111 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
111 Dywizja Piechoty
111. Infanterie-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1940 Fallinbostel

Rozformowanie

maj 1944

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

OKH

111 Dywizja Piechoty (niem. 111. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 6 listopada 1940 , w 12. fali mobilizacyjnej w rejonie Fallinbostel w XI Okręgu Wojskowym.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • Struktura organizacyjna w 1940 :

50., 70. i 117. pułk piechoty, 117. pułk artylerii, 111. batalion pionierów, 111. oddział rozpoznawczy, 111. oddział przeciwpancerny,.111 oddział łączności, 111. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna w listopadzie 1943 :

50., 70. i 117. pułk grenadierów, 117. pułk artylerii, 111. batalion pionierów, 111. dywizyjny batalion fizylierów, 111. oddział przeciwpancerny, 111. oddział łączności, 111. polowy batalion zapasowy.

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • Generalleutnant Otto Stapf (5 XI 1940 – 1 I 1942)
  • Generalmajor Hermann Rücknagel (1 I 1942 – 15 VIII 1943)
  • Generalmajor Werner von Bülow (15 VIII 1943 – 30 VII 1943)
  • Generalmajor Hermann Recknagel (30 VIII 1943 – 1 XI 1943)
  • Generalmajor Erich Gruner (1 XI 1943 – 12 V 1944)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Carell Paul, Operacja „Barbarossa”; Warszawa 2000, ISBN 831109199-4.
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: Bellona, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Haupt Werner, Army Group South. The Wehrmacht in Russia 1941-1945, b.m.w 1998, ISBN 0-7643-0385-6.
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003, ISBN 3-8289-0525-0.
  • Wagner Carl, Die Heeresgruppe Süd. Der Kampfe im Süden der Ostfront 1941-1942 b.m.w i b.r.w, ISBN 3-7909-0143-1.