Reynevan
| Postać z Trylogii husyckiej | |
| Pierwsze wystąpienie | |
|---|---|
| Ostatnie wystąpienie | |
| Twórca | |
| Dubbing | |
| Dane biograficzne | |
| Pochodzenie | |
| Przynależność | |
| Płeć |
mężczyzna |
| Rodzina |
Boguszka (matka) |
| Inne informacje | |
| Zajęcie |
zielarstwo, medycyna, alchemia, magia |
Reinmar z Bielawy (zwany Reynevanem) – postać fikcyjna stworzona przez Andrzeja Sapkowskiego, protagonista trzech powieści: Narrenturm, Boży bojownicy i Lux perpetua, należących do Trylogii husyckiej,
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Reynevan pochodził z Bielawy. Jego ojciec zginął 15 lipca 1410 podczas bitwy pod Grunwaldem, walcząc po stronie zakonu krzyżackiego[1]. Jego matka nosiła imię Boguszka. Jego prababką była córka księcia Henryka VI Dobrego[2], pradziadkiem - Tomasz, kanonik wrocławski[3]. Jego brat, Peterlin, prowadził farbiarnię w Powojowicach[4]. Reynevan posługuje się biegle językiem niemieckim, polskim i czeskim. Określa sam siebie jako Ślązaka[5]. Sztuki magicznej uczył się na studiach w Pradze, gdzie poznał Bolka Wołoszka, późniejszego księcia głogówecko-prudnickiego.
Narrenturm
[edytuj | edytuj kod]
Reynevan po raz pierwszy wystąpił w powieści Narrenturm. Jej akcji rozpoczyna się w 1425, gdy bracia Sterczowie zastają go w łóżku z Adelą von Stercza, żoną Gelfrada von Stercza. W czasie pogoni ginie jeden z braci. Od tamtego momentu bracia Gelfrada chcą zemścić się na Reinmarze i wynajmują opryszków w celu jego pojmania[6]. Reinmar postanawia uciec do swojego brata Peterlina. Po drodze spotyka rycerza Zawiszę Czarnego, który mówi o nim „Oj nie umrzesz ty, chłopaczku, śmiercią naturalną!”, co było odniesieniem do jego zainteresowań: kobiet, czarów, medycyny (zielarstwo) czy alchemii. Gdy Reinmar dotarł do Powojowic, dowiedział się, że Peterlin został zamordowany. Podejrzenie pada na opryszków wysłanych przez braci Sterczów[7].
Reynevan wyruszył w drogę szukając zemsty na rodzie Sterczów oraz kierując się do Ziębic, gdzie przetrzymywana była Adela. Po drodze z opresji ratuje go Nikoletta, a następnie poznaje demeryta Szarleja, który postanawia towarzyszyć mu w wyprawie. Spotykają wiedźmy, które przepowiadają Reinmarowi przyszłość. Reynevan wraz z Szarlejem trafił do zakonu, gdzie odprawiał egzorcyzmy i poznał Samsona Miodka. Gdy w trójkę docierają na turniej rycerski w Ziębicach, okazuje się, że Adela nie darzy już żadnym uczuciem Reinmara i jest związana z księciem Janem ziębickim[7].
W czasie powieści Reynevan przebywał głównie w miejscowościach położonych na wschodzie Dolnego Śląska, odwiedził m.in. Oleśnicę, Oławę, Paczków, Kłodzko, Świdnicę[8].
Boży bojownicy
[edytuj | edytuj kod]Boży bojownicy dzieją się w 1427, dwa lata po zakończeniu wydarzeń z Narrenturm. Reynevan, Szarlej i Samson Miodek przebywali wówczas w Pradze zdominowanej przez siły husyckie zwące siebie samych „Bożymi bojownikami”. Dostali tajne rozkazy od przywódcy taborytów Prokopa Gołego. Skontaktowali się z miejscowymi czarodziejami w celu odczarowania Samsona. Udali się na wyprawę do zamku Troski na Podkarkonoszu w poszukiwaniu czarodzieja Rupiliusa Ślązaka. W drodze Reynevan został porwany i trafił do lochów, w których nawiązał kontakt z duchem Rupiliusa. Po ucieczce z lochów Reynevan trafił w ręce pomurnika – Birkarta von Grellenorta, lecz uciekł dzięki pomocy Samsona. Bohaterowie udali się na Śląsk, aby wykonać tajne rozkazy polegające na nawiązaniu kontaktów z utajonymi szpiegami husytów[9].
Akcja powieści miała miejsce głównie w okolicach Pragi i na południu Śląska, m.in. w Jeleniej Górze, Nysie, Głuchołazach, Prudniku i Kazimierzu[8].
Lux perpetua
[edytuj | edytuj kod]Czas akcji Lux perpetua rozpoczyna się na początku roku 1429. Reynevan poszukiwał wówczas swojej ukochanej Nikoletty, którą więzili ludzie papieskiej inkwizycji. Udał się do Wrocławia, gdzie próbował zastraszyć ojca Felicjana, licząc, że altarysta przekaże mu informacje o miejscu przetrzymywania Nikoletty. Jednocześnie został publicznie wyklęty przez biskupa Konrada[10] za współpracę z husytami oraz zabicie księcia Jana ziębickiego. Reynevan został porwany, a następnie trafił w ręce bojowników Urbana Horna. Wśród więźniów znajdował się jeden z czarnych jeźdzców, których zawołaniem jest „Adsumus...”[11]. Pod obstawą udali się wspólnie do Pragi, jednak po drodze Reynevan został oswobodzony przez Szarleja i Samsona Miodka. Pomogła mu również młoda Żydówka, Rixa Cartafila de Fonseca, szpieg w służbie Władysława Jagiełły.
Reynevan odnalazł Nikolettę, jednak jej stan zdrowia był fatalny[12]. Zakażenie rozprzestrzeniło się po ciele i zdolności medyczne Reynevana nie były w stanie uratować jej życia. Reynevan wraz z Szarlejem i Samsonem dołączyli do rejzy. Dalsze losy kierują Reynevana do Polski, gdzie spotkał grupę znajomych[13], którzy planowali napaść na Jasną Górę. Chociaż Reinevan osobiście uratował cudowny obraz, trafia do niewoli, gdzie przebywał do roku 1434.
W czasie akcji powieści Reynevan przebywał na Śląsku i w Saksonii[8].
Charakterystyka postaci
[edytuj | edytuj kod]Reynevan jest mężczyzną w młodym wieku. Różni się od głównego bohatera opowiadań Sapkowskiego – Geralta z Rivii, w przeciwieństwie do niego jest naiwny i często popada w tarapaty[1].
W audiobookach Trylogii husyckiej głos Reynevanowi podkłada Lesław Żurek[14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wojciech Orliński, Narrenturm, Sapkowski, Andrzej [online], wyborcza.pl, 5 listopada 2002 [dostęp 2020-06-27].
- ↑ Sapkowski: Polityka to nie moja branża [online], menway.interia.pl [dostęp 2020-06-27] (pol.).
- ↑ Anna Gemra, Reinmara z Bielawy dolnośląskie i czeskie przypadki: „Trylogia husycka” Andrzeja Sapkowskiego, [w:] Śląskie pogranicza kultur, Wrocław 2012, s. 205.
- ↑ Sapkowski 2002 ↓, s. 28.
- ↑ Reynevan z Bielawy – Trylogia husycka (Narrenturm, Boży bojownicy i Lux perpetua) – wydanie ekskluzywne – literatura.gildia.pl – książki, recenzje, artykuły, nowości [online], www.literatura.gildia.pl [dostęp 2020-06-27].
- ↑ „Odnajdziesz Kunza Aulocka, zwanego Kyrielejson. I innych: Waltera de Barby, Sybka z Kobylejgłowy, Storka z Gorgowic. Tym rzekniesz, że Tammo Stercza płaci tysiąc złotych reńskich za żywego Reinmara von Bielau. Tysiąc, zapamiętaj.”.
- ↑ a b Sapkowski 2002 ↓.
- ↑ a b c Geoportal trylogii husyckiej Andrzeja Sapkowskiego [online], uj.maps.arcgis.com [dostęp 2020-06-27].
- ↑ Andrzej Sapkowski: Boży bojownicy. SuperNowa, 2002. ISBN 978-83-7054-167-5.
- ↑ „Anathema sit! Wyklęty jest Reinmar z Bielawy! Przeklęty niechaj będzie w domu i na dworze, przeklęty w życiu i w skonaniu, stojący, siedzący, robiący i chodzący, przeklęty w mieście, w siole i na roli(...)”, rozdz. 1.
- ↑ „Adsumus peccati guidem immanitate detenti...” – „Stajemy obciążeni wprawdzie ludzkimi grzechami, ale specjalnie zebrani w imię Twoje”. Inwokacja do Ducha Świętego autorstwa świętego Izydora z Sewilli.
- ↑ Myślę, że... że zakażono ją wywołaną magicznie posocznicą. Posocznica to zakażenie i gnicie krwi... Według Awicenny... Salerneńczycy mówią na to sepsis... Sinica bierze się z wewnętrznych wybroczyn. Jej krew przesiąka przez żyły i tworzy zakrzepy… To się rozsiewa po całym ciele… Powstają ogniska ropne… Ma już objawy zapalenia zgorzelinowego…”, rozdz. 18.
- ↑ „Prowadził kniaź Fedor Fedorowicz Ostrogski z Ostroga, starościc łucki. Za nim jechał na pięknym szymelu Jan Kuropatwa z Łańcuchowa herbu Szreniawa. Za nim Jakub Nadobny z Rogowa herbu Działosza. Pochodzący skądsiś z Wielkopolski Jan Tłuczymost herbu Bończa. Jerzy Skirmunt, Litwin (...) Bracia Melchior i Mikoszka Kondziołowie herbu wątpliwego.”, rozdz. 21.
- ↑ Obsada megaprodukcji „Narrenturm” [online], web.archive.org, 29 marca 2014 [dostęp 2020-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-29].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Sapkowski: Narrenturm. SuperNowa, 2002. ISBN 83-7054-153-4.