Tarō Katsura: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: przenosiny kategorii Odznaczeni Orderem Czerwonego Orła do Odznaczeni Orderem Orła Czerwonego |
|||
Linia 70: | Linia 70: | ||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Piusa IX]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Piusa IX]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Chryzantemy]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Chryzantemy]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem |
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Orła Czerwonego]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Franciszka Józefa]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Franciszka Józefa]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Łaźni]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Łaźni]] |
Wersja z 09:23, 7 wrz 2015
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
11. Premier Japonii | |
Okres |
od 2 czerwca 1901 |
Poprzednik |
Kinmochi Saionji (pełniący obowiązki premiera) |
Następca | |
13. Premier Japonii | |
Okres |
od 14 lipca 1908 |
Poprzednik | |
Następca | |
15. Premier Japonii | |
Okres |
od 21 grudnia 1912 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Tarō Katsura (jap. 桂太郎 Katsura Tarō; ur. 4 stycznia 1848 w Hagi, zm. 10 października 1913 w Tokio) – japoński generał i polityk z okresu Meiji, trzykrotnie pełnił funkcję premiera Japonii. Zwolennik przywrócenia władzy cesarskiej i ograniczenia wpływów europejskich w Japonii.
Biografia
Katsura urodził się w Hagi w lennie Chōshū (obecnie prefektura Yamaguchi). Pochodził z rodziny samurajskiej[1]. W młodości brał udział w wystąpieniach przeciwko rodowi Tokugawa[2]. W 1868 roku, podczas restauracji Meiji, opowiedział się za przywróceniem władzy cesarzowi i odstąpieniem od rządów siogunów z rodu Tokugawa[3].
W następnych latach został wysłany do Niemiec, gdzie uczył się strategii i taktyki wojskowej oraz pełnił funkcję attaché wojskowego Ambasady Japonii od 1875 do 1878 roku. Po powrocie do kraju otrzymał stopień generała brygady[4]. W 1886 roku mianowano Katsurę na stanowisko wiceministra armii[3].
Katsura brał udział w pierwszej wojnie chińsko-japońskiej (1894-1895), w której dowodził 3. Dywizją Cesarskiej Armii[5]. 2 czerwca 1896 roku otrzymał posadę generalnego gubernatora Tajwanu, którą piastował do października tego samego roku[6]. W 1898 został ministrem armii, a trzy lata później, 2 czerwca 1901 roku, premierem Japonii. W czasie pięcioletniego premierostwa Katsury Japonia zawarła sojusz z Wielką Brytanią (1902) i odniosła zwycięstwo w wojnie z Rosją (1904-1905), umacniając swoją pozycję na arenie międzynarodowej. Urząd premiera przestał sprawować 7 stycznia 1906 roku.
W latach 1908–1911 ponownie pełnił funkcję premiera kraju. W 1910 roku doprowadził do uznania Korei za japoński protektorat i do jej aneksji. Wkrótce po zakończeniu sprawowania urzędu Katsura został mianowany księciem (kōshaku), opiekunem Tajnej Pieczęci (nai-daijin) oraz czcigodnym mężem stanu (genrō)[3].
Mimo że początkowo Katsura sprzeciwiał się idei partii politycznych, to podczas swojego trzeciego premierostwa (21 grudnia 1912 – 20 lutego 1913) utworzył partię Rikken Dōshikai (Konstytucyjne Stowarzyszenie Jednomyślnych), która miała być odpowiedzią na dominację opozycyjnej partii Rikken Seiyūkai (Konstytucyjne Stowarzyszenie Przyjaciół Polityki) w Zgromadzeniu Narodowym. Ugrupowanie Katsury, pomimo początkowych niepowodzeń, stało się jedną z dwóch głównych sił politycznych w Japonii w okresie przed II wojną światową. Katsura przestał piastować stanowisko premiera po zaledwie siedmiu tygodniach, ze względu na wybuch protestów przeciwko jego oligarchicznym metodom i planom zwiększenia zbrojeń[3]. Katsura zmarł kilka miesięcy później w Tokio.
Odznaczenia
- Najwyższy Order Chryzantemy
- Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca
- Order Złotej Kani I klasy
- Wielka Wstęga Orderu Świętego Skarbu
- Komandor Orderu Franciszka Józefa – Austro-Węgry
- Wielki Oficer Legii Honorowej – Francja
- Krzyż Wielki Order Czerwonego Orła – Cesarstwo Niemieckie
- Order Zasług Korony Pruskiej – Cesarstwo Niemieckie
- Krzyż Wielki Orderu Korony – Cesarstwo Niemieckie
- Order św. Anny II klasy – Imperium Rosyjskie
- Order Orła Białego – Imperium Rosyjskie
- Krzyż Wielki Orderu Piusa IX – Watykan
- Honorowy Rycerz Krzyża Wielkiego Orderu Łaźni (cywilnego) – Wielka Brytania
- Komandor Orderu św. Maurycego i Łazarza – Włochy
- ↑ Stewart Lone: Army, empire and politics in Meiji Japan. Basingstoke: Macmillan, 2000, s. 5. ISBN 0-333-802-07-1.
- ↑ Stewart Lone, op.cit., s. 7
- ↑ a b c d Kōshaku Katsura Tarō. Britannica Online Encyclopedia. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).
- ↑ Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press of Harvard University Press, 2002, s. 494. ISBN 0-674-00770-0.
- ↑ Ian Ruxton: The Correspondence of Sir Ernest Satow, British Minister in Japan, 1895-1900. Volume One.. Lulu Press, 2005, s. 96. ISBN 1-4116-3857-3.
- ↑ Stewart Lone, op.cit., s. 45
- Premierzy Japonii
- Gubernatorzy generalni Tajwanu
- Japońscy generałowie
- Odznaczeni Orderem Piusa IX
- Odznaczeni Orderem Chryzantemy
- Odznaczeni Orderem Orła Czerwonego
- Odznaczeni Orderem Franciszka Józefa
- Odznaczeni Orderem Łaźni
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Orderem Skarbu Świętego
- Odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Odznaczeni Orderem Świętych Maurycego i Łazarza
- Odznaczeni Orderem Wschodzącego Słońca
- Wielcy Oficerowie Legii Honorowej
- Urodzeni w 1848
- Zmarli w 1913