Formuła E Sezon 2015/2016

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2015/2016 Mistrzostw Formuły E
Ilustracja
Sébastien Buemi – mistrz wśród kierowców
Inauguracja

24 października

Zakończenie

3 lipca

Liczba wyścigów

10

Mistrzowie
Kierowcy

Sébastien Buemi

Zespoły

Renault e.dams

Poprzedni sezon • Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 2015/2016 Formuły E – drugi sezon Formuły E.

Był to pierwszy sezon, w którym zespoły mogły produkować własny napęd[1].

Bolid Renault e.dams. Zdobywca tytułu mistrza świata zespołów.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Zespół Konstruktor Samochód Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy
NEXTEV TCR Formula E Team Spark-NEXTEV[2] NEXTEV TCR FormulaE 001 M 1 Brazylia Nelson Piquet Jr.[3] Wszystkie
88 Wielka Brytania Oliver Turvey[4] Wszystkie
Wielka Brytania DS Virgin Racing Formula E Team Spark-Citroën Virgin DSV-01 M 2 Wielka Brytania Sam Bird[5] Wszystkie
25 Francja Jean-Éric Vergne[5] Wszystkie
Monako Venturi Formula E Team Spark-Venturi Venturi VM200-FE-01 M 4 Francja Stéphane Sarrazin[6] Wszystkie
12 Kanada Jacques Villeneuve[7] 1–3
Wielka Brytania Mike Conway[8] 4–10
Stany Zjednoczone Dragon Racing Spark-Venturi Venturi VM200-FE-01 M 6 Francja Loïc Duval[6] Wszystkie
7 Belgia Jérôme d’Ambrosio[9] Wszystkie
Francja Renault e.Dams Spark-Renault[2] Renault Z.E 15 M 8 Francja Nicolas Prost[6] Wszystkie
9 Szwajcaria Sébastien Buemi[6] Wszystkie
Szwajcaria Trulli Formula E Team Spark-Motomatica[10] Motomatica JT-01 M 10 Meksyk Salvador Durán[11] 1
Włochy Jarno Trulli[12] 2
18 Włochy Vitantonio Liuzzi[11] 1–2
Niemcy ABT Schaeffler Audi Sport Spark-Abt Sportsline ABT Schaeffler FE01 M 11 Brazylia Lucas Di Grassi[13] Wszystkie
66 Niemcy Daniel Abt[14] Wszystkie
Indie Mahindra Racing Formula E Team Spark-Mahindra Mahindra M2ELECTRO M 21 Brazylia Bruno Senna[15] Wszystkie
23 Niemcy Nick Heidfeld[15] 1–2, 4–10
Wielka Brytania Oliver Rowland[16] 3
Stany Zjednoczone Amlin Andretti Formula E Spark-McLaren[17] SRT01-e M 27 Holandia Robin Frijns[18] Wszystkie
28 Szwajcaria Simona de Silvestro[19] Wszystkie
Japonia Team Aguri Spark-McLaren[20] SRT01-e M 55 Portugalia António Félix da Costa[21] 1–7, 9–10
Niemcy René Rast[22] 8
77 Francja Nathanaël Berthon[23] 1–3
Meksyk Salvador Durán[24] 4–6
Ma Qinghua[25] 7–10

Zmiany wśród zespołów[edytuj | edytuj kod]

  • Wszystkie 10 zespołów, będzie także uczestniczyć w drugim sezonie. Niektóre jednak zmienią nazwę ze względu na sponsorów lub konstruktorów[1].
  • Osiem zespołów zostanie producentami, którzy stworzą własne bolidy: Abt (wraz z Schaeffler), Andretti, e.Dams (wraz z Renault), Mahindra, NEXTEV, Trulli (wraz z Motomatica), Venturi, i Virgin (wraz z DS/Citroën)[1].

Zmiany wśród kierowców[edytuj | edytuj kod]

Zmiany w regulaminie[edytuj | edytuj kod]

  • Regulamin będzie pozwalał na zmiany, które mają dążyć do używania w przyszłości jednego samochodu na kierowcę podczas wyścigu, co od początku było wieloletnim planem. Zespoły będą mogły stworzyć własny napęd, w tym silnik, falownik, skrzynię biegów i system chłodzenia. Pod koniec sezonu, możliwy będzie rozwój podwozia[1].
  • Maksymalna moc podczas wyścigu zostanie zwiększona z 150 kW/202,5 KM do 170kW/231 KM[27].
  • Tak samo jak w sezonie pierwszym, kierowcy zostaną rozlosowani do czterech grup kwalifikacyjnych. Tym razem 5 zawodników z najlepszymi czasami w kwalifikacjach dodatkowo wystartuje w tzw. „superpole”. Do sesji będą startować od najwolniejszego do najszybszego (pierwszy wystartuje zawodnik, który miał najgorszy czas, kolejno zawodnik z drugim najwolniejszym czasem itd. aż do najszybszego). W momencie gdy jeden zawodnik zaczyna pomiarowe okrążenie, na tor wyjeżdża kolejny. Zwycięzca dostanie 3 punkty do klasyfikacji generalnej. Pozycje od 6 do 20 zostaną ustalone według czasów z klasycznych kwalifikacji[28].
  • Głosowanie na „Fan Boost” będzie przedłużone i potrwa do szóstej minuty wyścigu. Głosować będzie można także za pomocą mediów społecznościowych, używając odpowiednich hasztagów. Będzie to możliwe na portalach: Facebook, Twitter oraz Instagram[29].
  • Zespół będzie mógł zmienić maksymalnie dwóch kierowców przez cały sezon. Ma to zapobiec sytuacji z pierwszego sezonu, gdzie w całym sezonie wzięło udział aż 30 zawodników. Nie będzie można zmienić zawodników w trzech ostatnich wyścigach sezonu. Trzecia i każda kolejna zmiana zostanie rozpatrzona przez sędziów[30].
  • Aby kierowca wystartował w wyścigu musi zdobyć 20 punktów w ostatnich trzech latach jeżdżąc w bolidach jednomiejscowych, według tego samego systemu, którego używa Formuła 1. Możliwe są wyjątki, jeżeli dany kierowca ma duże doświadczenie w tego typu bolidach - wtedy sędziowie rozpatrzą propozycję i mogą wydać licencję[30].
  • Każda zmiana kierowcy musi być ogłoszona minimum 2 tygodnie przed wyścigiem[30].
  • Wprowadzone zostanie FCY (ang. Full Course Yellow), znane z wielu serii wyścigowych - przepis podobny do wirtualnego samochodu bezpieczeństwa używanego w Formule 1. Na całym torze wywieszone zostają żółte flagi, a limit prędkości zostanie ustawiony na 50 km/h. Będzie on także obowiązywał w alei serwisowej. Zabronione jest wtedy wyprzedzanie[31].
  • Wprowadzone zostaną nowe kary dla zawodników, podobne do tych z Formuły 1: 5 sekundowa (kierowca będzie mógł zatrzymać się na 5 sek. więcej podczas pit-stopu lub 5 sekund zostanie dodane do końcowego rezultatu), 10 sekundowa (tak samo jak z pięciosekundową), kara przejazdu przez boksy (zawodnik będzie musiał przejechać przez aleję serwisową bez zatrzymywania się z włączonym limitem prędkości), 10 sekundowa „stop and go” (kierowca musi zjechać do pit stopu i zostań na swoim stanowisku przez 10 sekund. Mechanicy nie mogą wtedy nic robić z bolidem, nie można tej kary połączyć z pit stopem.)[31]

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Kalendarz obejmuje dziesięć rund (tzw. ePrix). Monako zostało zastąpione przez Paryż, a Miami przez Meksyk[32].

Rozpoczęcie planowane było na 17 października. W związku z innymi wydarzeniami które będą się wtedy działy, inauguracyjny wyścig został przeniesiony na 24 października[33].

Sezon zakończył się 3 lipca drugim wyścigiem w Londynie[34].

Runda Data Miasto Tor Schemat
1 24 października 2015 Pekin Beijing Olympic Green Circuit
2 7 listopada 2015 Malezja Putrajaya Putrajaya Street Circuit
3 19 grudnia 2015 Punta del Este Punta del Este Street Circuit
4 6 lutego 2016 Buenos Aires Puerto Madero Street Circuit
5 12 marca 2016 Meksyk Meksyk Autódromo Hermanos Rodríguez
6 2 kwietnia 2016 Long Beach Long Beach Street Circuit
7 23 kwietnia 2016 Paryż Paris Street Circuit
8 21 maja 2016 Berlin Berlin Street Circuit
9 2 lipca 2016 Londyn Battersea Park
10 3 lipca 2016 Londyn Battersea Park

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Runda Miasto Pole position Najszybsze okrążenie Zwycięzca (kierowcy) Zwycięzca (zespoły) Wyniki
1 Pekin Szwajcaria Sébastien Buemi Szwajcaria Sébastien Buemi Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Renault e.Dams Wyniki
2 Malezja Putrajaya Szwajcaria Sébastien Buemi Szwajcaria Sébastien Buemi Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy ABT Schaeffler Audi Sport Wyniki
3 Urugwaj Punta del Este Belgia Jérôme d’Ambrosio Szwajcaria Sébastien Buemi Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Renault e.Dams Wyniki
4 Argentyna Buenos Aires Wielka Brytania Sam Bird Belgia Jérôme d’Ambrosio Wielka Brytania Sam Bird Wielka Brytania DS Virgin Racing Formula E Team Wyniki
5 Meksyk Meksyk Belgia Jérôme d’Ambrosio Francja Nicolas Prost Belgia Jérôme d’Ambrosio Stany Zjednoczone Dragon Racing Wyniki
6 Stany Zjednoczone Long Beach Wielka Brytania Sam Bird Szwajcaria Sébastien Buemi Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy ABT Schaeffler Audi Sport Wyniki
7 Francja Paryż Wielka Brytania Sam Bird Niemcy Nick Heidfeld Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy ABT Schaeffler Audi Sport Wyniki
8 Niemcy Berlin Francja Jean-Éric Vergne Brazylia Bruno Senna Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Renault e.Dams Wyniki
9 Wielka Brytania Londyn Francja Nicolas Prost Brazylia Nelson Piquet Jr. Francja Nicolas Prost Francja Renault e.Dams Wyniki
10 Szwajcaria Sébastien Buemi Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Nicolas Prost Francja Renault e.Dams

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca Malezja Urugwaj Argentyna Meksyk Stany Zjednoczone Francja Niemcy Wielka Brytania Wielka Brytania Punkty
1 Szwajcaria Sébastien Buemi 1 12 1 2 2 16 3 1 5 NU 155
2 Brazylia Lucas Di Grassi 2 1 2 3 DK 1 1 3 4 NU 153
3 Francja Nicolas Prost NU 10 5 5 3 11 4 4 1 1 115
4 Wielka Brytania Sam Bird 7 2 NU 1 6 6 6 11 7 NU 88
5 Belgia Jérôme d’Ambrosio 5 14 3 16 1 7 11 16 8 3 83
6 Francja Stéphane Sarrazin 9 4 9 4 9 2 5 10 10 5 70
7 Niemcy Daniel Abt 11 7 8 13 7 3 10 2 NU 2 68
8 Francja Loïc Duval 4 16 4 6 4 8 NU NU NU 4 60
9 Francja Jean-Éric Vergne 12 NU 7 11 16 13 2 5 3 8 56
10 Niemcy Nick Heidfeld 3 9 – 7 8 4 12 7 13 7 53
11 Brazylia Bruno Senna 13 5 NU 10 10 5 9 15 2 6 52
12 Holandia Robin Frijns 10 3 10 8 5 15 7 6 NU NU 45
13 Portugalia António Félix da Costa NU 6 6 NU NU NU 8 – 6 11 28
14 Wielka Brytania Oliver Turvey 6 NU 12 9 11 12 13 12 15 10 11
15 Brazylia Nelson Piquet Jr. 15 8 15 12 13 NU NU 13 12 9 8
16 Wielka Brytania Mike Conway – – – 15 12 10 14 8 9 13 7
17 Francja Nathanaël Berthon 8 15 14 – – – – – – – 4
18 Szwajcaria Simona de Silvestro NU 13 11 14 14 9 15 9 14 NU 4
19 Ma Qinghua – – – – – – NU 14 11 12 0
20 Kanada Jacques Villeneuve 14 11 NW – – – – – – – 0
21 Wielka Brytania Oliver Rowland – – 13 – – – – – – – 0
22 Meksyk Salvador Durán WD – – NU 15 14 – – – – 0
23 Niemcy René Rast – – – – – – – NS – – 0
– Włochy Vitantonio Liuzzi WD WD – – – – – – – – 0
– Włochy Jarno Trulli – WD – – – – – – – – 0
Poz. Kierowca Malezja Urugwaj Argentyna Meksyk Stany Zjednoczone Francja Niemcy Wielka Brytania Wielka Brytania Punkty

Zespoły[edytuj | edytuj kod]

Poz. Zespół # Malezja Urugwaj Argentyna Meksyk Stany Zjednoczone Francja Niemcy Wielka Brytania Wielka Brytania Punkty
1 Francja Renault e.Dams 8 NU 10 5 5 3 11 4 4 1 1 270
9 1 12 1 2 2 16 3 1 5 NU
2 Niemcy ABT Schaeffler Audi Sport 11 2 1 2 3 DK 1 1 3 4 NU 221
66 11 7 8 13 7 3 10 2 NU 2
3 Wielka Brytania DS Virgin Racing 2 7 2 NU 1 6 6 6 11 7 NU 144
25 12 NU 7 11 16 13 2 5 3 8
4 Stany Zjednoczone Dragon Racing 6 4 16 4 6 4 8 NU NU NU 4 143
7 5 14 3 16 1 7 11 16 8 3
5 Indie Mahindra Racing 21 13 5 NU 10 10 5 9 15 2 6 105
23 3 9 13 7 8 4 12 7 13 7
6 Monako Venturi 4 9 4 9 4 9 2 5 10 10 5 77
12 14 11 NW 15 12 10 14 8 9 13
7 Stany Zjednoczone Amlin Andretti 27 10 3 10 8 5 15 7 6 NU NU 49
28 NU 13 11 14 14 9 15 9 14 NU
8 Japonia Team Aguri 55 NU 6 6 NU NU NU 8 NS 6 11 32
77 8 15 14 NU 15 14 NU 14 11 12
9 NEXTEV TCR 1 15 8 15 12 13 NU NU 13 12 9 19
88 6 NU 12 9 11 12 13 12 15 10
– Szwajcaria Trulli 10 WD WD – – – – – – – – 0
18 WD WD – – – – – – – –
Poz. Zespół # Malezja Urugwaj Argentyna Meksyk Stany Zjednoczone Francja Niemcy Wielka Brytania Wielka Brytania Punkty

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d FIA homologates manufacturers for second Formula E season. [w:] fiaformulae.com [on-line]. 2015-08-03. [dostęp 2015-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-22)]. (ang.).
  2. ↑ a b Gary Watkins: Formula E targeting races without car changes by 2018/19 season. autosport.com, 2015-03-26. [dostęp 2015-03-26].
  3. ↑ Nelson Piquet Jr signs multi-year Formula E deal. [w:] Motorsport.com [on-line]. 2015-05-16. [dostęp 2015-05-16].
  4. ↑ Scott Mitchell: Team China Racing confirms Oliver Turvey for Formula E season. autosport.com, 2015-09-14. [dostęp 2015-09-14].
  5. ↑ a b DS Virgin Racing confirms Sam Bird and Jean-Eric Vergne. electricautosport.com, 2015-08-08.
  6. ↑ a b c d Sam Smith: Duval set to remain with Dragon Racing | Formula E news | Motorsport.com. 2015-08-04. [dostęp 2015-08-08].
  7. ↑ Nick DeGroot: Villeneuve signs with Venturi for upcoming Formula E season | Formula E news | Motorsport.com. 2015-08-07. [dostęp 2015-08-08].
  8. ↑ Mike Conway to race for Venturi in Buenos Aires. fiaformulae.com, 2016-01-22. [dostęp 2016-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-24)].
  9. ↑ Jerome D’Ambrosio to remain at Dragon next season. 2015-07-27. [dostęp 2015-07-27].
  10. ↑ Gary Watkins: Jarno Trulli to assess driving future after maiden Formula E season. autosport.com, 2015-03-18. [dostęp 2015-03-18].
  11. ↑ a b Laurence Thorn: Durán signs with Trulli for season 2; will partner Liuzzi. 2015-08-24. [dostęp 2015-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].
  12. ↑ Malaysia Formula E: Jarno Trulli in for Salvador Duran in Putrajaya. autosport.com, 2015-11-06. [dostęp 2015-11-06].
  13. ↑ Formula E championship leader Lucas di Grassi extends Abt deal. autosport.com, 2015-05-07. [dostęp 2015-05-08].
  14. ↑ Daniel Abt extends deal with Audi Sport ABT. fiaformulae.com, 2015-05-21. [dostęp 2015-05-23].
  15. ↑ a b Topher Smith: Mahindra confirm Senna and Heidfeld for season two. 2015-08-10. [dostęp 2015-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-27)].
  16. ↑ Oliver Rowland replaces injured Heidfeld. [w:] fiaformulae.com [on-line]. 2015-12-04. [dostęp 2015-12-04].
  17. ↑ Andretti reverts to season one powertrain. fiaformulae.com, 2015-08-27. [dostęp 2017-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-31)].
  18. ↑ Andretti Formula E team welcomes Robin Frijns. andrettiautosport.com, 2015-09-17. [dostęp 2015-09-17].
  19. ↑ Drones, drivers and 200mph. current-e.com, 2015-08-06.
  20. ↑ Tim Biesbrouck: Exclusive: Team Aguri’s Mark Preston on season two and beyond. electricautosport.com, 2015-07-08. [dostęp 2015-07-13].
  21. ↑ Team Aguri confirms Da Costa to race in season two. 2015-10-09. [dostęp 2017-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-11)].
  22. ↑ Topher Smith: Rast to debut at Berlin ePrix. 2016-05-18. [dostęp 2016-05-18].
  23. ↑ Berthon secures second Aguri Formula E seat. 2015-10-16. [dostęp 2015-10-16].
  24. ↑ Salvador Duran joins Team Aguri. fiaformulae.com, 2016-01-28. [dostęp 2016-01-28].
  25. ↑ Ma Qing Hua replaces Salvador Duran at Team Aguri. fiaformulae.com, 2016-04-20. [dostęp 2016-04-20].
  26. ↑ a b c Teams and Drivers. [w:] fiaformulae.com [on-line]. [dostęp 2015-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-25)]. (ang.).
  27. ↑ Race mode power hike for season two. [w:] fiaformulae.com [on-line]. 2015-09-11. [dostęp 2015-09-11]. (ang.).
  28. ↑ Formula E launches Super Pole shoot-out. [w:] fiaformulae.com [on-line]. 2015-09-18. [dostęp 2015-09-21]. (ang.).
  29. ↑ In-race voting for FanBoost in season two. [w:] fiaformulae.com [on-line]. 2015-09-25. [dostęp 2015-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-01)]. (ang.).
  30. ↑ a b c Formula E teams limited to two driver changes per car. [w:] fiaformulae.com [on-line]. 2015-09-28. [dostęp 2015-09-30]. (ang.).
  31. ↑ a b Formula E introduces Full Course Yellow for season two. [w:] fiaformulae.com [on-line]. 2015-09-30. [dostęp 2015-09-30]. (ang.).
  32. ↑ 2015-2016 FIA Formula E Championship. [w:] fiaformulae.com [on-line]. [dostęp 2015-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-28)]. (ang.).
  33. ↑ Beijing ePrix moved to October 24. [w:] fiaformulae.com [on-line]. 2015-09-09. [dostęp 2015-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
  34. ↑ London ePrix double header confirmed for July 2/3. [w:] fiaformulae.com [on-line]. 2015-09-30. [dostęp 2015-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-01)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Sezony Formuły E
←2014 2015 w sportach motorowych 2016→
Sport samochodowy
Sport motocyklowy
Sport żużlowy
Wyścigi samolotów
Wyścigi ciężarówek
Wyścigi quadów
Sport motorowodny
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Formuła_E_Sezon_2015/2016&oldid=73559412”