Babe Ruth

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Babe Ruth
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

George Herman Ruth Jr.

Pseudonim

Babe, The Bambino, The Sultan of Swat

Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1895
Baltimore

Data i miejsce śmierci

16 sierpnia 1948
Nowy Jork

Odbijał

lewą

Rzucał

lewą

Debiut

11 lipca 1914
w Boston Red Sox

Ostatni występ

30 maja 1935
w Boston Braves

Statystyki
Średnia uderzeń

0,342

Home runy

714

Uderzenia

2873

RBI

2217

Win–loss record

94–46

ERA

2,28

Kariera klubowa
Lata Kluby
1914–1919 Boston Red Sox
1920–1934 New York Yankees
1935 Boston Braves
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

1936

Głosów

95,13%

Strona internetowa

George Herman Ruth Jr., znany jako Babe, The Bambino, The Sultan of Swat (ur. 6 lutego 1895 w Baltimore, zm. 16 sierpnia 1948 w Nowym Jorku) – amerykański zawodowy baseballista (1914–1935), bohater popularnego przesądu, tzw. klątwy Bambino.

Nazywany najlepszym zawodnikiem wszech czasów, dzięki swojej waleczności i charyzmie stał się najbardziej rozpoznawalną osobistością amerykańskich lat dwudziestych[1]. Został pierwszym graczem, który zdobył 60 home runów w jednym sezonie (1927), a ustanowiony przez niego rekord pozostawał niepobity aż do roku 1961. Łącznie w całej karierze zdobył 714 home runów, ustanawiając rekord, który pobił dopiero Hank Aaron w 1974 roku. Całkowicie zdominował erę baseballu, w której występował[2].

W 1936 roku został jednym z pięciu baseballistów wybranych do amerykańskiej Hall of Fame. W 1969 roku w setną rocznicę istnienia zawodowego baseballu został uznany za najlepszego gracza wszech czasów. W 1998 roku „The Sporting News” umieścił go na szczycie klasyfikacji 100 najlepszych baseballistów. Rok później głosami kibiców został wybrany do drużyny gwiazd dwudziestego stulecia. ESPN w tym samym roku uznał go za drugiego najwybitniejszego amerykańskiego sportowca XX wieku (wyprzedził go tylko Michael Jordan)[3], natomiast w plebiscycie Associated Press na największych sportowców XX wieku zajął pierwsze miejsce przed Jordanem i Jimem Thorpe[4]. Zespół sportowych ekspertów uznał go także za pierwszą amerykańską gwiazdę sportu, której sława wypłynęła poza dziedzinę, w której występował.

Pomijając statystyki i nagrody Babe Ruth kompletnie zmienił baseball. Często przypisuje mu się dużą zasługę w wybuchu zainteresowania tym sportem w latach dwudziestych. Poza boiskiem był sławny ze względu na swoją charyzmę oraz niezłomność, ale jednak często mówiono o jego nieodpowiedzialnym i lekkomyślnym stylu życia[5]. Powszechnie uznaje się go za jednego z najpopularniejszych sportowców wszech czasów[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Why Babe Ruth Was the Ultimate Symbol of the Roaring '20s. s. Smithsonian. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
  2. Jim Flannery: Major League Baseball: The Case for Babe Ruth as the Best Ever. 12 lutego 2013. s. Bleacher Report. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
  3. Top (US) Athletes of the 20th Century (ESPN, 1999). s. Topend Sports. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
  4. Associated Press Top 100 Athletes of the 20th Century. 3 listopada 2006. s. TennisForum. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
  5. Saul Wisnia, Paul Adomites: Hard Times for Babe Ruth – Babe Ruth. s. HowStuffWorks. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
  6. Asia Khatoon: 25 Most Iconic Athletes In The History Of Sports. 28 czerwca 2014. s. List25. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]