30 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
30 Dywizja Piechoty
30. Infanterie-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1936 Lubeka

Rozformowanie

1945 (kapitulacja)

Działania zbrojne
agresji na Polskę
bitwa nad Bzurą
agresja na Francję
atak na Związek Radziecki
bitwa pod Demiańskiem
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

XXVIII KA[1]
X KA[2]

30 Dywizja Piechoty(niem. 30. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w agresji na Polskę i Francję oraz w ataku na Związek Radziecki.

Sformowana na mocy rozkazu 1 października 1936, miejsce stacjonowania sztabu Lubeka. Sformowana w X. Okręgu Wojskowym. Brała udział w agresji na Polskę. W bitwie nad Bzurą poniosła ciężkie straty a jej dowódca Kurt von Briesen stracił rękę. W 1940 uczestniczyła w ataku na Belgię oraz Francję. W 1941 została przeniesiona do grupy Armii Północ. Brała udział w ataku na Związek Radziecki, walcząc przeciw Armii Czerwonej m.in. pod Dźwińskiem i w bitwie pod Diemiańskiem[3]. Szlak bojowy zakończyła w kotle kurlandzkim (Grupa Armii Kurlandia), 8 maja 1945 oddając się do niewoli Armii Czerwonej[4].

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • gen. por. Carl – Heinrich von Stülpnagel 1 X 1936 – 1 III 1938;
  • gen. mjr Kurt von Briesen 1 III 1938 – 25 X 1940;
  • gen. por. Kurt von Tippelskirch 25 X 1940 – 5 VI 1942;
  • gen. por. Thomas – Emil von Wickede 5 VI 1942 – 29 X 1943;
  • gen. mjr Gerhard Henke 29 X 1943 – IX 1943;
  • gen. por. Paul Winter IX 1943 – 5 XI 1943;
  • gen. por. Wilhelm Hasse 5 XI 1943 – 15 III 1944;
  • gen. por. Hans von Basse 15 III 1944 – 15 VIII 1944;
  • Oberst (General) Otto Barth 15 VIII 1944 – 30 I 1945;
  • gen. por. Albert Henze 30 I 1945 – 8 V 1945;

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład w sierpniu 1939:

  • 6 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, II, III batalionu, 13 kompanii dział, 14 kompanii przeciwpancernej oraz rezerwowego batalionu – Lubeka, I batalionu – Eutin;
  • 26 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I, III batalionu, 14 kompanii przeciwpancernej oraz rezerwowego batalionu – Flensburg, II batalionu i 13 kompanii dział – Schleswig;
  • 46 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I, III batalionu, 13 kompanii dział i 14 kompanii przeciwpancernej – Neumünster, II batalionu – Rendsburg, rezerwowego batalionu – Heide;
  • 30 pułk artylerii: miejsce postoju sztabu, II i III dywizjonu – Rendsburg, I dywizjonu – Flensburg;
  • I dywizjon 66 pułku artylerii ciężkiej: miejsce postoju – Neumünster;
  • 30 batalion pionierów: miejsce postoju – Lubeka;
  • 30 oddział przeciwpancerny: miejsce postoju – Lubeka;
  • 30 oddział łączności: miejsce postoju – Lubeka;
  • 30 oddział obserwacyjny: miejsce postoju – nie został utworzony;

Skład w styczniu 1940:

  • 6 pułk piechoty
  • 26 pułk piechoty
  • 46 pułk piechoty
  • 30 pułk artylerii,
  • I/66 pułk artylerii ciężkiej oraz 30 batalion pionierów, 30 oddział rozpoznawczy, 30 oddział przeciwpancerny, 30 oddział łączności, 30 polowy batalion zapasowy;

Skład w listopadzie 1944:

  • 6 pułk grenadierów
  • 26 pułk fizylierów
  • 46 pułk grenadierów
  • 30 pułk artylerii oraz 30 batalion pionierów, 30 batalion fizylierów, 30 oddział przeciwpancerny, 30 oddział łączności, 30 polowy batalion zapasowy;

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bishop 2009 ↓, s. 118.
  2. Sawicki 1987 ↓, s. 191,214.
  3. Ailsby 2001 ↓, s. 54.
  4. Mitcham 2009 ↓, s. 84.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]