
Złoty Pawilon
![]() Złoty pawilon w Kioto | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Data budowy |
1955 |
Położenie na mapie Kioto ![]() | |
Położenie na mapie Japonii ![]() | |
![]() |
Złoty Pawilon[1] (jap. 金閣寺 Kinkaku-ji; Świątynia Złotego Pawilonu), oficjalna nazwa Rokuon-ji (jap. 鹿苑寺 Świątynia w Ogrodzie Jeleni) – świątynia zen w Kioto. Budynek reprezentuje tzw. kulturę Kitayama z okresu Muromachi.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotny budynek Złotego Pawilonu powstał w 1397 r. jako willa sioguna Yoshimitsu Ashikagi, na terenie jego posiadłości Kitayama[2]. Jego syn Yoshimochi Ashikaga przekształcił ją w świątynię buddyjską związaną ze szkołą Rinzai.
Świątynia spłonęła podczas wojny Ōnin.
W 1950 r. została podpalona przez psychicznie chorego, młodego mnicha, który następnie próbował popełnić samobójstwo na wzgórzu Daimon-ji. Wydarzenie to stało się motywem powieści Złota pagoda autorstwa Yukio Mishimy z 1956 r.
Obecna budowla pochodzi z 1955 r., ściany zewnętrzne pokryto płatkami złota w 1987 r. Zrekonstruowano również malowidła we wnętrzu. Świątynia jest położona nad stawem Kyōko-chi, na terenie parku utworzonego w stylu kaiyū (kaiyū-shiki), umożliwiającym jej podziwianie poprzez spacer wokół.
Złoty Pawilon w grudniu 1994 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako część zespołu zabytkowego dawnego Kioto, Uji i Ōtsu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Egzonim wprowadzony na 96. posiedzeniu KSNG.
- ↑ Schirokauer, Lurie and Gay (2005), s. 106.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Barucki , Architektura Japonii, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1988, ISBN 83-213-3390-7, OCLC 834567993 .
- Jolanta Tubielewicz , Nara i Kioto, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1983, ISBN 83-221-0177-5, OCLC 749595522 .
- Schirokauer, Conrad; Lurie, David; Gay, Suzanne (2005). A Brief History of Japanese Civilization. Wadsworth Publishing. ISBN 978-0-618-91522-4.