Śniatyn: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Miejscowość była wzmiankowana w 1158 roku<ref>{{Cytuj stronę | url = http://dic.academic.ru/dic.nsf/es/88755/СНЯТЫН | tytuł = СНЯТЫН | opublikowany = Энциклопедический словарь | data dostępu = 2013-11-15 | język = ru}}</ref>. W latach 1751–1788 w Śniatynie rezydowali [[Diecezja bakowska|biskupi bakowscy]]. Do 1914 roku linia kolejowa oraz przejście graniczne Galicji i Bukowiny. W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] siedziba [[Powiat śniatyński|powiatu śniatyńskiego]] w [[województwo stanisławowskie|województwie stanisławowskim]]. W tym czasie Śniatyn został określony ''miastem winogron i orzechów''<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Śniatyn – miasto winogron i orzechów walczy o lepszą egzystencję na pograniczu polsko-rumuńskiem | czasopismo = [[Wschód (czasopismo)|Wschód]] | strony = 8 | data = Nr 8 z 10 kwietnia 1936 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=11547}}</ref>. |
Miejscowość była wzmiankowana w 1158 roku<ref>{{Cytuj stronę | url = http://dic.academic.ru/dic.nsf/es/88755/СНЯТЫН | tytuł = СНЯТЫН | opublikowany = Энциклопедический словарь | data dostępu = 2013-11-15 | język = ru}}</ref>. W 1415 roku w Śniatyniu przebywał król Władysław Jagiełło, który przyjął tu hołd wojewody mołdawskiego Aleksandra. W 1448 roku Kazimierz Jagiellończyk obdarował Śniatyń miejskim prawem niemieckim. W 1485 roku w mieście przebywał król Kazimierz Jagiellończyk. W marcu 1576 roku w Śniatyniu przebywał Stefan Batory witany tu przez możnowładców |
||
po wyborze na króla. W latach 1751–1788 w Śniatynie rezydowali [[Diecezja bakowska|biskupi bakowscy]]. Do 1914 roku linia kolejowa oraz przejście graniczne Galicji i Bukowiny. W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] siedziba [[Powiat śniatyński|powiatu śniatyńskiego]] w [[województwo stanisławowskie|województwie stanisławowskim]]. W tym czasie Śniatyn został określony ''miastem winogron i orzechów''<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Śniatyn – miasto winogron i orzechów walczy o lepszą egzystencję na pograniczu polsko-rumuńskiem | czasopismo = [[Wschód (czasopismo)|Wschód]] | strony = 8 | data = Nr 8 z 10 kwietnia 1936 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=11547}}</ref>. |
|||
W Śniatynie działała i została pochowana polska [[szarytki|szarytka]], błogosławiona katolicka [[Marta Wiecka]]. Z miejscowości pochodzi również polski kompozytor [[Roman Palester]], polski duchowny rzymskokatolicki [[Tadeusz Łączyński (duchowny)|Tadeusz Łączyński]] oraz laryngolog prof. dr med. Wacław Kuśnierczyk. |
W Śniatynie działała i została pochowana polska [[szarytki|szarytka]], błogosławiona katolicka [[Marta Wiecka]]. Z miejscowości pochodzi również polski kompozytor [[Roman Palester]], polski duchowny rzymskokatolicki [[Tadeusz Łączyński (duchowny)|Tadeusz Łączyński]] oraz laryngolog prof. dr med. Wacław Kuśnierczyk. |
||
Wersja z 14:01, 15 maj 2017
 Ratusz, ul. Szewczenki 70 | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Powierzchnia |
35,29 km² | ||||
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3476 | ||||
| Kod pocztowy |
78300–78304 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
AT | ||||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:town} | |||||
| Strona internetowa | |||||
Śniatyn[1] (ukr. Снятин, Sniatyn) – miasto na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, nad Prutem, siedziba rejonu śniatyńskiego. W 2001 roku liczyło ok. 10,5 tys. mieszkańców.
Miasto królewskie lokowane w 1411 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim[2].
Historia
Miejscowość była wzmiankowana w 1158 roku[3]. W 1415 roku w Śniatyniu przebywał król Władysław Jagiełło, który przyjął tu hołd wojewody mołdawskiego Aleksandra. W 1448 roku Kazimierz Jagiellończyk obdarował Śniatyń miejskim prawem niemieckim. W 1485 roku w mieście przebywał król Kazimierz Jagiellończyk. W marcu 1576 roku w Śniatyniu przebywał Stefan Batory witany tu przez możnowładców
po wyborze na króla. W latach 1751–1788 w Śniatynie rezydowali biskupi bakowscy. Do 1914 roku linia kolejowa oraz przejście graniczne Galicji i Bukowiny. W II Rzeczypospolitej siedziba powiatu śniatyńskiego w województwie stanisławowskim. W tym czasie Śniatyn został określony miastem winogron i orzechów[4].
W Śniatynie działała i została pochowana polska szarytka, błogosławiona katolicka Marta Wiecka. Z miejscowości pochodzi również polski kompozytor Roman Palester, polski duchowny rzymskokatolicki Tadeusz Łączyński oraz laryngolog prof. dr med. Wacław Kuśnierczyk.
Zabytki
- Klasycystyczny ratusz, zbudowany w 1861 przez burmistrza Marcelego Niemczewskiego;
- Kościół Matki Bożej Szkaplerznej, 1721, czynny;
- Cmentarz miejski z pochówkiem błogosławionej Marty Wieckiej oraz wieloma zabytkowymi nagrobkami;
- Kościół ormiański, zbudowany w 1787 na miejscu klasztoru dominikańskiego. Dziś nieczynny, przez pewien czas wykorzystywany jako sala gimnastyczna technikum.
- Drewniana cerkiew pw. Wniebowstąpienia Pańskiego, 1886;
- Drewniana cerkiew z dzwonnicą z 1906;
- Drewniana cerkiew pw. Jana Ewangelisty;
- Zamek - zbudowany przez Michała Mużyło Buczackiego[5], wojewodę podolskiego, kasztelana kamienieckiego, starostę śniatyńskiego i kołomyjskiego. Aż do wybudowania ratusza funkcję wieży obserwacyjnej wypełniała nieistniejąca dziś wieża tego zamku, który znajdował się w obrębie dzisiejszej ulicy Kuzniecznej, szkoły-internatu, szwalni i dzisiejszego ratusza. Przez długi czas mieszkańców pozostałej części miasta nazywano "zabramnikami"[6].
-
Ulica Szewczenki
(dawniej ul. Główna, jeszcze dawniej Droga Cesarska) -
Dom, ul. Kosnjatina 31 (d. ul. Ormiańska) -
Kamieniczka, ul. Szewczenki 141 -
Kościół Matki Bożej Szkaplerznej -
Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego -
Ormiański kościół Zaśnięcia Marii Panny
- ↑ Polski egzonim przyjęty przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych na XL posiedzeniu w miejsce wcześniej zalecanej formy Śniatyń.
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 171.
- ↑ СНЯТЫН. Энциклопедический словарь. [dostęp 2013-11-15]. (ros.).
- ↑ Śniatyn – miasto winogron i orzechów walczy o lepszą egzystencję na pograniczu polsko-rumuńskiem. „Wschód”, s. 8, Nr 8 z 10 kwietnia 1936.
- ↑ Czerwonogród. www.ruinyizamki.pl. [dostęp 9.8.13].
- ↑ Zamki Ukrainy
Linki zewnętrzne
- Śniatyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 929., s. 929-933.
