Schronisko PTTK „Pod Kopą Biskupią”

Schronisko PTTK
„Pod Kopą Biskupią”
	; Schronisko, widok od strony granicy państwowej. Stan przed wycinką drzew.
Państwo	Polska
Pasmo	Góry Opawskie; (czes. Zlatohorská vrchovina); (Sudety)
Wysokość	850 m n.p.m.
Data otwarcia	1924
Właściciel	PTTK
	Położenie na mapie Sudetów Schronisko PTTK; „Pod Kopą Biskupią”
	50°15′38,5″N 17°25′51,6″E/50,260694 17,431000
	Strona internetowa

Schronisko PTTK „Pod Kopą Biskupią” im. Bohdana Małachowskiego – jedyne schronisko turystyczne w Górach Opawskich (czes. Zlatohorská vrchovina). Położone na wysokości 850 m n.p.m., pod szczytem Biskupiej Kopy na terenie Parku Krajobrazowego Góry Opawskie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Inicjatorem wybudowania była organizacja Śląskie Sudeckie Towarzystwo Górskie (niem. Schlesischer Sudetengebirgsverein (SSGV)), choć pierwsze projekty odbyły się pod patronatem Morawsko-Śląskiego Sudeckiego Towarzystwa Górskiego (niem. Mährisch-Schlesischer Sudetengebirgsverein (MSSGV))^[1]. Od końca XIX wieku niedaleko szczytu działało już schronisko „Rudolfsheim”, ale był to obiekt prywatny.

W 1923 po stronie czechosłowackiej zakupiono stary wojskowy barak dla sekcji prudnickiej SSGV, która zwróciła się z prośbą o pomoc do grup terenowych Zlate Hory, Głuchołazy i Nysa. Dwie ostatnie zgodziły się pomóc – projektantem i wykonawcą został Georg Döring, budowniczy miejski z Prudnika i członek Śląskiego Sudeckiego Towarzystwa Górskiego. Przy budowie pracowali głównie członkowie SSGV – niwelowali teren i wznosili materiały budowlane, zgromadzone obok leśniczówki w Pokrzywnej.

W lipcu 1923 uroczyście zatknięto wiechę i postanowiono, że schronisko otrzyma nazwę Schroniska Górnoślązaków (niem. Oberschlesierhütte, Oberschlesierbaude). Uroczyste otwarcie nastąpiło w lipcu 1924 – obiekt składał się z baraku z dobudowaną werandą. W środku znajdowała się jadalnia, pomieszczenie gospodarcze, na poddaszu sypialnia mogąca pomieścić 30 osób. Schronisko było własnością miasta Prudnik (stało na jego gruncie), SSGV wydzierżawiło je na 30 lat.

W związku z dużą popularnością wśród turystów już w latach 1926–1927 dokonano rozbudowy – obok starej konstrukcji wzniesiono nową, jednopiętrową, w której umieszczono kuchnię, mieszkanie zarządcy i pokoje noclegowe (9 z 19 łóżkami). W sali zbiorowej mogło pomieścić się 80 osób na materacach. Wybudowano też nową drogę do schroniska. Nową część otwarto w maju 1927. W starej części utworzono schronisko młodzieżowe.

Maria Borsutzky, przedwojenna turystka, w 1927 odwiedziła schronisko aż 74 razy. Trzy lata później ustanowiła nowy rekord – 86 odwiedzin^[2].

W związku z kryzysem gospodarczym na przełomie lat 20. i 30. nastąpił spadek liczby odwiedzających – Schronisko Górnoślązaków przestało przynosić zyski i w 1936 administrację nim przejął Prudnik. Wtedy też zaczęto rozbudowywać obiekt dla potrzeb schroniska młodzieżowego – prace trwały do 1939. Schronisko otrzymało dobudówkę, stojącą w miejscu dzisiejszego tarasu – na parterze znajdowała się sala dzienna, powyżej 3 sypialnie z 28 łóżkami. Zbudowano także nowe umywalnie i ubikacje. Pomieszczenia miały oświetlenie gazowe oraz były ogrzewane piecami. W lutym 1939 z okazji otwarcia nowej części w schronisku odbyło się uroczyste posiedzenie prudnickiej rady miejskiej.

Podczas kryzysu monachijskiego w budynku mieszkali m.in. Niemcy, uciekający z terenu Kraju Sudetów, stacjonowała tam też ochotnicza staż graniczna z Jarnołtówka, mająca na celu ostrzegać niemieckie władze przed potencjalnymi ruchami wojsk czechosłowackich. Podczas II wojny światowej ruch turystyczny był mniejszy, ale nadal schronisko odwiedzali turyści. Przez cały okres niemiecki gospodarzył w nim Hans Mattner junior z Jarnołtówka, zwany Koppa Hansem.

Po 1945 schronisko otrzymało nazwę „Pod Kopą Biskupią”, a w 1964 imię Bohdana Małachowskiego, krakowskiego działacza turystycznego. Pierwszym polskim właścicielem zostało PTT z Katowic, ale obiekt długo świecił pustkami, gdyż przez wiele lat wędrowanie po szlakach nadgranicznych wymagało towarzystwa żołnierza WOP. Obiekt otwarty jako polski w 1946 posiadał 120 miejsc noclegowych – 35 na łóżkach i 65 na pryczach. W 1948 działacze PTT oznakowali szlak z Głuchołaz (stare niemieckie uległy zatarciu, a z przyczyn ideologicznych polskie postanowiono wytyczyć innymi ścieżkami), ale wkrótce schronisko ponownie zamknięto. Po raz drugi otwarto je w 1957, a właścicielem został Erwin Mecha z Chorzowa. W latach 70. obiekt przeszedł gruntowny remont. Od 1992 właścicielem jest wrocławski oddział PTTK.

Wyposażenie schroniska[edytuj | edytuj kod]

50 miejsc noclegowych w pokojach dwu- i wieloosobowych
sala restauracyjna na 65 miejsc, wraz z barem
sala konferencyjna

Szlaki turystyczne spod schroniska[edytuj | edytuj kod]

– Pokrzywna PKS – 2:15 h
– Głuchołazy – 3:15 przez Jarnołtówek – 2 h
– Jarnołtówek 1:30 h
ścieżka dydaktyczna na Biskupią Kopę – 0:20 h

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Przedwojenne MSSGV zostało zmuszone przez władze czechosłowackie do ograniczenia działalności do terenu Czechosłowacji. Sekcje w Rzeszy Niemieckiej utworzyły w 1922 samodzielną organizację – SSGV.
↑ Schronisko pod Kopą Biskupią. naszesudety.pl, 23 lipca 2006. [dostęp 2016-04-27].

[1] Przedwojenne MSSGV zostało zmuszone przez władze czechosłowackie do ograniczenia działalności do terenu Czechosłowacji. Sekcje w Rzeszy Niemieckiej utworzyły w 1922 samodzielną organizację – SSGV.

[2] Schronisko pod Kopą Biskupią. naszesudety.pl, 23 lipca 2006. [dostęp 2016-04-27].

[1]

[2]

Góry Bystrzyckie	Schronisko PTTK „Jagodna” Schronisko PTTK „Pod Muflonem”
Góry Izerskie	Schronisko PTTK na Stogu Izerskim Schronisko Turystyczne „Chatka Górzystów” Hala Izerska Stacja turystyczna „Orle” Schronisko Wysoki Kamień
Góry Kamienne	Schronisko PTTK „Andrzejówka”
Góry Opawskie	Schronisko PTTK „Pod Kopą Biskupią” Schronisko „Dąbrówka”
Góry Orlickie	Schronisko PTTK „Orlica”
Góry Sowie	Schronisko „Orzeł” Schronisko PTTK „Zygmuntówka” na Przełęczy Jugowskiej
Góry Stołowe	Schronisko PTTK „Na Szczelińcu” Schronisko PTTK „Pasterka”
Karkonosze	Schronisko PTTK na Hali Szrenickiej Schronisko „Kamieńczyk” Schronisko PTTK „Kochanówka” Schronisko PTTK „Nad Łomniczką” Schronisko PTTK „Na Przełęczy Okraj” Schronisko PTTK „Odrodzenie” na Przełęczy Karkonoskiej Schronisko PTTK „Pod Łabskim Szczytem” Schronisko PTTK „Samotnia” Schronisko PTTK „Strzecha Akademicka” Schronisko PTTK „Srebrny Potok” Schronisko na Szrenicy Schronisko Górskie „Dom Śląski” Chatka Hutniczy Grzbiet
Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie	Schronisko „Na Iglicznej” Schronisko PTTK „Na Śnieżniku”
Rudawy Janowickie	Schronisko PTTK „Szwajcarka”
Pogórze Izerskie	Schronisko PTTK „Perła Zachodu”
Przedgórze Sudeckie	Dom Turysty PTTK „Pod Wieżycą” Dom Turysty PTTK na Ślęży

Góry Opawskie	Schronisko na Przedniej Kopie Schronisko „Szwedzki Szaniec”
Góry Orlickie	Schroniska na Orlicy
Góry Sowie	Schronisko „Pod Fortami” Schronisko Sowa Bacówka pod Wielką Sową
Góry Bystrzyckie	Schronisko Górskie „Szarotka”
Karkonosze	Schronisko im. Księcia Henryka Schronisko na Starej Polanie Schronisko na Śnieżce Schronisko „Nad Śnieżnymi Kotłami”
Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie	Schronisko na Przełęczy Puchaczówka „Chata Cyborga” w Bielicach
Góry Wałbrzyskie	Schronisko PTTK „Bacówka pod Trójgarbem”
Rudawy Janowickie	Schronisko „Czartak” Schronisko PTTK na Przełęczy Kowarskiej
Góry Izerskie	Schronisko Turystyczne „Chatka Robaczka” Schronisko na Rozdrożu Izerskim
Góry Kaczawskie	Schronisko Różanka
Wzgórza Włodzickie	Schronisko na Górze Świętej Anny