Formuła E Sezon 2016/2017

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2016/2017 Mistrzostw Formuły E
Ilustracja
Lucas Di Grassi – mistrz wśród kierowców
Inauguracja

9 października

Zakończenie

30 lipca

Liczba wyścigów

10

Mistrzowie
Kierowcy

Lucas Di Grassi

Zespoły

Renault e.dams

Poprzedni sezon • Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 2016/2017 Formuły E – trzeci sezon Formuły E. Sezon rozpoczął się 9 października 2016 w Hongkongu, a zakończył się 30 lipca 2017 w Montrealu. Tytuł mistrza świata kierowców zdobył Lucas Di Grassi, a tytuł mistrza konstruktorów po raz trzeci zdobyła ekipa Renault e.dams. Sezon składał się z dwunastu wyścigów.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Zespół Konstruktor Samochód Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy
Wielka Brytania DS Virgin Racing[1] Spark-Citroën Virgin DSV-02 M 2 Wielka Brytania Sam Bird[2] 1–12
37 Argentyna José María López[1] 1–8, 11-12
Wielka Brytania Alex Lynn[3] 9-10
NextEV NIO[4] Spark-NEXTEV NEXTEV TCR Formula 002 M 3 Brazylia Nelson Piquet Jr.[5] 1–12
88 Wielka Brytania Oliver Turvey[5] 1–12
Monako Venturi Formula E Team Spark-Venturi Venturi VM200-FE-02[6] M 4 Francja Stéphane Sarrazin[7] 1–6
Francja Tom Dillmann[8] 7-12
5 Niemcy Maro Engel[9] 1–5, 7-12
Francja Tom Dillmann[10] 6
Stany Zjednoczone Faraday Future Dragon Racing Spark-Penske[11][12] Penske 701-EV M 6 Francja Loïc Duval[13] 1–5, 7-12
Wielka Brytania Mike Conway[14] 6
7 Belgia Jérôme d’Ambrosio[13] 1–12
Francja Renault e.Dams[15] Spark-Renault Renault Z.E 16 M 8 Francja Nicolas Prost[16] 1–12
9 Szwajcaria Sébastien Buemi[16] 1–8, 11-12
Francja Pierre Gasly[17] 9-10
Niemcy ABT Schaeffler Audi Sport[18] Spark-Abt Sportsline ABT Schaeffler FE02 M 11 Brazylia Lucas Di Grassi[19] 1–12
66 Niemcy Daniel Abt[19] 1–12
Indie Mahindra Racing Formula E Team[20] Spark-Mahindra Mahindra M3ELECTRO[21] M 19 Szwecja Felix Rosenqvist[22] 1–12
23 Niemcy Nick Heidfeld[22] 1–12
Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing[23][24] Spark-Jaguar Jaguar I-Type 1 M 20 Nowa Zelandia Mitch Evans[25] 1–12
47 Wielka Brytania Adam Carroll[26] 1–12
Techeetah[12][27][28][29] Spark-Renault[30] Renault Z.E 16 M 25 Francja Jean-Éric Vergne[31] 1–12
33 Ma Qinghua[31] 1–3
Meksyk Esteban Gutiérrez[32] 4–6
Francja Stéphane Sarrazin[33] 7-12
Stany Zjednoczone MS Amlin Andretti[34][35] Spark-Andretti ATEC-02[36] M 27 Holandia Robin Frijns[37] 1–12
28 Portugalia António Félix da Costa[38] 1–12

Zmiany wśród zespołów[edytuj | edytuj kod]

  • Do Formuły E dołączył zespół Panasonic Jaguar Racing, który zastąpił miejsce ekipy Trulli[39].
  • W kwietniu 2016, Aguri Suzuki, właściciel Team Aguri poinformował o wycofaniu się z Formuły E z końcem sezonu[30]. Miejsce ekipy zajął zespół Techeetah, której właścicielem jest chińska spółka China Media Capital[40]. Wielu pracowników z japońskiego zespołu zachowało swoje stanowiska w nowej ekipie.
  • Zespół Dragon Racing, który korzystał z układu napędowego Venturi, zaczął korzystać z własnych układów[41]. W lipcu 2016, partnerem amerykańskiej ekipy została firma Faraday Future, zajmująca się rozwojem technologicznym[42].
  • BMW Motorsport dołączył do Formuły E jako partner ekipy Andretti[34].

Zmiany wśród kierowców[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem[edytuj | edytuj kod]

W trakcie sezonu[edytuj | edytuj kod]

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Wyścig Data Miasto Tor Schemat
1 9 października 2016 Hongkong Hongkong Hong Kong Central Harbourfront Circuit
2 12 listopada 2016 Maroko Marrakesz Circuit International Automobile Moulay El Hassan
3 18 lutego 2017 Argentyna Buenos Aires Puerto Madero Street Circuit
4 1 kwietnia 2017 Meksyk Meksyk Autódromo Hermanos Rodríguez
5 13 maja 2017 Monako Monako Circuit de Monaco
6 20 maja 2017 Francja Paryż Paris Street Circuit
7 10 czerwca 2017 Niemcy Berlin Tempelhof Airport Street Circuit
8 11 czerwca 2017
9 15 lipca 2017 Stany Zjednoczone Nowy Jork Brooklyn Street Circuit
10 16 lipca 2017
11 29 lipca 2017 Kanada Montreal Montreal Street Circuit
12 30 lipca 2017

Zmiany w kalendarzu[edytuj | edytuj kod]

  • Pierwotnie w kalendarzu znajdował się wyścig w Brukseli, zaplanowany na 1 lipca[46]. Jednak z powodu braku znalezienia odpowiedniej lokalizacji do organizacji wyścigu postanowiono o anulowaniu rundy, w zamian za to ePrix Berlina stało się podwójną eliminacją[47].
  • Do kalendarza dodano wyścigi w Hongkongu, Marrakeszu, Meksyku, Montrealu i w Nowym Jorku[46]. Natomiast zdjęto wyścigi w Long Beach, Pekinie, Putrajayi, Punta del Este i w Londynie[46]. W harmonogramie ponownie znalazł się wyścig w Monako[46].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Runda Miasto Pole position Najszybsze okrążenie Zwycięzca (kierowcy) Zwycięzca (zespoły) Wyniki
1 Hongkong Hongkong Brazylia Nelson Piquet Jr. Szwecja Felix Rosenqvist Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Renault e.Dams Wyniki
2 Maroko Marrakesz Szwecja Felix Rosenqvist Francja Loïc Duval Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Renault e.Dams Wyniki
3 Argentyna Buenos Aires Brazylia Lucas Di Grassi Szwecja Felix Rosenqvist Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Renault e.Dams Wyniki
4 Meksyk Meksyk Wielka Brytania Oliver Turvey Szwajcaria Sébastien Buemi Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy ABT Schaeffler Audi Sport Wyniki
5 Monako Monako Szwajcaria Sébastien Buemi Wielka Brytania Sam Bird Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Renault e.Dams Wyniki
6 Francja Paryż Szwajcaria Sébastien Buemi Wielka Brytania Sam Bird Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Renault e.Dams Wyniki
7 Niemcy Berlin Brazylia Lucas Di Grassi Nowa Zelandia Mitch Evans Szwecja Felix Rosenqvist Indie Mahindra Racing Wyniki
8 Szwecja Felix Rosenqvist Niemcy Maro Engel Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Renault e.Dams
9 Stany Zjednoczone Nowy Jork Wielka Brytania Alex Lynn Niemcy Maro Engel Wielka Brytania Sam Bird Wielka Brytania DS Virgin Racing Wyniki
10 Wielka Brytania Sam Bird Niemcy Daniel Abt Wielka Brytania Sam Bird Wielka Brytania DS Virgin Racing
11 Kanada Montreal Brazylia Lucas Di Grassi Francja Loïc Duval Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy ABT Schaeffler Audi Sport Wyniki
12 Szwecja Felix Rosenqvist Francja Nicolas Prost Francja Jean-Éric Vergne Techeetah

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca Hongkong Maroko Argentyna Meksyk Monako Francja Niemcy Niemcy Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Kanada Kanada Punkty
1 Brazylia Lucas Di Grassi 2 5 3 1 2 NU 2 3 4 5 1 7 181
2 Szwajcaria Sébastien Buemi 1 1 1 14 1 1 DK 1 – – DK 11 157
3 Szwecja Felix Rosenqvist 15 3 18 16 6 4 1 2 15 2 9 2 127
4 Wielka Brytania Sam Bird 13 2 NU 3 NU 16 7 7 1 1 5 4 122
5 Francja Jean-Éric Vergne NU 8 2 2 NU NU 8 6 2 8 2 1 117
6 Francja Nicolas Prost 4 4 4 5 9 5 5 8 8 6 6 NU 93
7 Niemcy Nick Heidfeld 3 9 15 12 3 3 3 10 NU 3 NU 5 88
8 Niemcy Daniel Abt NU 6 7 7 7 13 6 4 14 NU 4 6 67
9 Argentyna José María López NU 10 10 6 NU 2 4 5 – – NU 3 65
10 Francja Stéphane Sarrazin 10 12 12 15 15 10 11 14 3 12 3 8 36
11 Brazylia Nelson Piquet Jr. 11 16 5 9 4 7 12 12 11 16 13 16 33
12 Wielka Brytania Oliver Turvey 8 7 9 NU 13 12 10 9 6 14 15 17 26
13 Holandia Robin Frijns 6 11 14 11 12 6 17 18 9 9 8 13 24
14 Nowa Zelandia Mitch Evans NU 17 13 4 10 9 NU 17 NU NU 7 12 22
15 Francja Loïc Duval 14 18 6 NU NU – 15 NU 5 13 NU 19 20
16 Francja Pierre Gasly – – – – – – – – 7 4 – – 18
17 Niemcy Maro Engel 9 NU NU NU 5 – 9 NU NU NU 12 18 16
18 Belgia Jérôme d’Ambrosio 7 13 8 13 NU NU 13 13 NU 10 11 9 13
19 Francja Tom Dillmann – – – – – 8 18 15 13 7 10 10 12
20 Portugalia António Félix da Costa 5 NU 11 NU 11 NU 16 11 12 15 14 15 10
21 Wielka Brytania Adam Carroll 12 14 17 8 14 15 14 16 10 11 16 14 5
22 Meksyk Esteban Gutiérrez – – – 10 8 11 – – – – – – 5
23 Wielka Brytania Alex Lynn – – – – – – – – NU NU – – 0
24 Wielka Brytania Mike Conway – – – – – 14 – – – – – – 0
25 Ma Qinghua NU 15 16 – – – – – – – – – 0
Poz. Kierowca Hongkong Maroko Argentyna Meksyk Monako Francja Niemcy Niemcy Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Kanada Kanada Punkty

Zespoły[edytuj | edytuj kod]

Poz. Zespół # Hongkong Maroko Argentyna Meksyk Monako Francja Niemcy Niemcy Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Kanada Kanada Punkty
1 Francja Renault e.Dams 8 4 4 4 5 9 5 5 8 8 6 6 NU 268
9 1 1 1 14 1 1 DK 1 7 4 DK 11
2 Niemcy ABT Schaeffler Audi Sport 11 2 5 3 1 2 NU 2 3 4 5 1 7 248
66 NU 6 7 7 7 13 6 4 14 NU 4 6
3 Indie Mahindra Racing 19 15 3 18 16 6 4 1 2 15 2 9 2 215
23 3 9 15 12 3 3 3 10 NU 3 NU 5
4 Wielka Brytania DS Virgin Racing 2 13 2 NU 3 NU 16 7 7 1 1 5 4 190
37 NU 10 10 6 NU 2 4 5 NU NU NU 3
5 Techeetah 25 NU 8 2 2 NU NU 8 6 2 8 2 1 156
33 NU 15 16 10 8 12 11 14 3 12 3 8
6 NextEV NIO 3 11 16 5 9 4 7 12 12 11 16 13 16 59
88 8 7 9 NU 13 12 10 9 6 14 15 17
7 Stany Zjednoczone MS Amlin Andretti 27 6 11 14 11 12 6 17 18 9 9 8 13 34
28 5 NU 11 NU 11 NU 16 11 12 15 14 15
8 Stany Zjednoczone Faraday Future Dragon Racing 6 14 18 6 NU NU 14 15 NU 5 13 NU 19 33
7 7 13 8 13 NU NU 13 13 NU 10 11 9
9 Monako Venturi 4 10 12 12 15 15 10 18 15 13 7 10 10 30
5 9 NU NU NU 5 8 9 NU NU NU 12 18
10 Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing 20 NU 17 13 4 10 9 NU 17 NU NU 7 12 27
47 12 14 17 8 14 15 14 16 10 11 16 14
Poz. Zespół # Hongkong Maroko Argentyna Meksyk Monako Francja Niemcy Niemcy Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Kanada Kanada Punkty

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c DS Virgin Racing confirm new line up for 2016/17 FIA Formula E Season – Formula E. fiaformulae.com. [dostęp 2016-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-10)].
  2. ↑ Bird set to stay at DS Virgin. Motorsport.com. [dostęp 2016-06-29].
  3. ↑ a b Hazel Southwell, Topher Smith: Lynn called up for New York ePrix. 2017-06-26. [dostęp 2018-02-14].
  4. ↑ NEXTEV TCR to drop twin-motor concept?. 2015-12-22. [dostęp 2015-12-26].
  5. ↑ a b NextEV Formula E Team set for 2016/17 season. 2016-08-23. [dostęp 2016-08-23].
  6. ↑ Venturi’s VM200 FE-02 passes crash test. 2016-04-21. [dostęp 2016-04-25].
  7. ↑ Topher Smith: Sarrazin stays at Venturi for season three. e-racing.net, 2016-07-07. [dostęp 2016-07-07].
  8. ↑ a b Jacques-Armand Dupuis: Fe - Tom Dillmann remplace Sarrazin chez Venturi. autohebdo.fr, 2017-06-03. [dostęp 2018-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-06)].
  9. ↑ a b Exclusive: Maro Engel to race for Venturi in Formula E. 2016-08-08. [dostęp 2016-08-08].
  10. ↑ Sam Smith: Tom Dillmann to make Formula E debut with Venturi in Paris. autosport.com, 2017-04-24. [dostęp 2017-04-24].
  11. ↑ Exclusive: Dragon Racing to become Formula E manufacturer. 2015-12-15. [dostęp 2015-12-15].
  12. ↑ a b Dragon Racing teams up with new manufacturer. 2015-12-15. [dostęp 2015-12-15].
  13. ↑ a b Dragon confirms Duval, d’Ambrosio for season three. Motorsport.com. [dostęp 2016-07-01].
  14. ↑ Conway to replace Duval for Paris ePrix. 2017-04-18. [dostęp 2017-04-18].
  15. ↑ Scott Mitchell: Renault e.dams first team to test season three Formula E technology. autosport.com, 2016-04-25. [dostęp 2016-04-25].
  16. ↑ a b Renault e.dams confirm Buemi and Prost for 2016/17. 2016-05-20. [dostęp 2016-05-20].
  17. ↑ a b Grzegorz Filiks: Formuła E: Gasly zastępcą Buemiego. motorsport.v10.pl, 2017-07-11. [dostęp 2018-02-14].
  18. ↑ Di Grassi could change teams for season three of Formula E. 2016-04-23. [dostęp 2016-04-25].
  19. ↑ a b Di Grassi and Abt to team up again next season. 2016-05-20. [dostęp 2016-05-20].
  20. ↑ Mahindra set for revolutionary design in season three. 2016-02-20. [dostęp 2016-02-21].
  21. ↑ Magneti Marelli enters Formula E with Mahindra. 2016-04-22. [dostęp 2016-04-25].
  22. ↑ a b Scott Mitchell: Felix Rosenqvist joins Nick Heidfeld at Mahindra for 2016/17 season. 2016-08-22. [dostęp 2016-08-22].
  23. ↑ Scott Mitchell: Jaguar to return to motorsport with Formula E programme. theverge.com, 2015-12-15. [dostęp 2015-12-15].
  24. ↑ Jaguar names Panasonic as tytuł sponsor of its Formula E team. 2016-09-08. [dostęp 2016-09-08].
  25. ↑ Evans to partner Carroll at Jaguar. 2016-09-02. [dostęp 2016-09-05].
  26. ↑ Jaguar signs Carroll as Lynn, Tincknell, Evans vie for second seat. 2016-08-19. [dostęp 2016-09-05].
  27. ↑ Scott Mitchell: Aguri Formula E team to secure customer powertain deal for '16/17. motorsport.com, 2015-12-23. [dostęp 2015-12-26].
  28. ↑ Aguri Suzuki to part company with Team Aguri. 2015-12-23. [dostęp 2015-12-26].
  29. ↑ Team Aguri concludes Chinese takeover deal. 2015-12-23. [dostęp 2015-12-26].
  30. ↑ a b Exclusive: Team Aguri in talks for Chinese takeover. 2016-04-20. [dostęp 2016-04-20].
  31. ↑ a b c Vergne set for Techeetah move after DS Virgin split. motorsport.com, 2016-07-04. [dostęp 2016-07-04].
  32. ↑ a b Gutierrez to Techeetah. current-e.com, 2017-03-09. [dostęp 2017-03-09].
  33. ↑ a b Sarrazin joins Techeetah in Formula E as Gutierrez goes to IndyCar. autosport.com, 2017-06-03. [dostęp 2018-02-14].
  34. ↑ a b Andretti favourite for BMW Formula E project. 2016-03-18. [dostęp 2016-04-03]. Cytat: "Informed sources have told Motorsport.com that a potential link-up with the American team could happen, but that any deal is "unlikely to take place, in a full capacity at least," for Formula E's third season."
  35. ↑ Amlin Andretti FE makes slight team name change. 2016-03-18. [dostęp 2016-06-29].
  36. ↑ ATEC-02 to debut in 2016/17 season. 2016-06-15. [dostęp 2016-06-21].
  37. ↑ Topher Smith: Andretti retain Frijns for season three. e-racing.net, 2016-07-01. [dostęp 2016-07-01].
  38. ↑ a b Andretti confirms Felix da Costa for season three. 2016-08-10. [dostęp 2016-08-10].
  39. ↑ Grzegorz Filiks: Trulli opuszcza Formułę E. motorsport.v10.pl, 2015-12-15. [dostęp 2018-02-14].
  40. ↑ Grzegorz Filiks: Formuła E: Team Aguri ustąpi miejsca nowemu zespołowi. 2016-06-28. [dostęp 2018-02-14].
  41. ↑ Sam Smith: Exclusive: Dragon Racing to become Formula E manufacturer. motorsport.com, 2015-12-18. [dostęp 2018-02-14].
  42. ↑ Faraday Future Partners with Dragon Racing for Formula E. variety.com, 2016-05-20. [dostęp 2016-05-20].
  43. ↑ Grzegorz Filiks: Rosenqvist zastąpił Sennę w Formule E. motorsport.v10.pl, 2016-08-28. [dostęp 2018-02-14].
  44. ↑ Grzegorz Filiks: Formuła E: Jaguar potwierdził skład kierowców Evans - Carroll. motorsport.v10.pl, 2016-09-08. [dostęp 2018-02-14].
  45. ↑ a b Grzegorz Filiks: Formuła E: Debiut Dillmanna i powrót Conwaya. motorsport.v10.pl, 2017-04-27. [dostęp 2018-02-14].
  46. ↑ a b c d Grzegorz Filiks: Uaktualniony kalendarz Formuły E. motorsport.v10.pl, 2016-09-29. [dostęp 2018-02-14].
  47. ↑ Grzegorz Filiks: Formuła E nie wystartuje w Brukseli. motorsport.v10.pl, 2017-03-16. [dostęp 2018-02-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Sezony Formuły E
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Formuła_E_Sezon_2016/2017&oldid=67318081”