Województwo warszawskie (II Rzeczpospolita)
| |||||||||
1920–1939 | |||||||||
| |||||||||
Państwo | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data powstania |
14 sierpnia 1919 / 15 lutego 1920[1] | ||||||||
Siedziba wojewody i sejmiku | |||||||||
Wojewoda | |||||||||
Powierzchnia |
(1931) 29 470 km² | ||||||||
Populacja (1931) • liczba ludności |
| ||||||||
• gęstość |
85,8 os./km² | ||||||||
Tablice rejestracyjne |
WR | ||||||||
Adres Urzędu Wojewódzkiego: ul. Filtrowa 57[4]Warszawa | |||||||||
Podział administracyjny | |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie II Rzeczypospolitej |
Województwo warszawskie – województwo II Rzeczypospolitej istniejące w latach 1919–1939 z siedzibą władz w Warszawie.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]Województwo obejmowało następujące powiaty: błoński, ciechanowski, działdowski (od 1938 roku), garwoliński (od 1939), gostyniński, grójecki, kutnowski (do 1939), lipnowski (do 1938), łomżyński (od 1939), łowicki (do 1939), makowski, miński, mławski, nieszawski (do 1938), ostrołęcki (od 1939), ostrowski (od 1939), płocki, płoński, przasnyski, pułtuski, radzymiński, rawski (do 1939), rypiński (do 1938), sierpecki, skierniewicki (do 1939), sochaczewski, sokołowski (od 1939), warszawski, węgrowski (od 1939) i włocławski (do 1938).
Zmiany administracyjne
[edytuj | edytuj kod]- 1 kwietnia 1938 r. wyłączono powiaty nieszawski, rypiński, lipnowski oraz włocławski i przyłączono je do woj. pomorskiego[5];
- 1 kwietnia 1938 r. przyłączono powiat działdowski z woj. pomorskiego[5];
- 1 kwietnia 1939 r. wyłączono powiaty kutnowski, łowicki, rawski oraz skierniewicki i przyłączono je do woj. łódzkiego[6];
- 1 kwietnia 1939 r. przyłączono z woj. lubelskiego powiaty garwoliński, sokołowski i węgrowski oraz gminę Irena z powiatu puławskiego, którą przyłączono do powiatu garwolińskiego[6][7], a także powiaty łomżyński, ostrołęcki i ostrowski z woj. białostockiego[6].
Ludność
[edytuj | edytuj kod]Ludność województwa w 1921 roku wynosiła 2.112.798 osób[8].
Podział ludności ze względu na narodowość[8]:
Podział ludności ze względu na wyznanie[8]:
- rzymskokatolickie - 85,3%; 1 802 427
- mojżeszowe - 9,6%; 203 425
- ewangelickie - 4,1%; 87 427
- mariawickie - 0,6%; 12 475
- prawosławne - 0,2%; 4637
Struktura demograficzna[3]
[edytuj | edytuj kod]Liczba ludności (dane z 9 grudnia 1931):
Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
osób | % | osób | % | osób | % | |
Ogółem | 2 529 228 | 100 | 1 292 187 | 51,09 | 1 237 041 | 48,91 |
Miasto | 582 542 | 23,03 | 305 882 | 12,09 | 276 660 | 10,94 |
Wieś | 1 946 686 | 76,97 | 986 305 | 39,00 | 960 381 | 37,97 |
Wojewodowie warszawscy w II Rzeczypospolitej
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Sołtan 19 listopada 1919 – 19 grudnia 1923, 22 marca 1924 – 24 listopada 1927
- Stanisław Twardo 28 listopada 1927 – 3 lipca 1934
- Bronisław Nakoniecznikow-Klukowski 3 lipca 1934 – 5 lutego 1938
- Jerzy Paciorkowski 22 stycznia 1938 – wrzesień 1939 (p.o. do 5 lutego 1938)
- Wicewojewodowie
- Stanisław Łopatto (?-1928-?)[9]
- Władysław Włoskowicz (?-1932-?)[9]
- Franciszek Godlewski (?-1937)[9]
- Mieczysław Myśliński[a] (24 marca 1937 - )[16]
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]Od 1938 roku urząd miał siedzibę w nowo wybudowanym gmachu przy ul. Filtrowej 57[4].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mjr rez. piech. mgr praw Mieczysław Myśliński (ur. 5 czerwca 1894) był odznaczony Krzyżem Niepodległości (2 sierpnia 1931) i Krzyżem Walecznych (czterokrotnie). W kwietniu 1925 został przeniesiony z Szefostwa Administracji Armii do 36 pp w Warszawie[10]. W 1928 pełnił służbę w Biurze Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Następnie został przydzielony do dyspozycji szefa Samodzielnego Wydziału Wojskowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W grudniu 1929 przedłużono mu przydział do 31 stycznia 1930[11]. Z dniem 31 lipca 1930 został mu przedłużony przydział o kolejnych sześć miesięcy[12]. 2 grudnia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku i 21. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. Z dniem 31 lipca 1931 został przeniesiony w stan nieczynny na 6 miesięcy[14]. Z dniem 31 marca 1932 został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym przeniesieniem w rezerwie do 36 pp[15]. Do 24 marca 1937 był zatrudniony w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych na stanowisku naczelnika Wydziału Społeczno-Politycznego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Obwieszczenie (M.P. z 1920 r. nr 48)
- ↑ Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku. Warszawa: Polska Akademia Nauk – Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego, 2005, s. 32, seria: Monografie. ISBN 83-87954-66-7. ISSN 1643-2312.
- ↑ a b Drugi Powszechny Spis Ludności z dn. 9.XII 1931 r. Mieszkania i gospodarstwa domowe. Ludność, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1938, s. 1 .
- ↑ a b Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 3. Dmochowskiego−Furmańska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 107. ISBN 83-906629-2-2.
- ↑ a b Dz.U. z 1937 r. nr 46, poz. 350
- ↑ a b c Dz.U. z 1938 r. nr 27, poz. 240
- ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 14, poz. 82
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom I - m. st. Warszawa, województwo warszawskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1925
- ↑ a b c Warszawski Dziennik Wojewódzki dla obszaru województwa warszawskiego (roczniki 1928-1939)
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 18 kwietnia 1925 roku, s. 213.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 405.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 306.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 246.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 288.
- ↑ Zmiany w Min. Spraw Wewnętrznych. „Codzienna Gazeta Handlowa”. Nr 69, s. 1, 25 marca 1937.