Formuła E Sezon 2020/2021

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2020/2021 Mistrzostw Świata Formuły E
Ilustracja
Nyck de Vries – mistrz świata kierowców
Inauguracja

26 lutego

Zakończenie

15 sierpnia

Liczba wyścigów

15

Mistrzowie
Kierowcy

Nyck de Vries

Zespoły

Mercedes-EQ Formula E Team

Poprzedni sezon • Następny sezon

Formuła E Sezon 2020/2021 – siódmy sezon Formuły E. Sezon rozpoczął się 26 lutego 2021 w Ad-Dirijji, a zakończył się 15 sierpnia 2021 w Berlinie.

Z początkiem sezonu 2020/2021, mistrzostwa Formuły E stały się oficjalnie mistrzostwami świata, dołączając do Formuły 1, World Endurance Championship, Rajdowych Mistrzostw Świata i Rallycrossowych Mistrzostw Świata[1].

Mistrzostwo świata kierowców wywalczył Nyck de Vries, natomiast tytuł wśród zespołów zdobyła ekipa Mercedes-EQ Formula E Team.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Zespół[2] Konstruktor Samochód Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy
Wielka Brytania Envision Virgin Racing Spark-Audi Audi e-tron FE07[3] M 4 Holandia Robin Frijns[4] 1–15
37 Nowa Zelandia Nick Cassidy[4] 1–15
Niemcy Mercedes-EQ Formula E Team Spark-Mercedes Mercedes-EQ Silver Arrows 02[5] M 5 Belgia Stoffel Vandoorne[5] 1–15
17 Holandia Nyck de Vries[5] 1–15
Stany Zjednoczone Dragon/Penske Autosport Spark-Penske Penske EV-4[6]
Penske EV-5[a] 		M 6 Szwajcaria Nico Müller[7] 1–7
Szwecja Joel Eriksson[8] 8–15
7 Brazylia Sérgio Sette Câmara[9] 1–15
NIO 333 FE Team Spark-NIO NIO 333 FE001[10] M 8 Wielka Brytania Oliver Turvey[11] 1–15
88 Wielka Brytania Tom Blomqvist[12] 1–15
Wielka Brytania Jaguar Racing Spark-Jaguar Jaguar I-Type 5[13] M 10 Wielka Brytania Sam Bird[14] 1–15
20 Nowa Zelandia Mitch Evans[14] 1–15
Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Spark-Audi Audi e-tron FE07[15] M 11 Brazylia Lucas Di Grassi[16] 1–15
33 Niemcy René Rast[16] 1–15
DS Techeetah Spark-DS Automobiles DS E-Tense FE20[17]
DS E-Tense FE21[18][b] 		M 13 Portugalia António Félix da Costa[19] 1–15
25 Francja Jean-Éric Vergne[19] 1–15
Francja Nissan e.dams Spark-Nissan Nissan IM02[20]
Nissan IM03[c] 		M 22 Wielka Brytania Oliver Rowland[21] 1–15
23 Szwajcaria Sébastien Buemi[21] 1–15
Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport Spark-BMW BMW iFE.21[22] M 27 Wielka Brytania Jake Dennis[23] 1–15
28 Niemcy Maximilian Günther[24] 1–15
Indie Mahindra Racing Spark-Mahindra Mahindra M7Electro[25] M 29 Wielka Brytania Alexander Sims[26] 1–15
94 Wielka Brytania Alex Lynn[25] 1–15
Niemcy TAG Heuer Porsche Formula E Team Spark-Porsche Porsche 99X Electric[27] M 36 Niemcy André Lotterer[28] 1–15
99 Niemcy Pascal Wehrlein[28][27] 1–15
Monako ROKiT Venturi Racing Spark-Mercedes Mercedes-EQ Silver Arrows 02[29] M 48 Szwajcaria Edoardo Mortara[30] 1–15
71 Francja Norman Nato[30] 1–15

Przed rozpoczęciem sezonu[edytuj | edytuj kod]

Zmiany wśród zespołów[edytuj | edytuj kod]

  • Firma Panasonic przestała być sponsorem tytularnym Jaguar Racing[31].
  • Firma GEOX przestała być sponsorem tytularnym ekipy Dragon. Do nazwy zespołu dołączono nazwę Penske[2].

Zmiany wśród kierowców[edytuj | edytuj kod]

W trakcie sezonu[edytuj | edytuj kod]

Zmiany wśród kierowców[edytuj | edytuj kod]

  • Ze względu na obowiązki w serii DTM, Nico Müller opuścił ePrix Puebli. Z tego samego powodu zdecydował się wycofać z mistrzostw[34]. Podczas wyścigów na tamtejszym torze, a także już do końca sezonu zastąpi go Joel Eriksson[8].

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Prowizoryczny kalendarz na sezon 2020/2021 został opublikowany 19 czerwca 2020 roku[35]. W październiku 2020 dokonano korekty kalendarza[36]. W styczniu 2021 dokonano kolejnych korekt w kalendarzu[37]. W kwietniu 2021 ogłoszono kolejne fazy sezonu[38].

Runda Miasto Kraj Tor Schemat Data
1 Ad-Dirijja  Arabia Saudyjska Riyadh Street Circuit 26 lutego 2021
2 27 lutego 2021
3 Rzym  Włochy Circuto Cittadino dell’EUR 10 kwietnia 2021
4 11 kwietnia 2021
5 Walencja  Hiszpania Circuit Ricardo Tormo 24 kwietnia 2021
6 25 kwietnia 2021
7 Monte Carlo  Monako Circuit de Monaco 8 maja 2021
8 Puebla  Meksyk Autódromo Miguel E. Abed 19 czerwca 2021
9 20 czerwca 2021
10 Nowy Jork  Stany Zjednoczone Brooklyn Street Circuit 10 lipca 2021
11 11 lipca 2021
12 Londyn  Wielka Brytania ExCeL[d] 24 lipca 2021
13 25 lipca 2021
14 Berlin  Niemcy Port lotniczy Berlin-Tempelhof 14 sierpnia 2021
15 15 sierpnia 2021

Zmiany w kalendarzu[edytuj | edytuj kod]

  • Wyścig o ePrix Monako powróci do kalendarza, jako że runda odbywa się co dwa lata, na przemian z Historycznym Grand Prix.
  • ePrix Ad-Dirijji został przeniesione z listopada na lutego. Ponadto runda w Arabii Saudyjskiej została pierwszą w historii Formuły E, która odbędzie się przy sztucznym oświetleniu[39].
  • W kalendarzu znalazły się wyścigi w Walencji i w Puebli. Hiszpańska runda odbędzie się na obiekcie Circuit Ricardo Tormo[37], natomiast meksykańska na torze Autódromo Miguel E. Abed[38]. Rundy te będą podwójne[38].
  • ePrix Rzymu zostanie przywrócony do kalendarza. Runda była uwzględniona w sezonie 2019/2020, ale została odwołana wskutek pandemii COVID-19. Wyścig w stolicy Włoch będzie podwójną rundą.
  • Docelowo do kalendarza ma powrócić ePrix Londynu. Runda odbędzie się wokół centrum ExCeL. Eliminacja w Londynie została uwzględniona w sezonie 2019/2020, ale została odwołana wskutek pandemii COVID-19.
  • ePrix Santiago miał stać się pierwszym wyścigiem sezonu jako podwójna runda, jednak w grudniu 2020, ze względu na nową odmianę koronawirusa i zamknięcie granic dla osób przybywających z Wielkiej Brytanii, runda została przełożona na późniejszy termin[40]. Oficjalnie podwójna runda miała odbyć się w dniach 5-6 czerwca[37], jednak w kwietniu zdecydowano o zaniechaniu wyścigu w sezonie 2020/2021[38].
  • Wyścigi w Sanyi i Meksyku, zaplanowane odpowiednio na 13 lutego i 13 marca zostały początkowo przełożone[36], a następnie odwołane[38].
  • Podwójna runda o ePrix Nowego Jorku powróci do kalendarza[38]. Jedna runda w tym mieście planowana była w sezonie 2019/2020, ale została odwołana wskutek pandemii COVID-19.
  • Pierwotnie w prowizorycznym kalendarzu znalazł się wyścig w Seulu. Runda w stolicy Korei Południowej uwzględniona była w sezonie 2019/2020, ale wyścig został odwołany wskutek pandemii COVID-19. Runda w sezonie 2020/2021 ostatecznie nie została uwzględniona.
  • Pierwotnie w prowizorycznym kalendarzu znalazł się wyścig w Paryżu. W styczniu 2021, władze Formuły E zaprezentowały korekty w kalendarzu, gdzie zdjęto wyścig w stolicy Francji[37].
  • Pierwotnie wyścig o ePrix Marrakeszu nie znajdował się w prowizorycznym kalendarzu, później znalazł się w terminarzu zaprezentowanym w styczniu 2021[37]. Ostatecznie zrezygnowano z organizacji wyścigu[38].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Runda Miasto Pole position Najszybsze okrążenie Zwycięzca (kierowcy) Zwycięzca (zespoły) Wyniki
1 Arabia Saudyjska Ad-Dirijja Holandia Nyck de Vries Belgia Stoffel Vandoorne[e] Holandia Nyck de Vries Niemcy Mercedes-EQ Formula E Team Wyniki
2 Holandia Robin Frijns Holandia Nyck de Vries Wielka Brytania Sam Bird Wielka Brytania Jaguar Racing
3 Włochy Rzym Belgia Stoffel Vandoorne Nowa Zelandia Mitch Evans Francja Jean-Éric Vergne DS Techeetah Wyniki
4 Nowa Zelandia Nick Cassidy Holandia Nyck de Vries[f] Belgia Stoffel Vandoorne Niemcy Mercedes-EQ Formula E Team
5 Hiszpania Walencja Portugalia António Félix da Costa Holandia Robin Frijns Holandia Nyck de Vries Niemcy Mercedes-EQ Formula E Team Wyniki
6 Wielka Brytania Jake Dennis Wielka Brytania Alexander Sims[g] Wielka Brytania Jake Dennis Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport
7 Monako Monako Portugalia António Félix da Costa Belgia Stoffel Vandoorne[h] Portugalia António Félix da Costa DS Techeetah Wyniki
8 Meksyk Puebla Niemcy Pascal Wehrlein Wielka Brytania Oliver Rowland[i] Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Wyniki
9 Wielka Brytania Oliver Rowland Niemcy René Rast Szwajcaria Edoardo Mortara Monako ROKiT Venturi Racing
10 Stany Zjednoczone Nowy Jork Nowa Zelandia Nick Cassidy Francja Norman Nato[j] Niemcy Maximilian Günther Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport Wyniki
11 Wielka Brytania Sam Bird Nowa Zelandia Mitch Evans[k] Wielka Brytania Sam Bird Wielka Brytania Jaguar Racing
12 Wielka Brytania Londyn Wielka Brytania Alex Lynn Nowa Zelandia Mitch Evans[l] Wielka Brytania Jake Dennis Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport Wyniki
13 Belgia Stoffel Vandoorne Holandia Robin Frijns Wielka Brytania Alex Lynn Indie Mahindra Racing
14 Niemcy Berlin Francja Jean-Éric Vergne Niemcy René Rast Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Wyniki
15 Belgia Stoffel Vandoorne Brazylia Lucas Di Grassi[m] Francja Norman Nato Monako ROKiT Venturi Racing

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Punkty są przyznawane według następującego klucza:

Pozycja  1.   2.   3.   4.   5.   6.   7.   8.   9.   10.   G   PP   NO 
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1 1 3 1

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca Arabia Saudyjska Włochy Hiszpania Monako Meksyk Stany Zjednoczone Wielka Brytania Niemcy Punkty
1 Holandia Nyck de Vries 1ⁿ* 9* NU* NU* 1 16* NU* 9* NU* 13* 18* 2* 2* 22* 8* 99
2 Szwajcaria Edoardo Mortara 2 NW NU 4 NU 9 12 3 1 14 17 9 11 2 NU 92
3 Wielka Brytania Jake Dennis 12* NU NU 13 8 1ⁿ 16 5 5ⁿ NU 16 1 9 5 NU 91
4 Nowa Zelandia Mitch Evans 3 NU 3 6 NU 15 3 8 9 NU 13 14 3 3 NU 90
5 Holandia Robin Frijns 17 2ⁿ 4 18 6 19 2ⁿ 16 11 5 8 13 4 15 12 89
6 Wielka Brytania Sam Bird NU 1 2* NU* DK* 14 7* NU* 12 9* 1ⁿ* NU* NU* NU* 7* 87
7 Brazylia Lucas Di Grassi 9* 8* NU NU 7* 10* 10 1* 18* 3 14* 6 DK 1 20* 87
8 Portugalia António Félix da Costa 11* 3* NU* 7* DK* 22* 1* 6* NU* 12* 3* 8* NU* 7 NU* 86
9 Belgia Stoffel Vandoorne 8* 13* NU* 1* 3* NU* NU* 7* 13* NU* 12* 7* 15* 12* 3ⁿ* 82
10 Francja Jean-Éric Vergne 15 12 1 11 9 7 4* NU 8 2* NU 12* 12 6ⁿ 11 80
11 Niemcy Pascal Wehrlein 5 10 7 3 NU 18 NU DKⁿ 4* NU 4 10 5 21 6 79
12 Wielka Brytania Alex Lynn NU NU 8 17 DKⁿ 3 9 10 6 11 9 3 1ⁿ* 20* 13 78
13 Niemcy René Rast 4 17 6 NU 5 6 NU 2 10 10 20 5 NU 9 9 78
14 Wielka Brytania Oliver Rowland 6 7 12ⁿ 16 DK 4 6 DK 3 7 19 DK 18 13 2 77
15 Nowa Zelandia Nick Cassidy 19 14 15 NU 4* 13* 8 NU 2 4 2 11 7 14 17 76
16 Niemcy Maximilian Günther NU NU 9 5 NU 12 5 12 7 1 10 18 6 8 15 66
17 Niemcy André Lotterer 16 11 14 15 NU 2 17 DK 17 8 5 4ⁿ 17 10 4 58
18 Francja Norman Nato 14 16 11 DKⁿ NS 5 13 14 NU 15 7 NS NU 4 1 54
19 Wielka Brytania Alexander Sims 7 15 NU 2 DK 23 NU 4 NU NU 6 NU 16 17* 5 54
20 Szwajcaria Nico Müller 21 5 13 9 2 20 18 30
21 Szwajcaria Sébastien Buemi 13 NU 5 10 NU 11 11 DK 14 6ⁿ 15 DK 13 11 14 20
22 Brazylia Sérgio Sette Câmara 20 4* 16* 12* NU 21 15 15 16 18 11 17 8 18 18 16
23 Wielka Brytania Oliver Turvey 10 6 NW 14 NS 8 19 11 NU NU NU 15 14 19 19 13
24 Wielka Brytania Tom Blomqvist 18 18 10 8 NS 17 14 13 NU 16 21 NS 19 NS 10 6
25 Szwecja Joel Eriksson 17 15 17 22 16 10 16 16 1
Poz. Kierowca Arabia Saudyjska Włochy Hiszpania Monako Meksyk Stany Zjednoczone Wielka Brytania Niemcy Punkty

Uwagi:
Pogrubienie – PP
Kursywa – Najszybsze okrążenie
* – FanBoost
† – Kierowca, który nie ukończył wyścigu, ale przejechał 90% dystansu wyścigu
ⁿ – Najszybszy w grupie kwalifikacyjnej

Zespoły[edytuj | edytuj kod]

Poz. Zespół # Arabia Saudyjska Włochy Hiszpania Monako Meksyk Stany Zjednoczone Wielka Brytania Niemcy Punkty
1 Niemcy Mercedes-EQ Formula E Team 5 8 13 NU 1 3 NU NU 7 13 NU 12 7 15 12 3ⁿ 181
17 1ⁿ 9 NU NU 1 16 NU 9 NU 13 18 2 2 22 8
2 Wielka Brytania Jaguar Racing 10 NU 1 2 NU DK 14 7 NU 12 9 1ⁿ NU NU NU 7 177
20 3 NU 3 6 NU 15 3 8 9 NU 13 14 3 3 NU
3 DS Techeetah 13 11 3 NU 7 DK 22 1 6 NU 12 3 8 NU 7 NU 166
25 15 12 1 11 9 7 4 NU 8 2 NU 12 12 6ⁿ 11
4 Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team 11 9 8 NU NU 7 10 10 1 18 3 14 6 DK 1 20 165
33 4 17 6 NU 5 6 NU 2 10 10 20 5 NU 9 9
5 Wielka Brytania Envision Virgin Racing 4 17 2ⁿ 4 18 6 19 2ⁿ 16 11 5 8 13 4 15 12 165
37 19 14 15 NU 4 13 8 NU 2 4 2 11 7 14 17
6 Stany Zjednoczone BMW i Andretti Motorsport 27 12 NU NU 13 8 1ⁿ 16 5 5ⁿ NU 16 1 9 5 NU 157
28 NU NU 9 5 NU 12 5 12 7 1 10 18 6 8 15
7 Monako ROKiT Venturi Racing 48 2 NW NU 4 NU 9 12 3 1 14 17 9 11 2 NU 146
71 14 16 11 DKⁿ NS 5 13 14 NU 15 7 NS NU 4 1
8 Niemcy TAG Heuer Porsche Formula E Team 36 16 11 14 15 NU 2 17 DK 17 8 5 4ⁿ 17 10 4 137
99 5 10 7 3 NU 18 NU DKⁿ 4 NU 4 10 5 21 6
9 Indie Mahindra Racing 29 7 15 NU 2 DK 23 NU 4 NU NU 6 NU 16 17 5 132
94 NU NU 8 17 DKⁿ 3 9 10 6 11 9 3 1ⁿ 20 13
10 Francja Nissan e.dams 22 6 7 12ⁿ 16 DK 4 6 DK 3 7 19 DK 18 13 2 97
23 13 NU 5 10 NU 11 11 DK 14 6ⁿ 15 DK 13 11 14
11 Stany Zjednoczone Dragon/Penske Autosport 6 21 5 13 9 2 20 18 17 15 17 22 16 10 16 16 47
7 20 4 16 12 NU 21 15 15 16 18 11 17 8 18 18
12 NIO 333 FE Team 8 10 6 NW 14 NS 8 19 11 NU NU NU 15 14 19 19 19
88 18 18 10 8 NS 17 14 13 NU 16 21 NS 19 NS 10
Poz. Zespół # Arabia Saudyjska Włochy Hiszpania Monako Meksyk Stany Zjednoczone Wielka Brytania Niemcy Punkty

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Penske EV-5 zadebiutował podczas ePrix Monako 2021
  2. ↑ DS E-Tense FE 21 zadebiutował podczas ePrix Rzymu 2021
  3. ↑ Nissan IM03 zadebiutował podczas ePrix Monako 2021
  4. ↑ Wyścig o ePrix Londynu ma się odbyć na torze zlokalizowanym na terenie Royal Victoria Dock, natomiast część toru ma znajdować się wewnątrz centrum ExCeL[41]
  5. ↑ Stoffel Vandoorne ustanowił najszybsze okrążenie wyścigu, ale nie otrzymał dodatkowego punktu, ponieważ wykonał swoje najszybsze okrążenie, używając Fanboost. W tej sytuacji, dodatkowy punkt otrzymał René Rast.
  6. ↑ Nyck de Vries ustanowił najszybsze okrążenie, jednak zakończył wyścig poza dziesiątką. Dodatkowy punkt otrzymał Stoffel Vandoorne, ze względu na to, że ustanowił najszybszy czas spośród tych, którzy ukończyli wyścig w pierwszej dziesiątce.
  7. ↑ Alexander Sims ustanowił najszybsze okrążenie, jednak zakończył wyścig poza dziesiątką. Dodatkowy punkt otrzymał Alex Lynn, ze względu na to, że ustanowił najszybszy czas spośród tych, którzy ukończyli wyścig w pierwszej dziesiątce.
  8. ↑ Stoffel Vandoorne ustanowił najszybsze okrążenie, jednak zakończył wyścig poza dziesiątką. Dodatkowy punkt otrzymał Jean-Éric Vergne, ze względu na to, że ustanowił najszybszy czas spośród tych, którzy ukończyli wyścig w pierwszej dziesiątce.
  9. ↑ Oliver Rowland ustanowił najszybsze okrążenie, jednak zakończył wyścig poza dziesiątką. Dodatkowy punkt otrzymał René Rast, ze względu na to, że ustanowił najszybszy czas spośród tych, którzy ukończyli wyścig w pierwszej dziesiątce.
  10. ↑ Norman Nato ustanowił najszybsze okrążenie, jednak zakończył wyścig poza dziesiątką. Dodatkowy punkt otrzymał Sam Bird, ze względu na to, że ustanowił najszybszy czas spośród tych, którzy ukończyli wyścig w pierwszej dziesiątce.
  11. ↑ Mitch Evans ustanowił najszybsze okrążenie, jednak zakończył wyścig poza dziesiątką. Dodatkowy punkt otrzymał António Félix da Costa, ze względu na to, że ustanowił najszybszy czas spośród tych, którzy ukończyli wyścig w pierwszej dziesiątce.
  12. ↑ Mitch Evans ustanowił najszybsze okrążenie, jednak zakończył wyścig poza dziesiątką. Dodatkowy punkt otrzymał René Rast, ze względu na to, że ustanowił najszybszy czas spośród tych, którzy ukończyli wyścig w pierwszej dziesiątce.
  13. ↑ Lucas Di Grassi ustanowił najszybsze okrążenie, jednak zakończył wyścig poza dziesiątką. Dodatkowy punkt otrzymał René Rast, ze względu na to, że ustanowił najszybszy czas spośród tych, którzy ukończyli wyścig w pierwszej dziesiątce.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Alex Kalinauckas, Tomasz Kaliński, Formuła E ze statusem mistrzostw świata [online], pl.motorsport.com, 3 grudnia 2019 [dostęp 2020-08-24] (pol.).
  2. ↑ a b Teams lining up for the 2020/21 ABB FIA Formula E World Championship [online], fiaformulae.com, 16 października 2020 [dostęp 2020-10-27] (ang.).
  3. ↑ The Envision Virgin Racing team. 2020-11-26. [dostęp 2020-12-12]. (ang.).
  4. ↑ a b c Janusz Śmiłowski: Cassidy zastąpi Birda. pl.motorsport.com, 2020-07-08. [dostęp 2020-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-13)]. (pol.).
  5. ↑ a b c Tomasz Kaliński: Mercedesy ponownie srebrne. motorsport.com, 2020-10-29. [dostęp 2020-10-30]. (pol.).
  6. ↑ Janusz Śmiłowski: Müller potwierdzony w Formule E. pl.motorsport.com, 2020-11-27. [dostęp 2020-12-12]. (pol.).
  7. ↑ Janusz Śmiłowski: Dragon ujawnił barwy. pl.motorsport.com, 2020-12-11. [dostęp 2020-12-12]. (pol.).
  8. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Müller wybrał DTM. pl.motorsport.com, 2021-05-28. [dostęp 2021-05-28]. (pol.).
  9. ↑ Janusz Śmiłowski: Sette Câmara w Formule E. pl.motorsport.com, 2020-11-20. [dostęp 2020-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-04)]. (pol.).
  10. ↑ NIO 333 FE Team Announces Driver Line-Up and Car Livery for 2021 ABB FIA Formula E World Championship. nio.com, 2020-11-24. [dostęp 2020-12-12]. (ang.).
  11. ↑ Tobias Wirtz: Formel E: Nio trennt sich von QEV & bestätigt Oliver Turvey für Saison 7. e-formel.de, 2020-10-16. [dostęp 2020-10-30]. (niem.).
  12. ↑ a b Dariusz Kowal: Blomqvist wraz z Turveyem w NIO 333 na sezon 2020/21. motohigh.pl, 2020-11-24. [dostęp 2020-11-25]. (pol.).
  13. ↑ JAGUAR RACING RENEW MULTI-YEAR PARTNERSHIP WITH GKN AUTOMOTIVE. media.jaguarracing.com, 2020-10-15. [dostęp 2020-10-30]. (ang.).
  14. ↑ a b c Janusz Śmiłowski: Bird przechodzi do Jaguara. pl.motorsport.com, 2020-07-07. [dostęp 2020-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-03)]. (pol.).
  15. ↑ Jarosław Werner: Audi prezentuje e-tron FE07 na sezon 2021. 2020-11-26. [dostęp 2020-12-12]. (pol.).
  16. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Di Grassi i Rast kierowcami Audi. pl.motorsport.com, 2019-10-27. [dostęp 2020-10-27]. (pol.).
  17. ↑ Sam Smith: DS Techeetah to start Formula E title defence with old car. the-race.com, 2020-11-09. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  18. ↑ Małgorzata Kozikowska: Nowa jednostka napędowa DS Automobiles zadebiutuje w najbliższy weekend. francuskie.pl, 2021-04-09. [dostęp 2021-04-12]. (pol.).
  19. ↑ a b Silly season: How is the 2020/21 Formula E grid shaping up?. fiaformulae.com, 2020-11-06. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  20. ↑ Sam Smith: Nissan to start Formula E season with current powertrain. the-race.com, 2020-10-05. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  21. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Buemi i Rowland potwierdzeni. 2020-10-14. [dostęp 2020-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-05)]. (pol.).
  22. ↑ The BMW iFE.21. [dostęp 2020-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-27)]. (ang.).
  23. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Niespodziewany wybór BMW. 2020-10-30. [dostęp 2020-10-31]. (pol.).
  24. ↑ Tomasz Kubiak: Sims dołącza do Mahindry w Formule E, Günther pozostaje w BMW. 2020-08-19. [dostęp 2020-08-24]. (pol.).
  25. ↑ a b c Janusz Śmiłowski: Mahindra potwierdza Lynna. pl.motorsport.com, 2020-11-25. [dostęp 2020-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-14)]. (pol.).
  26. ↑ a b Janusz Śmiłowski: Sims do Mahindry. motorsport.com, 2020-08-19. [dostęp 2020-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-22)]. (pol.).
  27. ↑ a b Final test for TAG Heuer Porsche Formula E Team ahead of season start in Chile. newsroom.porsche.com, 2020-11-23. [dostęp 2020-11-25]. (ang.).
  28. ↑ a b c Janusz Śmiłowski: Wehrlein zastąpił Janiego. motorsport.com, 2020-08-14. [dostęp 2020-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-21)]. (pol.).
  29. ↑ Sam Smith: Mercedes gives Venturi extra Formula E testing. the-race.com, 2020-11-05. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  30. ↑ a b c Janusz Śmiłowski: Nato zastąpił Massę. motorsport.com, 2020-10-19. [dostęp 2020-08-24]. (pol.).
  31. ↑ Tobias Bluhm: Jaguar Racing trennt sich von Panasonic. e-formel.de, 2020-10-13. [dostęp 2020-10-27]. (niem.).
  32. ↑ Janusz Śmiłowski: Massa pożegnał Venturi. motorsport.com, 2020-08-13. [dostęp 2020-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-22)]. (pol.).
  33. ↑ Dariusz Kowal: Jake Dennis i Jerome d’Ambrosio w nowych rolach. motohigh.pl, 2020-10-30. [dostęp 2020-10-31]. (pol.).
  34. ↑ Janusz Śmiłowski: Müller postawił na DTM. pl.motorsport.com, 2021-07-03. [dostęp 2021-07-03]. (pol.).
  35. ↑ FIA publishes provisional 2020/21 Formula E calendar. fiaformulae.com, 2020-06-19. [dostęp 2020-08-24]. (ang.).
  36. ↑ a b Tomasz Kaliński: Korekty kalendarza Formuły E. pl.motorsport.com, 2020-10-21. [dostęp 2020-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-01)]. (pol.).
  37. ↑ a b c d e Tomasz Kaliński: Kolejna odsłona kalendarza Formuły E. pl.motorsport.com, 2021-01-28. [dostęp 2021-01-28]. (pol.).
  38. ↑ a b c d e f g Tomasz Kaliński: Rekordowy kalendarz Formuły E. pl.motorsport.com, 2021-04-2w. [dostęp 2021-04-23]. (pol.).
  39. ↑ Janusz Śmiłowski: Nocne wyścigi w Ad-Dirijji. pl.motorsport.com, 2020-11-24. [dostęp 2020-11-25]. (pol.).
  40. ↑ Janusz Śmiłowski: Santiago E-Prix przełożone. pl.motorsport.com, 2020-12-22. [dostęp 2020-12-26]. (pol.).
  41. ↑ Topher Smith: London Calling: British capital returns to calendar. downforceracing.uk, 2019-03-05. [dostęp 2020-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-09)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Sezony Formuły E
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Formuła_E_Sezon_2020/2021&oldid=67318046”