Dricus du Plessis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dricus du Plessis
Pseudonim

Stillknocks[1]

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1994
Hatfield

Obywatelstwo

Południowa Afryka

Wzrost

183 cm

Masa ciała

84 kg

Styl walki

kick-boxing, MMA

Trenowany przez

Morne Visser

Debiut

2013

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

półśrednia (2013–2018)
średnia (2013–2015; 2019–obecnie)

Klub

Team CIT

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

23

Zwycięstwa

21

Przez nokauty

9

Przez poddania

10

Przez decyzje

2

Porażki

2

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 22 stycznia 2024.

Dricus du Plessis (ur. 14 stycznia 1994 w Hatfield[2]) – południowoafrykański kick-bokser i zawodnik mieszanych sztuk walki, były mistrz organizacji EFC Worldwide w wadze półśredniej oraz średniej, w latach 2017-2020 zawodnik KSW, były międzynarodowy mistrz KSW w wadze półśredniej, od 24 września 2020 jest zawodnikiem największej organizacji MMA na świecie – UFC[3]. W której od 21 stycznia 2024 roku jest mistrzem w dywizji średniej[4].

Przeszłość sportowa[edytuj | edytuj kod]

Od piątego roku życia uprawia sport zaczynając od judo i zapasów[5]. W wieku 14 lat zaczął trenować kickboxing, natomiast w 2012 roku mając 17 lat zdobył złoty i zarazem pierwszy w historii medal dla Południowej Afryki podczas mistrzostw świata WAKO kadetów i juniorów w kategorii do 86 kg w formule K-1[6]. Ponadto zostawał mistrzem kraju w tejże formule walki w 2012 i 2013. Jego bilans amatorski i semi–pro wynosi 33 zwycięstwa w tym 30 przed czasem i zero porażek[7][8].

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

EFC[edytuj | edytuj kod]

Stoczył trzy amatorskie walki w MMA po czym w 2013 przeszedł na zawodowstwo.

13 czerwca 2013 związał się z krajową organizacją EFC[9], debiutując dla niej i zarazem tocząc pierwszy zawodowy pojedynek 27 lipca 2013 przeciwko Tshikangu Makuebo którego pokonał przez techniczny nokaut w 1. rundzie[10].

Po serii trzech kolejnych wygranych 30 sierpnia 2014 podczas EFC 33 przegrał pierwszą walkę o tytuł mistrza wagi średniej (do 84 kg) z bardziej doświadczonym Garrethem McLellanem, poddając się w 3. rundzie wskutek duszenia[11].

Po kolejnej passie zwycięstw w 2015 i 2016 otrzymał ponownie szanse walki o pas EFC, lecz tym razem wagę niżej. 17 czerwca 2016 pokonał w 3. rundzie Martina van Stadena zostając nowym mistrzem EFC wagi półśredniej (do 77 kg)[12].

9 grudnia 2016 na EFC 56 wygrał przed czasem z Polakiem Rafałem Haratykiem[13].

13 maja 2017 obronił tytuł wagi półśredniej w starciu z Brazylijczykiem Maurício da Rochę Jr., którego znokautował w 1. rundzie[14],

19 sierpnia tego samego roku zdobył drugie mistrzostwo południowoafrykańskiej organizacji, w wadze średniej, poddając obrońce tytułu Brytyjczyka Yannicka Bahatiego w półtorej minuty od rozpoczęcia pojedynku[15].

KSW i powrót do EFC[edytuj | edytuj kod]

30 października 2017 związał się z polską organizacją KSW[16], gdzie 23 grudnia 2017 miał zmierzyć się o mistrzostwo wagi półśredniej z Borysem Mańkowskim, jednak do walki nie doszło z powodu kontuzji Afrykanera[17]. Jego miejsce zajął Chorwat Roberto Soldić, który pokonał Mańkowskiego i odebrał mu tytuł[18].

14 kwietnia 2018 podczas KSW 43 we Wrocławiu, zmierzył się o tytuł z Roberto Soldiciem[19], którego ostatecznie pokonał w 2. rundzie przez TKO, zostając tym samym nowym mistrzem KSW wagi półśredniej[20]. Organizacja postanowiła nagrodzić du Plessisa bonusem w kategorii nokaut wieczoru[21].

6 października 2018 na gali KSW 45 w Londynie, przystąpił do pierwszej obrony pasa mistrzowskiego KSW w wadze półśredniej[22]. Stracił swój tytuł w rewanżowym boju na rzecz Chorwata, który go znokautował w 3. rundzie[23]. Pojedynek nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[24].

W 2019 roku tytuł mistrzowski wagi półśredniej afrykańskiej organizacji EFC Worldwide zawakował po rezygnacji du Plessisa[25].

14 września 2019 podczas gali KSW 50 w Londynie zmierzył się z byłym mistrzem organizacji FEN w wadze lekkiej – Joiltonem Santosem[26]. Du Plessis znokautował rywala w 2. rundzie[27].

Później powrócił do EFC, gdzie podczas 83 edycji tej gali zdobył pas wagi średniej mierząc się z Brendanem Leserem[28].

UFC[edytuj | edytuj kod]

W drugiej połowie 2020 roku ogłoszono, że podpisał kontrakt z największą organizacją MMA na świecie – UFC[29]. W pierwszej walce dla tej organizacji 10 października 2020 roku podczas UFC Fight Night: Moraes vs. Sandhagen pokonał przez techniczny nokaut Markusa Pereza[30].

W drugim pojedynku dla UFC zmierzył się z Trevinem Gilesem podczas UFC 264 10 lipca 2021 roku[31]. Zwyciężył walkę nokautując rywala prawym prostym w 2 rundzie[32]. Po walce otrzymał pierwszy bonus finansowy za najlepszy występ wieczoru[33].

Na gali UFC 269 miał walczyć z Andre Munizem, jednak z powodu kontuzji był zmuszony się wycofać z pojedynku[34]. Do walki z du Plessisem na gali UFC 273 wycofali się Chris Curtis oraz Kelvin Gastelum[35][36].

Na lipcowej gali UFC 276 stoczył walkę z Bradem Tavaresem[37]. Wygrał jednogłośną decyzją sędziów, którzy punktowali zgodnie w stosunku 3 x 29-28[38].

10 grudnia 2022 podczas gali UFC 282, która odbyła się w Las Vegas skrzyżował rękawice z byłym pretendentem do pasa mistrzowskiego UFC w wadze półśredniej, Darrenem Tillem[39]. Bo zajęciu dosiadu i wpięciu się za plecy rywala zwyciężył przez poddanie duszeniem zza pleców[40]. Pojedynek nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[41].

4 marca 2023 roku na UFC 285 w T-Mobile Arena, w Las Vegas zmierzył się z Derekiem Brunsonem[42]. Zwyciężył przez techniczny nokaut na sekundę przed końcem drugiej rundy, kiedy to narożnik Brunsona wrzucił ręcznik, poddając zawodnika[43]. Według źródeł, Du Plessis podpisał nowy kontrakt z UFC na kilka walk[42].

Podczas gali UFC 290, która odbyła się z 8 na 9 lipca 2023, przystąpił do eliminatora do walki o tytuł, mierząc się z byłym mistrzem Robertem Whittakerem, który był uznawany za faworyta pojedynku[44][45]. Afrykaner znokautował jednak Australijczyka w drugiej rundzie, wywalczając prawo do walki o mistrzowski pas wagi średniej[46]. Po walce został nagrodzony bonusem w kategorii występ wieczoru oraz awansował z 5. na 1. miejsce w rankingu wagi średniej[47][48].

20 stycznia 2024 podczas walki wieczoru gali UFC 297, która odbyła się w kanadyjskim Toronto, zawalczył z panującym mistrzem Seanem Stricklandem, o jego pas mistrzowski[49]. Zwyciężył przez niejednogłośną decyzję sędziów, stając się pierwszym mistrzem UFC w wadze średniej z Republiki Południowej Afryki[50]. Obaj zawodnicy otrzymali bonus za najlepszą walkę wieczoru gali[51].

Kariera w submission fighting[edytuj | edytuj kod]

Du Plessis reprezentował swój klub CIT MMA na wydarzeniu Submission Kings Quintet, gdzie zwyciężył poddając wszystkich pięciu członków zespołu Gracie Barra[52].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2023 roku przeszedł operację, aby naprawić zaburzenia oddychania nosem. Według postu zamieszczonego na instagramie przez jego trenera Morne’a Vissera, Du Plessis rywalizował w UFC z „tylko 8% tlenu” pobieranymi przez nozdrza. Pierwotnie operacja miała odbyć się w 2020 roku, ale została przełożona po podpisaniu przez Du Plessisa kontraktu z UFC[53][54][55].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Kick-boxing[edytuj | edytuj kod]

  • 2012: amatorski mistrz Południowej Afryki w formule K-1
  • 2012: Mistrzostwa Świata WAKO w Kickboxingu – 1. miejsce w kat. -86 kg w formule K-1 (juniorzy)
  • 2013: mistrz semi-pro Południowej Afryki w formule K-1

Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]

  • 2016-2019: Mistrz EFC Worldwide w wadze półśredniej
  • 2017-2018: Mistrz EFC Worldwide w wadze średniej (du Plessis nie bronił tytułu, w związku z tym stracił status mistrza. Organizacja EFC wprowadziła tymczasowy pas, który zdobył Brendan Lesar podczas gali EFC 80, pokonując pogromcę du Plessisa, Garretha McLellana[56].)
  • 2019-2020: Mistrz EFC Worldwide w wadze średniej
  • 2018: Mistrz KSW w wadze półśredniej
  • 2024: Mistrz UFC w wadze średniej

Lista zawodowych walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Nigeria Israel Adesanya (24-3) UFC 305 18.08.2024 Australia Perth Obrona pasa mistrzowskiego UFC w wadze średniej. Main Event
Wygrana 21-2 Stany Zjednoczone Sean Strickland (28-5) Decyzja (niejednogłośna) 5 5:00 UFC 297 20.01.2024 Kanada Toronto Zdobył pas mistrzowski UFC w wadze średniej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 20-2 Australia Robert Whittaker (24-6) TKO (ciosy pięściami) 2 2:23 UFC 290 10.07.2023 Stany Zjednoczone Las Vegas Eliminator do walki o pas mistrzowski UFC w wadze średniej. Bonus za występ wieczoru
Wygrana 19-2 Stany Zjednoczone Derek Brunson (23-8) TKO (przerwanie przez narożnik) 2 4:59 UFC 285 05.03.2023 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 18-2 Anglia Darren Till (18-4-1) Poddanie (duszenie zza pleców) 3 2:43 UFC 282 10.12.2022 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za walkę wieczoru
Wygrana 17-2 Stany Zjednoczone Brad Tavares (19-6) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 276 02.07.2022 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 16-2 Stany Zjednoczone Trevin Giles (14-2) KO (prawy prosty) 2 1:41 UFC 264 10.07.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru
Wygrana 15-2 Brazylia Markus Perez (12-3) TKO (ciosy w parterze) 1 3:22 UFC Fight Night: Moraes vs. Sandhagen 10.10.2020 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi Debiut w UFC
Wygrana 14-2 Południowa Afryka Brendan Lesar (3-0) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 4:15 EFC 83 14.12.2019 Południowa Afryka Pretoria Zdobył pas mistrzowski EFC Worldwide w wadze średniej. Main Event
Wygrana 13-2 Niemcy Joilton Lutterbach (30-7. 1 NC) TKO (ciosy pięściami w parterze) 2 3:04 KSW 50: London 14.09.2019 Anglia Londyn Pojedynek w wadze średniej
Przegrana 12-2 Chorwacja Roberto Soldić (13-3) KO (ciosy pięściami) 3 2:33 KSW 45: The Return to Wembley 06.10.2018 Anglia Londyn Stracił mistrzostwo KSW w wadze półśredniej. Bonus za walkę wieczoru
Wygrana 12-1 Chorwacja Roberto Soldić (13-2) TKO (lewy sierpowy i ciosy w parterze) 2 1:37 KSW 43: Soldić vs. du Plessis 14.04.2018 Polska Wrocław Debiut w KSW. Zdobył mistrzostwo KSW w wadze półśredniej. Bonus za nokaut wieczoru. Main Event
Wygrana 11-1 Anglia Yannick Bahati (8-1) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:30 EFC Worldwide 62 19.08.2017 Południowa Afryka Johannesburg Zdobył mistrzostwo EFC Worldwide w wadze średniej. Main Event
Wygrana 10-1 Brazylia Jose Mauricio da Rocha Jr. (7-3) TKO (ciosy pięściami) 1 3:58 EFC Worldwide 59 13.05.2017 Południowa Afryka Johannesburg Obronił mistrzostwo EFC Worldwide w wadze półśredniej. Main Event
Wygrana 9-1 Polska Rafał Haratyk (7-2-2) Poddanie (duszenie gilotynowe) 2 3:34 EFC Worldwide 56 09.12.2016 Południowa Afryka Johannesburg Main Event
Wygrana 8-1 Południowa Afryka Martin van Staden (15-8) Poddanie (duszenie gilotynowe) 3 3:59 EFC Worldwide 50 17.06.2016 Południowa Afryka Sun City Zdobył mistrzostwo EFC Worldwide w wadze półśredniej. Main Event
Wygrana 7-1 Demokratyczna Republika Konga Bruno Belabela Mukulu (2-4-1) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 2:50 EFC Worldwide 46 12.12.2015 Południowa Afryka Johannesburg
Wygrana 6-1 Południowa Afryka Dino Bagattin (11-4) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 3:33 EFC 40 06.06.2015 Południowa Afryka Johannesburg Main Event
Wygrana 5-1 Południowa Afryka Darren Daniel (3-2) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:50 EFC Africa 37 21.02.2015 Południowa Afryka Carnival City
Przegrana 4-1 Południowa Afryka Garreth McLellan (11-2) Poddanie (duszenie gilotynowe) 3 2:12 EFC Africa 33 30.08.2014 Południowa Afryka Durban Pojedynek o mistrzostwo EFC Worldwide w wadze średniej. Main Event
Wygrana 4-0 Południowa Afryka Donavin Hawkey (9-6) TKO (ciosy pięściami) 1 4:50 EFC Worldwide 27 27.02.2014 Południowa Afryka Johannesburg
Wygrana 3-0 Południowa Afryka JC Lamprecht (2-1) Poddanie (duszenie zza pleców) 3 1:54 EFC Worldwide 24 10.10.2013 Południowa Afryka Johannesburg
Wygrana 2-0 Demokratyczna Republika Konga Bruno Belabela Mukulu (0-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:34 EFC Worldwide 23 12.09.2013 Południowa Afryka Johannesburg
Wygrana 1-0 Południowa Afryka Tshikangu Makuebo (1-2) TKO (ciosy pięściami) 1 1:18 EFC Africa 21 25.07.2013 Południowa Afryka Johannesburg Debiut w MMA

[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Oficjalny rekord i statystyki na tapology.com [online], efcworldwide.com [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  2. ↑ a b Dricus Du Plessis ("Stillknocks") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2024-01-19] (ang.).
  3. ↑ Martyna Celuch, Dricus Du Plessis w UFC! Zawalczy już w październiku [online], InTheCage.pl, 24 września 2020 [dostęp 2020-09-24] (pol.).
  4. ↑ Du Plessis nowym mistrzem UFC! Strickland pokonany w walce wieczoru [online], www.polsatsport.pl, 21 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-21] (pol.).
  5. ↑ Undefeated Dricus goes big [online], kormorant.co.za [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  6. ↑ ALL OFFICIAL RESULTS OF CADETS & JUNIORS WORLD CHAMPIONSHIPS! [online], wakoweb.com [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  7. ↑ EFC 59 Preparation with Dricus du Plessis [online], lwmag.co.za [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  8. ↑ Dricus du Plessis makes EFC history [online], perdeby.co.za [dostęp 2018-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-15] (ang.).
  9. ↑ Kickboxing World Champ Joins EFC AFRICA [online], efcworldwide.com [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  10. ↑ Sherdog.com, EFC Africa - Extreme Fighting Championship Africa 21 [online], Sherdog [dostęp 2023-09-27] (ang.).
  11. ↑ EFC Africa: Extreme Fighting Champ. Africa 33 Fight Results [online], ESPN [dostęp 2023-09-27] (ang.).
  12. ↑ EFC Worldwide 50 | MMA Event [online], Tapology [dostęp 2023-09-27] (ang.).
  13. ↑ Krystian Młynarczuk, Rafał Haratyk przegrywa przez poddanie na gali EFC 56 [online], MMA PL, 9 grudnia 2016 [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  14. ↑ EFC 59: EFC Worldwide 59 Fight Results [online], ESPN [dostęp 2023-09-27] (ang.).
  15. ↑ EFC 62 Results: Du Plessis Earns Double Gold; Zulu, Kabesa Also Victorious [online], combatpress.com [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  16. ↑ KSW – Martial Arts Confrontation – Offical KSW Federation website [online], www.kswmma.com [dostęp 2017-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-04] (pol.).
  17. ↑ Roberto Soldic nowym rywalem Mańkowskiego w walce o pas na KSW 41 [online], wmeritum.pl [dostęp 2018-04-15] (pol.).
  18. ↑ Wyniki KSW 41: Soldic zmasakrował Mańkowskiego, Strachu znokautował Popka [online], mmanews.pl [dostęp 2018-04-15] (pol.).
  19. ↑ KSW 43: Soldić - Du Plessis walką wieczoru w Hali Stulecia [online], www.tuwroclaw.com [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  20. ↑ Wyniki KSW 43: Du Plessis znokautował Soldica, Janikowski zmiażdżył Bahatiego [online], mmanews.pl [dostęp 2018-04-15] (pol.).
  21. ↑ KSW 43: Du Plessis, Zawada, Janikowski i Michalski z bonusami - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl, 17 kwietnia 2018 [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  22. ↑ Magdalena Dubert, Rewanż! Dricus Du Plessis VS Roberto Soldic o pas na KSW 45 w Londynie! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 30 lipca 2018 [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  23. ↑ Wirtualna Polska Media, KSW 45: Roberto Soldić nowym-starym mistrzem! Dricus Du Plessis padł na deski (wideo) – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 6 października 2018 [dostęp 2018-12-22] (pol.).
  24. ↑ Wirtualna Polska Media, Przyznano bonusy po KSW 45. Aż pięciu nagrodzonych [online], sportowefakty.wp.pl, 9 października 2018 [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  25. ↑ Dricus Du Plessis zwakował pas mistrzowski wagi półśredniej afrykańskiej organizacji EFC [online], MMA PL, 25 lutego 2019 [dostęp 2019-02-26] (pol.).
  26. ↑ Mowa Pisze, Dricus Du Plessis vs. Joilton Santos na KSW 50 [online], Lowking.pl, 29 sierpnia 2019 [dostęp 2024-03-24] (pol.).
  27. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. KSW 50. Dricus Du Plessis – Joilton Santos. Były mistrz wygrał przed czasem – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 14 września 2019 [dostęp 2019-09-15] (pol.).
  28. ↑ EFC Worldwide 83 | MMA Event [online], Tapology [dostęp 2022-01-12] (ang.).
  29. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. Były mistrz KSW, Dricus du Plessis, podpisał kontrakt z UFC – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 29 września 2020 [dostęp 2022-01-12] (pol.).
  30. ↑ Damon Martin, UFC Fight Island 5 video: Dricus du Plessis face plants Markus Perez with stunning knockout [online], MMA Fighting, 10 października 2020 [dostęp 2022-01-12] (ang.).
  31. ↑ Dricus Du Plessis i Trevin Giles zestawieni po raz kolejny na UFC 264 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  32. ↑ Polsatsport.pl, UFC 264: Były mistrz KSW Dricus Du Plessis znokautował rywala – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-01-12] (pol.).
  33. ↑ UFC 264: Poirier vs. McGregor III – bonusy i konferencja – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-07-04] (pol.).
  34. ↑ Kontuzjowany Dricus du Plessis wypada z rozpiski UFC 269. Afrykaner w piątek przejdzie operację. – myMMA.pl [online], 10 listopada 2021 [dostęp 2022-04-19] (pol.).
  35. ↑ Kelvin Gastelum cykorem? Dricus Du Plessis zarzucił Amerykaninowi, że wymyślił sobie kontuzję, aby uniknąć walki! [online], Lowking.pl [dostęp 2022-04-19] (pol.).
  36. ↑ Terry, Po stracie oryginalnych przeciwników, Dricus Du Plessis i Anthony Hernandez połączyli siły na UFC 273 – Free Fight MMA [online] [dostęp 2022-04-19] (pol.).
  37. ↑ Michał Tkaczuk, Dricus du Plessis przed szansą wejścia do rankingu wagi średniej UFC! Afrykaner zmierzy się z Bradem Tavaresem na UFC 276 | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 19 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-19] (pol.).
  38. ↑ Dricus Du Plessis po ostrej jatce pokonał Brada Tavaresa! [online], Lowking.pl [dostęp 2022-07-04] (pol.).
  39. ↑ Kroganin, Dopiął swego! Dricus Du Plessis zmierzy się z Darrenem Tillem! [online], Lowking.pl [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  40. ↑ Krzysztof Kordys, UFC 282: Dricus Du Plessis poddał Darrena Tilla duszeniem zza pleców! (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 11 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-11] (pol.).
  41. ↑ Michał Tkaczuk, Hojny Dana White przed świętami - jedenastu zawodników otrzymało bonus po UFC 282 | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 11 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-11] (pol.).
  42. ↑ a b Bartłomiej Zubkiewicz, Dricus Du Plessis kontra Derek Brunson na marcowej gali UFC 285 | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 29 grudnia 2022 [dostęp 2023-01-05] (pol.).
  43. ↑ (VIDEO) Bitka co się zowie! Dricus Du Plessis rozbił Dereka Brunsona! [online], Lowking.pl [dostęp 2023-03-05] (pol.).
  44. ↑ Jugo Mobile, Robert Whittaker zmierzy się z Dricusem Du Plessisem w eliminatorze tytułu wagi średniej UFC na UFC 290 [online], Jugo Mobile | Nowości technologiczne i recenzje i gry, 22 kwietnia 2023 [dostęp 2023-07-11] (pol.).
  45. ↑ Wirtualna Polska Media, Robert Whittaker - Dricus du Plessis kursy i typy bukmacherskie | 09.07.2023 [online], sportowefakty.wp.pl, 8 lipca 2023 [dostęp 2023-07-11] (pol.).
  46. ↑ UFC 290: Dricus du Plessis znokautował Roberta Whittakera w 2. rundzie! [VIDEO] [online], myMMA.pl - MMA News, UFC, KSW, GROMDA, 9 lipca 2023 [dostęp 2023-07-11] (pol.).
  47. ↑ Dricus du Plessis wśród nagrodzonych bonusem po UFC 290 | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 9 lipca 2023 [dostęp 2023-07-11] (pol.).
  48. ↑ Oskar Wojewódka, Dricus du Plessis numerem 1. kategorii średniej! [online], MMA PL, 11 lipca 2023 [dostęp 2023-07-11] (pol.).
  49. ↑ Konewa, Sean Strickland zmierzy się z Dricusem Du Plessisem w walce wieczoru gali UFC 297 w Toronto [online], Lowking.pl, 7 listopada 2023 [dostęp 2023-11-08] (pol.).
  50. ↑ Du Plessis nowym mistrzem UFC! Strickland pokonany w walce wieczoru [online], www.polsatsport.pl, 21 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-21] (pol.).
  51. ↑ Kamil Zejma, Du Plessis vs. Strickland najlepszą walką wieczoru! Rozdano bonusy po UFC 297 [online], InTheCage.pl, 21 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-21] (pol.).
  52. ↑ Sabrina Phillips, Watch Dricus Du Plessis Submit An Entire Gracie Barra Team [online], Jitsmagazine.com, 14 lipca 2023 [dostęp 2024-01-19] (ang.).
  53. ↑ Ryan Harkness, Nose issues had Du Plessis getting just ‘8% oxygen’ during UFC career [online], MMAmania.com, 12 kwietnia 2023 [dostęp 2024-01-19] (ang.).
  54. ↑ ‘Strange thing to get done’: Whittaker baffled by ‘dangerous’ rival’s move — The Takedown [online], Fox Sports, 28 kwietnia 2023 [dostęp 2024-01-19] (ang.).
  55. ↑ Simon Head, Dricus du Plessis says ‘there won’t be any denying me’ a title shot if he defeats Robert Whittaker at UFC 290 [online], Fighters Only, 6 lipca 2023 [dostęp 2024-01-19] (ang.).
  56. ↑ Fightsport.pl, Były mistrz KSW Dricus [online], MMA, UFC, Muay Thai, Boks, BJJ, KSW – Informacje ..:::.. FightSport.pl ..:::.. Twój Portal Sportów Walki [dostęp 2021-02-05] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]


Mistrzowie Konfrontacji Sztuk Walki
Waga ciężka
Waga półciężka
Waga średnia
Waga półśrednia
Waga lekka
Waga piórkowa
Waga kogucia
Waga musza kobiet
Waga słomkowa kobiet
Mistrzowie Ultimate Fighting Championship
Waga ciężka
Waga półciężka
Waga średnia
Waga półśrednia
Waga lekka
Waga piórkowa
Waga kogucia
Waga musza
Waga open
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dricus_du_Plessis&oldid=73386397”