29 Batalion Saperów (LWP)
Barwy saperów noszone na kołnierzach kurtek | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1944 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
por. Paweł Wierzbicki |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
29 Batalion Saperów – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany w okolicach Włodawy na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 08 z 20 sierpnia 1944 jako jednostka 2 Warszawskiej Brygady Saperów.
Przysięgę żołnierze batalionu złożyli w listopadzie 1944 we Włodawie.
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy batalionu[1]
- por. Paweł Wierzbicki
- mjr Piotr Siemenczenko
- kpt. Jan Panow
- kpt. Jan Korkin
- kpt. Bazyli Szczerbacki
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- Etat 012/109[2]
- dowództwo i sztab
- pluton dowodzenia
- 3 x kompania saperów
- 3 x pluton saperów
- drużyna zaopatrzenia
- kwatermistrzostwo
- punkt pomocy medycznej
- lazaret weterynaryjny
- warsztaty i magazyn techniczny
- drużyna gospodarcza
Batalion posiadał:
żołnierzy – 321 (oficerów – 31, podoficerów – 62, szeregowych – 228)
sprzęt:
- miny – 483
Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]
21 lipca 1946 8 batalion saperów przekazany został do dyspozycji Marynarki Wojennej. Jednocześnie przemianowano go na 52 batalion saperów MW i dyslokowano do Wejherowa. W 1955 przemianowano batalion na 29 batalion saperów MW, a w 1957 batalion zmienił po raz kolejny garnizon na Dziwnów.
30 grudnia 1959 na podstawie zarządzenia SG WP nr 138/0rg. 3 batalion piechoty morskiej połączono z 29 Kołobrzeskim batalionem saperów morskich tworząc 3 pułk piechoty morskiej.
Według planów mobilizacyjnych z pułku wyłączano jednak batalion saperów morskich, który rozwijał się do stanu 652 żołnierzy i stawał się jednostką samodzielną. Batalion miał wydzielić na potrzeby pułku kompanię saperów z dwoma plutonami saperów i dwoma plutonami PTG o łącznym stanie osobowym 95 żołnierzy.
Na podstawie Zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 011/Org. z 16 stycznia 1963 Dowódca Marynarki Wojennej przekazał Dowódcy POW 3 pułk piechoty morskiej (bez batalionu saperów).
W 1967 przywrócono batalionowi jego historyczną nazwę 8 Kołobrzeski batalion saperów. Od 9 lutego 1977 batalion podlega 8 Flotylli Obrony Wybrzeża.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 181.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 154.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.