Przejdź do zawartości

Sigmar Gabriel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sigmar Gabriel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 września 1959
Goslar

Minister spraw zagranicznych Niemiec
Okres

od 27 stycznia 2017
do 14 marca 2018

Przynależność polityczna

Socjaldemokratyczna Partia Niemiec

Poprzednik

Frank-Walter Steinmeier

Następca

Heiko Maas

Wicekanclerz Niemiec
Okres

od 17 grudnia 2013
do 14 marca 2018

Przynależność polityczna

Socjaldemokratyczna Partia Niemiec

Poprzednik

Philipp Rösler

Następca

Olaf Scholz

Minister gospodarki i energii Niemiec
Okres

od 17 grudnia 2013
do 27 stycznia 2017

Przynależność polityczna

Socjaldemokratyczna Partia Niemiec

Poprzednik

Philipp Rösler

Następca

Brigitte Zypries

Minister środowiska, ochrony przyrody i bezpieczeństwa reaktorów atomowych Niemiec
Okres

od 22 listopada 2005
do 28 października 2009

Przynależność polityczna

Socjaldemokratyczna Partia Niemiec

Poprzednik

Jürgen Trittin

Następca

Norbert Röttgen

Przewodniczący Socjaldemokratycznej Partii Niemiec
Okres

od 13 listopada 2009
do 19 marca 2017

Przynależność polityczna

SPD

Poprzednik

Franz Müntefering

Następca

Martin Schulz

podpis
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP

Sigmar Gabriel (ur. 12 września 1959 w Goslar[1]) – niemiecki polityk i samorządowiec, w latach 1999–2003 premier Dolnej Saksonii, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) i od 2009 do 2017 jej przewodniczący, w latach 2005–2009 minister środowiska, minister gospodarki i energii w latach 2013–2017, wicekanclerz w latach 2013–2018, a od 2017 do 2018 minister spraw zagranicznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1979 zdał egzamin maturalny, po czym odbył dwuletnią służbę wojskową. Studiował germanistykę, politologię i socjologię na Uniwersytecie w Getyndze. Zdał państwowe egzaminy nauczycielskie. W latach 80. pracował jako nauczyciel w ramach kształcenia osób dorosłych. Członek związku zawodowego IG Metall oraz organizacji pracowniczej AWO[1].

W 1977 wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W latach 1990–2005 był posłem do landtagu Dolnej Saksonii. Zasiadał też w radzie powiatu Goslar (1987–1998) oraz radzie miasta Goslar (1991–1999). W latach 1998–1999 i 2002–2005 przewodniczył klubowi deputowanych SPD w landtagu[1]. W grudniu 1999 objął stanowisko premiera Dolnej Saksonii w miejsce Gerharda Glogowskiego, który ustąpił po roku urzędowania. Funkcję tę pełnił do końca kadencji, w marcu 2003 zastąpił go Christian Wulff z Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU)[2].

W wyborach w 2005 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Bundestagu. Od listopada 2005 do października 2009 był ministrem środowiska, ochrony przyrody i bezpieczeństwa reaktorów atomowych w pierwszym rządzie Angeli Merkel tworzonym przez koalicję CDU/CSU i SPD[1].

W 2009 utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję[1]. Socjaldemokraci przeszli wówczas do opozycji wobec nowego gabinetu dotychczasowej kanclerz. 13 listopada 2009 Sigmar Gabriel zastąpił Franza Münteferinga na funkcji przewodniczącego federalnych struktur Socjaldemokratycznej Partii Niemiec[3], stając się tym samym liderem opozycji. W kampanii wyborczej w 2013 publicznie wzywał Zielonych do zawiązania porozumienia przeciwko Angeli Merkel[4].

Po wyborach, w których ponownie został wybrany do Bundestagu, doszło jednak do odnowienia po czterech latach koalicji chadeków i socjaldemokratów. W grudniu 2013 w trzecim gabinecie Angeli Merkel lider socjaldemokratów został wicekanclerzem oraz ministrem gospodarki i energii[1]. W styczniu 2017 przeszedł na urząd ministra spraw zagranicznych[5]. W marcu 2017 na funkcji przewodniczącego SPD zastąpił go Martin Schulz. W tym samym roku utrzymał mandat deputowanego na kolejną kadencję[6].

W marcu 2018 odszedł ze stanowisk rządowych. Do listopada 2019 sprawował mandat deputowanego do Bundestagu. Został członkiem Komisji Trójstronnej oraz Europejskiej Rady Spraw Zagranicznych. W 2020 został powołany do rady nadzorczej Deutsche Banku[7].

W 2002 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Z pierwszą żoną, Munise Demirel, z którą się rozwiódł, ma córkę Saskię[9]. W 2012 poślubił Anke Stadler, z którą ma córkę Marie[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Sigmar Gabriel. bundestag.de. [dostęp 2016-11-01]. (niem.).
  2. Rulers: Germany: States after 1945. rulers.org. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  3. SPD hebt Gabriel auf den Thron. spiegel.de, 13 listopada 2009. [dostęp 2016-11-01]. (niem.).
  4. German SPD leader woos Greens for anti-Merkel alliance. reuters.com, 27 kwietnia 2013. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  5. Sigmar Gabriel nowym ministrem spraw zagranicznych Niemiec. forsal.pl, 27 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-27].
  6. Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).
  7. Sigmar Gabriel w Deutsche Banku. Kontrowersyjna nominacja. money.pl, 25 stycznia 2020. [dostęp 2020-02-04].
  8. M.P. z 2002 r. nr 19, poz. 332
  9. Sigmar Gabriel wird zum zweiten Mal Vater. haz.de, 3 lutego 2012. [dostęp 2016-11-01]. (niem.).
  10. Persönlich. sigmar-gabriel.de. [dostęp 2016-11-01]. (niem.).