Przejdź do zawartości

Skalinek wielkogłowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skalinek wielkogłowy
Petroica macrocephala[1]
(J. F. Gmelin, 1789)
Ilustracja
Samiec (Wyspa Południowa)
Ilustracja
Samica (Wyspa Południowa)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

skalinkowate

Podrodzina

skalinki

Rodzaj

Petroica

Gatunek

skalinek wielkogłowy

Synonimy
  • Parus macrocephalus J. F. Gmelin, 1789[2]
Podgatunki
  • P. m. toitoi (Lesson, 1828)
  • P. m. macrocephala (J. F. Gmelin, 1789)
  • P. m. dannefaerdi (Rothschild, 1894)
  • P. m. chathamensis C. A. Fleming, 1950
  • P. m. marrineri (Mathews & Iredale, 1913)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Skalinek wielkogłowy[4] (Petroica macrocephala) – gatunek małego ptaka z rodziny skalinkowatych (Petroicidae). Jest gatunkiem endemicznym występującym w Nowej Zelandii.

Podgatunki

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżniono kilka podgatunków P. macrocephala[2][4][5]:

  • skalinek białobrzuchy (P. macrocephala toitoi) – Wyspa Północna i pobliskie wyspy.
  • skalinek wielkogłowy (P. macrocephala macrocephala) – Wyspa Południowa, Wyspa Stewart i pobliskie wyspy.
  • skalinek smolisty (P. macrocephala dannefaerdi) – Wyspy Snares. Przez część systematyków uznawany za odrębny gatunek[2].
  • skalinek czarnorzytny (P. macrocephala chathamensis) – Wyspy Chatham.
  • skalinek żółtobrzuchy (P. macrocephala marrineri) – Wyspa Auckland.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 13 cm; masa ciała 11–13 g[2].

Status

[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje skalinka wielkogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].

Od 2016 roku IUCN za osobny gatunek uznaje skalinka smolistego (P. (m.) dannefaerdi), klasyfikuje go jako gatunek narażony (VU – Vulnerable), Jego liczebność ocenia się na 250–999 dorosłych osobników, a trend liczebności uznaje się za stabilny[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Petroica macrocephala, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Boles, W., Christie, D.A. & Kirwan, G.M.: New Zealand Tomtit (Petroica macrocephala). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2019. [dostęp 2020-01-07].
  3. a b Petroica macrocephala, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Petroicinae Mathews, 1919-20 - skalinki (wersja: 2020-05-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-17].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Australasian robins, rockfowl, rockjumpers, Rail-babbler. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-17]. (ang.).
  6. Petroica dannefaerdi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-02-17] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]