocie do klatki! [online], sportowefakty.wp.pl, 27 maja 2017 [dostęp 2022-12-30] (pol.).
- ↑ Thierry Sokoudjou ciężko znokautowany przez Sergeia Kharitonova w Chinach – video [online], Lowking.pl [dostęp 2022-12-30] (pol.).
- ↑ Australian FC 21: Sokoudjou zdobył mistrzowski pas w nokautującym stylu. mmanews.pl, 2017-10-28. [dostęp 2017-10-28]. (ang.).
- ↑ MyMMANews, Valor Bare Knuckle 1 Results – VBK 1 – Heavyweight tournament [online], mymmanews.com, 21 września 2019 [dostęp 2023-05-29] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Waga ciężka |
|
|---|---|
| Waga półciężka |
|
| Waga średnia |
|
| Waga półśrednia |
|
| Waga lekka |
|
| Waga piórkowa |
|
| Waga kogucia |
|
| Waga musza kobiet |
|
| Waga słomkowa kobiet |
|
