Przejdź do zawartości

Zbrodnie w Halinówce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbrodnie w Halinówce
Ilustracja
Widok od strony Chołoniewicz na miejsce, gdzie do 1943 roku rozciągała się Halinówka
Państwo

Polska (okupowana przez III Rzeszę)

Miejsce

Halinówka

Data

1943

Liczba zabitych

46

Typ ataku

ludobójstwo

Sprawca

Ukraińska Powstańcza Armia

brak współrzędnych

Zbrodnie w Halinówce – zbrodnie dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na polskich mieszkańcach kolonii Halinówka, położonej w powiecie łuckim województwa wołyńskiego podczas rzezi wołyńskiej. W różnych okolicznościach w 1943 roku w tej miejscowości zabito 46 Polaków[1].

Halinówka była osadą, w której dominowała ludność polska; mieszkało w niej około 200 Polaków, 10 Czechów i 5 Ukraińców.

Na początku 1943 roku Ukraińcy zabili w pobliżu Halinówki 4 Polaków, którzy wracali z odwiedzin swych bliskich w tej miejscowości.

28 marca 1943 roku około północy do Halinówki przybył oddział UPA pochodzący z Zofiówki. Oddział ten przybył od strony Chołoniewicz, gdzie tego dnia zabił kilka osób i planował napaść na ludność polską zgromadzoną w kościele, lecz do napadu nie doszło, gdyż Polaków ostrzegł Ukrainiec o imieniu Hryć (zob. Zbrodnie w Chołoniewiczach). Ten sam Ukrainiec ostrzegł także Polaków w Halinówce, jednak część z nich nie wierząc jego słowom nie schroniła się w lesie i pozostała w domach.

Oddział UPA zaatakował Halinówkę na całej linii mordując napotkane osoby. Walkę z napastnikami podjęła 12-osobowa samoobrona pod dowództwem Stefana Rokity „Czarnego”. W wyniku tego napadu zginęło w Halinówce 40 osób[2], w tym 15 mężczyzn, 10 kobiet i 15 dzieci i młodzieży. 14 osób spośród zamordowanych pochodziło spoza Halinówki; ludzie ci przenieśli się do tej miejscowości sądząc, że jest w niej bezpieczniej. Wśród zamordowanych w Halinówce byli także dwaj mężczyźni uprowadzeni z Chołoniewicz - lekarz Schoen (Seheń) i nauczyciel Oleśniewicz. Upowcy spalili 6 gospodarstw.

Następnego dnia po napadzie do Halinówki przybył zaalarmowany oddział samoobrony z Huty Stepańskiej i ewakuował Polaków do tamtejszego ośrodka samoobrony. W kolonii pozostało małżeństwo w starszym wieku, które nie chciało wyjechać. Zostało ono zamordowane na początku kwietnia 1943 roku.

3 lipca 1943 roku upowcy spalili opustoszałą Halinówkę.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 621–622, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  2. Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006, s. 314, ISBN 83-88490-58-3, OCLC 838973434.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]