Przejdź do zawartości

Raniero d’Elci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rainiero d’Elci
Kardynał biskup
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 marca 1670
Florencja

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1761
Rzym

Prefekt Świętej Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów
Okres sprawowania

1752-1761

Arcybiskup Ferrary
Okres sprawowania

5 maja 1738–15 września 1740

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 grudnia 1699

Nominacja biskupia

22 listopada 1730

Sakra biskupia

7 stycznia 1731

Kreacja kardynalska

20 grudnia 1737
Klemens XII

Kościół tytularny

S. Sabina (23 lipca 1738)
biskup Sabiny (10 kwietnia 1747)
biskup Porto e S. Rufina (9 kwietnia 1753)
biskup Ostia e Velletri (12 stycznia 1756)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

7 stycznia 1731

Konsekrator

François-Maurice Gontieri

Współkonsekratorzy

François-Marie Abbati
Joseph-Louis de Cohorn de La Palun

Rainiero d’Elci (ur. 7 marca 1670, zm. 22 czerwca 1761) – włoski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Florencji, z rodziny hrabiów d’Elci. W 1695 ukończył studia na uniwersytecie w Sienie z tytułem doktora obojga praw. Od 1700 roku działał w Kurii Papieskiej m.in. jako wicelegat w Romanii i Awinionie, gubernator Fano i Recanati oraz referendariusz Sygnatury Apostolskiej. W latach 1711–16 był inkwizytorem na Malcie. W listopadzie 1730 mianowano go tytularnym arcybiskupem Rodi, a w styczniu 1731 nuncjuszem apostolskim w Paryżu. Funkcję tę sprawował przez ponad 7 lat, a więc stosunkowo długo. W grudniu 1737 papież Klemens XII mianował go kardynałem prezbiterem tytułu S. Sabinae, jednak nominacja ta została ogłoszona dopiero pół roku później. Arcybiskup Ferrary 1738–40. Uczestniczył w konklawe 1740, krótko po nim został mianowany legatem w Ferrarze. W kwietniu 1747 został wybrany kamerlingiem Świętego Kolegium (był nim do stycznia 1748) i kardynałem biskupem Sabiny. Następnie został biskupem Porto e Santa Rufina (w kwietniu 1753). 12 stycznia 1756 uzyskał promocję do diecezji Ostia e Velletri. Jako dziekan Kolegium Kardynalskiego przewodniczył konklawe 1758 roku. Zmarł w Rzymie wieku 90 lat[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]