Przejdź do zawartości

Władysław Marian Zawadzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Marian Zawadzki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 września 1885
Wilno, gubernia wileńska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

8 marca 1939
Warszawa, Polska

Minister skarbu
Okres

od 6 września 1932
do 12 października 1935

Przynależność polityczna

BBWR

Poprzednik

Jan Piłsudski

Następca

Eugeniusz Kwiatkowski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii
Grób Władysława Zawadzkiego w Wilnie

Władysław Marian Zawadzki (ur. 8 września 1885 w Wilnie, zm. 8 marca 1939 w Warszawie) – polski ekonomista, polityk, działacz państwowy II Rzeczypospolitej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia odbył w Moskwie, Lipsku, Krakowie i na Ecole des Sciences Politiques w Paryżu. Od 1917 roku wykładał ekonomię na Politechnice Warszawskiej, od 1918 roku również w Wyższej Szkole Handlowej, mianowany członkiem Rady Stanu w 1918 roku[1], od kwietnia 1919 roku profesor nadzwyczajny ekonomii politycznej na Politechnice Warszawskiej. Od października 1919 mieszkał i pracował w Wilnie. Od 1920 roku profesor zwyczajny. W latach 1919–1931 profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

Od 1905 roku w PPS. W latach 1916–1917 prezes Związku Niepodległości.

W 1918 roku członek Komitetu Polskiego w Wilnie. W 1919 roku w misji do Paryża w celu nawiązania współpracy pomiędzy Naczelnikiem Państwa Józefem Piłsudskim a Komitetem Narodowym Polskim w związku z paryską konferencją pokojową.

Ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku.

Działacz Stronnictwa Prawicy Narodowej. W 1931 roku wiceminister skarbu, rok później minister bez teki, w latach 1932–1935 minister skarbu w kolejnych gabinetach. Od 1936 roku profesor Szkoły Głównej Handlowej. W latach 1929–1930 był radcą Izby Przemysłowo-Handlowej w Wilnie z nominacji Ministra Przemysłu i Handlu[2].

Pozostawił Dziennik, opublikowany w 2010 roku nakładem wydawnictwa „Historia Iagellonica”.

Spoczywa na cmentarzu parafii kościoła św. Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie (sektor 9, rząd nr 91, kwatera grobów rodziny Zawadzkich)[3].

Główne prace

[edytuj | edytuj kod]

Opublikował liczne książki, broszury i artykuły[4], m.in.:

  • „Zastosowanie matematyki do ekonomji politycznej” (1914, również po francusku),
  • „Wartość i cena, wypisy ekonomiczne” (1919),
  • „Teorja produkcji” (1923),
  • „O potrzebach w obrębie ekonomii politycznej” Nauka Polska, t. X. 1928

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Monitor Polski Nr 57 z 26 kwietnia 1918 r., s. 1.
  2. „Monitor Polski” 1930 Nr 132, poz. 194.
  3. Vilniaus miesto kapinių registras [online], zemelapiai.vplanas.lt [dostęp 2022-05-19] (lit.).
  4. oprac. Aurelia Jermakowicz (Pracownia Historyczna Biblioteki Głównej PW): Piśmiennictwo profesora Władysława Zawadzkiego – zestawienie bibliograficzne i pełne teksty wybranych publikacji. [w:] Strona internetowa BG PW [on-line]. Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej, 1985. [dostęp 2017-06-25].
  5. M.P. z 1929 r. nr 247, poz. 578 „za zasługi na polu pracy naukowej i narodowo-społecznej”.
  6. Dalszy ciąg uroczystości wileńskich. Przemówienia i gratulacje. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 235 z 12 października 1929. 
  7. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 839.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]