35°02′22″N 135°43′45″E/35,039583 135,729203Złoty Pawilon
| Złoty Pawilon 金閣寺 |
|
 Złoty pawilon w Kioto |
|
| Państwo |  Japonia |
| Miejscowość | Kioto |
| Kościół | zen |
| Data budowy | 1955 |
|
Położenie na mapie Japonii
 Złoty Pawilon
|
|
| 35°02′22″N 135°43′45″E/35,039583 135,729203 |
|
Złoty Pawilon[1] (jap. 金閣寺 Kinkaku-ji, Świątynia Złotego Pawilonu), oficjalna nazwa Rokuon-ji (jap. 鹿苑寺 Świątynia w Ogrodzie Jeleni) – świątynia zen w Kioto. Budynek reprezentuje tzw. kulturę Kitayama z okresu Muromachi.
Spis treści
Historia[edytuj]
Pierwotny budynek Złotego Pawilonu powstał w 1397 r. jako willa sioguna Yoshimitsu Ashikagi, na terenie jego posiadłości Kitayama[2]. Jego syn Yoshimochi Ashikaga przekształcił ją w świątynię buddyjską związaną ze szkołą Rinzai.
Świątynia spłonęła podczas wojny Ōnin.
W 1950 r. została podpalona przez psychicznie chorego, młodego mnicha, który następnie próbował popełnić samobójstwo na wzgórzu Daimon-ji. Wydarzenie to stało się motywem opowiadania Yukio Mishimy z 1956 r.
Obecna budowla pochodzi z 1955 r., ściany zewnętrzne pokryto płatkami złota w 1987 r. Zrekonstruowano również malowidła we wnętrzu. Świątynia jest położona nad stawem Kyōko-chi, na terenie parku utworzonego w stylu kaiyū (kaiyū-shiki), umożliwiającym jej podziwianie poprzez spacer wokół.
Złoty Pawilon jest jednym z zabytków Kioto znajdujących się na liście Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Przypisy
- ↑ Egzonim wprowadzony na 96. posiedzeniu KSNG.
- ↑ Schirokauer, Lurie and Gay (2005), s. 106.
Bibliografia[edytuj]
- Barucki, Tadeusz: Architektura Japonii, Wydawnictwo Arkady, 1988 ISBN 83-213-3390-7.
- Tubielewicz, Jolanta: Nara i Kioto, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1983, ISBN 83-221-0177-5.
- Schirokauer, Conrad; Lurie, David; Gay, Suzanne (2005). A Brief History of Japanese Civilization. Wadsworth Publishing. ISBN 9780618915224.
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
|||||||||||||||||||||||||||
