Bob Sapp
 Sapp w 2011 | |
| Pełne imię i nazwisko |
Robert Malcolm Sapp |
|---|---|
| Pseudonim |
The Beast |
| Data i miejsce urodzenia |
22 września 1973 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
196 cm |
| Masa ciała |
149 kg |
| Styl walki | |
| Trenowany przez |
Maurice Smith |
| Debiut |
MMA – 2002 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub |
Team Beast |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
MMA – 32 |
| Zwycięstwa |
MMA – 12 |
| Przez nokauty |
MMA – 8 |
| Przez poddania |
MMA – 3 |
| Przez decyzje |
MMA – 1 |
| Porażki |
MMA – 20 |
| |
Robert Malcolm Sapp (ur. 22 września 1973 w Colorado Springs[1]) – amerykański futbolista[2], aktor, wrestler, kick-bokser (formuły K-1)[3] i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)[4].
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Futbol amerykański[edytuj | edytuj kod]
Karierę sportową rozpoczął na University of Washington, gdzie uprawiał futbol amerykański, następnie trafił do National Football League[2]. W latach 1997–2000 był zatrudniony kolejno w czterech klubach, lecz pojawił się tylko w dwóch meczach ligowych w barwach Minnesota Vikings[5].
Wrestling[edytuj | edytuj kod]
W 2001 rozpoczął karierę wrestlera w organizacji NWA Wildside. Występował również w World Championship Wrestling oraz w japońskich organizacjach HUSTLE i New Japan Pro-Wrestling.
MMA i kick-boxing[edytuj | edytuj kod]
W 2002 podpisał kontrakt z Pride Fighting Championships na trzy walki w mieszanych sztukach walki. W debiucie zwyciężył mającego na koncie 26 stoczonych walk Yoshihisę Yamamoto (TKO w 1. rundzie), a w drugim pojedynku w 11. sekund pokonał byłego dwukrotnego mistrza RINGS, Kiyoshiego Tamurę. W sierpniu 2002 roku, podczas gali PRIDE Shockwave zmierzył się z ówczesnym mistrzem PRIDE w wadze ciężkiej Antônio Rodrigo Nogueirą. Sapp był cięższy od rywala o 77 kg i dominował nad nim w pierwszej rundzie, jednak w drugiej opadł z sił, co wykorzystał Nogueira, poddając go za pomocą dźwigni na staw łokciowy[6].
Po wygaśnięciu kontraktu z PRIDE Sapp związał się z inną japońską organizacją − FEG, dla której walczył zarówno w kick-boxingu jak i MMA. W swoim pierwszym występie w kick-boxingu na zasadach K-1 (czerwiec 2002) został zdyskwalifikowany za zaatakowanie leżącego rywala, ale w dwóch następnych walkach zanotował zwycięstwa przez nokaut − nad Cyrilem Abidi oraz mistrzem organizacji K-1 Ernesto Hoostem. Tego drugiego pokonał podczas gali Final Elimination w Saitamie, co dało mu kwalifikację do Finału K-1 WGP 2002 − 8-osobowego turnieju o mistrzostwo K-1. Odbył się on 7 grudnia w Tokio. W ćwierćfinale Sapp został ponownie zestawiony z Hoostem. W pierwszej rundzie obrońca tytułu spowodował nokdaun Amerykanina ciosem sierpowym w korpus. W drugiej Sapp zdołał odwrócić losy pojedynku, pokonując Holendra przez techniczny nokaut. Po tej walce wycofał się jednak z dalszej rywalizacji z powodu kontuzji nadgarstka. Jego miejsce w półfinale zajął Hoost, który wygrał potem cały turniej[7].
W kolejnych dwóch latach walczył w K-1 ze zmiennym powodzeniem, wygrywając m.in. z Sethem Petruzellim oraz byłym yokozuną Tarō Akebono, ale też doznając porażek przed czasem z Mirko Filipoviciem, Remym Bonjaskym i Rayem Sefo.
W okresie tym Sapp zyskał w Japonii wielką popularność[7], której skala określana była „fenomenem popkultury”[8]. Był twarzą kampanii reklamowych kilkuset produktów[9], nagrał płytę pop („Sapp Time”), napisał trzy bestsellery oraz prowadził w telewizji program rozrywkowy[9][10]. Tylko do połowy 2003 roku gościł w ponad 200 programach telewizyjnych[8]. Jego pojedynek z Akebono (grudzień 2003) był oglądany przez około 54 miliony japońskich telewidzów, co było największą liczbą w Japonii dla walki sportowej od 1976 roku[11][12].
W 2005 roku wygrał trzy walki w Hero’s (m.in. z Kim Min-soo, srebrnym medalistą olimpijskim w judo), a także tryumfował w turnieju K-1 World GP w Hiroszimie. Nie zdołał jednak zakwalifikować się do Finału K-1 WGP, przegrywając w walce eliminacyjnej z Choi Hong-manem. Wkrótce potem, skonfliktowany z władzami K-1 na tle finansowym, odszedł z organizacji[13]. Powrócił w 2007 roku, aby stoczyć jedną walkę − podczas World GP w Amsterdamie został w ciągu 26 sekund znokautowany przez Petera Aertsa[14].
W następnych dwóch latach walczył głównie w MMA, m.in. dla Strikeforce i DREAM (w 2009 roku przegrał swoje obie walki w turnieju DREAM Super Hulk GP).
Od 2010 roku występuje na galach różnych europejskich i azjatyckich organizacji, przegrywając większość pojedynków, m.in. z Jörgenem Kruthem oraz Alexandru Lungu na zasadach K-1 czy Rollesem Graciem, Jamesem Thompsonem i Mariuszem Pudzianowskim w MMA.
W 2023 roku podpisał kontrakt z polską federacją organizującą gale typu freak show fight, Clout MMA. Pierwotny debiut dla tej federacji miał odbyć 28 października na gali Clout MMA 2, gdzie planowano jego walkę z Piotrem Piechowiakiem[15]. Ostatecznie zestawienie zawodników przeniesiono na galę Clout MMA 3 przez problemy Sappa[16]. Na wspomnianym wydarzeniu do polsko-amerykańskiego starcia nie doszło z nieznanych przyczyn[17].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Kick-boxing[edytuj | edytuj kod]
- 2003: Zawodnik roku NHB magazynu sportowego Black Belt
- 2005: Zwycięzca turnieju K-1 World Grand Prix w Hiroszimie
Wrestling[edytuj | edytuj kod]
- 2002: Nagroda MVP
- 2004: Mistrz IWGP w wadze ciężkiej
Lista zawodowych walk MMA[edytuj | edytuj kod]
| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 12-20 |  Kintaro Osunaarashi (0-0)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | RIZIN 13 | 30.09.2018 |  Saitama
|
|
| Przegrana | 11-20 |  Aori Gele (2-3)
|
TKO (ciosy pięsciami) | 1 | 0:35 | Road FC 32 | 02.07.2016 | Changsha
|
Main Event |
| Przegrana | 11-19 |  Edson França (17-7)
|
Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 0:35 | OX MMA | 08.08.2013 | Fortaleza
|
Main Event |
| Przegrana | 11-18 |  Aleksandr Jemieljanienko (21-6)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:18 | Legend Fight Show: Emelianenko vs. Sapp | 25.05.2013 | Moskwa
|
Main Event |
| Przegrana | 11-17 |  Dusan Panajotovic (1-0-1)
|
TKO (ciosy pięsciami) | 1 | 1:28 | Night of the Champions 2012 | 15.09.2012 | Belgrad
|
|
| Przegrana | 11-16 |  Jong Dae Kim (3-2)
|
TKO (ciosy pięsciami) | 2 | 1:58 | Road FC 8 | 16.06.2012 | Wonju
|
|
| Przegrana | 11-15 |  Tolegen Akylbekov (4-3)
|
TKO (poddanie się po ciosach) | 1 | 1:29 | Bushido Lithuania vol.51 | 08.06.2012 | Astana
|
|
| Przegrana | 11-14 |  Soa Palelei (17-3)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:12 | Cage Fighting Championship 21 | 18.05.2012 | Sydney
|
Co-Main Event |
| Przegrana | 11-13 |  Mariusz Pudzianowski (3-2. 1 NC)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:39 | KSW 19: Pudzianowski vs. Sapp | 12.05.2012 | Łódź
|
Main Event |
| Przegrana | 11-12 |  James Thompson (16-14)
|
TKO (kontuzja nogi) | 1 | 1:56 | Super Fight League 1 | 11.03.2012 |  Mumbaj
|
Main Event |
| Przegrana | 11-11 | Rolles Gracie (5-1)
|
TKO (poddanie po ciosach) | 1 | 1:18 | ONE Fighting Championship: Battle of Heroes | 11.02.2012 |  Dżakarta
|
|
| Przegrana | 11-10 | Alexander Otsuka (4-13)
|
Dyskwalfikacja (niedozwolony rzut) | 2 | 1:43 | Accel – Vol. 18: X'mas Seiya Matsuri | 25.12.2011 | Kobe
|
|
| Przegrana | 11-9 |  Maro Perak (20-3-1)
|
TKO (ciosy pięsciami) | 1 | 3:04 | Noc Gladijatora 6 | 16.12.2011 | Dubrownik
|
|
| Przegrana | 11-8 |  Attila Uçar (7-3-1)
|
Poddanie (klucz na stopę) | 1 | 0:56 | Premium Fight Night | 30.04.2011 |  Wiedeń
|
|
| Przegrana | 11-7 |  Stav Economou (10-1-1)
|
TKO (ciosy pięsciami) | 1 | 1:45 | ADFC: Round 3 | 11.03.2011 |  Abu Zabi
|
|
| Wygrana | 11-6 | Sascha Weinpolter (7-2)
|
Poddanie (duszenie przedramieniem) | 1 | 2:03 | Obračun U Ringu 10 | 27.03.2010 | Split
|
|
| Przegrana | 10-6 |  Rameau Thierry Sokoudjou (5-4)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:31 | Dream 11 | 06.10.2009 | Kanagawa
|
Półfinał Grand Prix DREAM Super Hulk. Zastąpił Gegarda Mousasiego. |
| Przegrana | 10-5 |  Bobby Lashley (3-0)
|
TKO (poddanie się po ciosach) | 1 | 3:17 | Fight Force International - Ultimate Chaos | 27.06.2009 | Biloxi
|
|
| Przegrana | 10-4 | Ikuhisa Minowa (42-30-8)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:15 | Dream 9 | 26.05.2009 | Kanagawa
|
Ćwierćfinał Grand Prix DREAM Super Hulk. |
| Wygrana | 10-3 | Akihito Tanaka (0-0)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 5:22 | K-1: Dynamite 2008 | 31.12.2008 | Saitama
|
|
| Przegrana | 9-3 |  Jan Nortje (1-5)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:55 | Strikeforce | 23.02.2008 | Tacoma
|
Main Event |
| Wygrana | 9-2 |  Bobby Ologun (2-1)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:10 | K-1: Dynamite 2007 | 31.12.2007 | Osaka
|
|
| Wygrana | 8-2 | Jong Wang Kim (7-18)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:08 | K-1 HERO'S: Hero's In Seoul 2005 | 05.11.2005 | Seul
|
|
| Wygrana | 7-2 | Alan Karajew (0-1)
|
KO (cios) | 1 | 3:44 | K-1 HERO'S: Grand Prix 2005 | 6.07.2005 | Tokyo
|
|
| Wygrana | 6-2 | Kim Min-soo (0-0)
|
KO (cios) | 1 | 1:12 | K-1 HERO'S: LeBanner vs. Akiyama | 26.03.2005 | Saitama
|
|
| Przegrana | 5-2 | Kazuyuki Fujita (10-4)
|
TKO (kopnięcia na głowę w parterze) | 1 | 2:15 | K-1: Romanex 2004 | 22.05.2005 | Saitama
|
|
| Wygrana | 5-1 |  Dolgorsürengijn Sumjaabadzar (0-1)
|
TKO (kontuzja nogi) | 1 | 5:00 | K-1: Beast 3 | 14.03.2004 | Niigata
|
|
| Wygrana | 4-1 | Stefan Gamlin (0-0)
|
Poddanie (duszenie gilotynowe) | 1 | 0:52 | K-1: Survival 2003 | 21.09.2003 | Jokohama
|
|
| Wygrana | 3-1 | Yoshihiro Takayama (0-3)
|
Poddanie (dźwignia na staw łokciowy) | 1 | 2:16 | Inoki Bom-Ba-Ye 2002 | 31.12.2002 | Saitama
|
|
| Przegrana | 2-1 | Antônio Rodrigo Nogueira (16-1-1)
|
Poddanie (dźwignia na staw łokciowy) | 2 | 4:03 | Pride Shockwave | 28.08.2002 | Tokyo
|
|
| Wygrana | 2-0 | Kiyoshi Tamura (35-15-3)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:11 | Pride 21: Demolition | 23.06.2002 | Saitama
|
|
| Wygrana | 1-0 | Yoshihisa Yamamoto (40-29-1)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 2:44 | Pride 20: Armed and Ready | 28.04.2002 | Jokohama
|
Debiut w MMA |
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Filmy[edytuj | edytuj kod]
- 2004: Izo
- 2004: Devilman jako World Newscaster
- 2005: Wykiwać klawisza jako Switowski
- 2005: Elektra jako Stone
- 2007: Wielki Stach jako Big Raymond
- 2008: Breakout jako komentator
- 2008: Remarkable Power jako Tiny
- 2008: Smak ryzyka jako Beno
- 2009: Blood and Bone jako Kowal
- 2009: Frankenhood jako Frankie
- 2011: Conan Barbarzyńca 3D jako Ukafa
Seriale[edytuj | edytuj kod]
- 2002: Taiho shichauzo jako Bob
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bob Sapp Stats, Height, Weight, Position, Draft, College [online], Pro-Football-Reference.com [dostęp 2023-09-13] (ang.).
- ↑ a b Bob Sapp, G at NFL.com [online], nfl.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ BoxRec: Bob Sapp [online], BoxRec, 2 czerwca 2002 [dostęp 2002-06-02] (ang.).
- ↑ Sherdog.com, Bob [online], Sherdog [dostęp 2023-09-13] (ang.).
- ↑ databasefootball.com. [dostęp 2008-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 czerwca 2011)]. (ang.).
- ↑ Tim Leidecker: Nogueira will bring his special brand of toughness to Mir fight. ESPN, 24 grudnia 2008. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
- ↑ a b Monty DiPietro: Lady Luck smiles on Mr. Perfect at K-1 GP Final. 7 grudnia 2002. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
- ↑ a b Jim Frederick: The Beast Goes East. A failed American football player finds fame and fortune in Japan by beating people senseless. Time, 2 czerwca 2003. [dostęp 2011-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 czerwca 2003)]. (ang.).
- ↑ a b Steve Kelley: What about Bob (Sapp)?. The Seattle Times, 13 lutego 2008. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
- ↑ Len Pasquarelli: Former NFL guard finds sporting success in Japan. [dostęp 2008-08-27]. (ang.).
- ↑ Dave Meltzer: Ten highest-rated Japanese MMA matches. Yahoo! Sports, 21 grudnia 2007. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
- ↑ Sergio Non: 'Most viewed' standard for mixed martial arts sets a high bar. USA Today, 20 maja 2010. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
- ↑ Tim Leidecker: European Throwdown. [dostęp 2008-08-27]. (ang.).
- ↑ Monty DiPietro: Schilt, Aerts & Slowinski Shine in Amsterdam. 23 czerwca 2007. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
- ↑ Arkadiusz Hnida, Bestia vs Bestia na Clout 2! Bob Sapp rywalem Piechowiaka w Płocku [online], MMA PL, 13 września 2023 [dostęp 2023-09-13] (pol.).
- ↑ Arkadiusz Hnida, Walka Piechowiak-Sapp przełożona na następną edycję! ''The Beast'' ma poważne problemy [online], MMA PL, 2 października 2023 [dostęp 2023-10-04] (pol.).
- ↑ Clout MMA 3: Wyniki walk. Sprawdź, kto wygrał swoje pojedynki [online], sport.interia.pl [dostęp 2024-02-02] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Statystyki i lista walk MMA w bazie sherdog.com
- Statystyki i lista walk w kick-boxing w bazie boxrec.com
- Statystyki i lista walk K-1