Glinice (Wieszowa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Glinice
niestandaryzowana część wsi
Ilustracja
Krzyż na Glinicach
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

tarnogórski

Gmina

Zbrosławice

Sołectwo

Wieszowa

Część miejscowości

Wieszowa

SIMC
Położenie na mapie gminy Zbrosławice
Mapa konturowa gminy Zbrosławice, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Glinice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Glinice”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Glinice”
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego
Mapa konturowa powiatu tarnogórskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Glinice”
Ziemia50°23′59″N 18°44′55″E/50,399722 18,748611

Glinice, Glinica (niem. Glinitz) – część wsi Wieszowa, w gminie Zbrosławice, powiecie tarnogórskim i województwie śląskim. Glinice znajdują się w północnej części Wieszowy, stanowiąc odrębny organizm osadniczy wzdłuż ulicy Moniuszki, przy granicy ze Zbrosławicami[1]. Należą do parafii w Wieszowie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zostały założone z inicjatywy Macieja Wilczka (właściciela Wieszowy) w 1774 roku, jako kolonia drwali, o nazwie Glinitz[2][3].

Dawniej samodzielna wieś i gmina jednostkowa w powiecie bytomskim na Górnym Śląsku. Po podziale powiatu bytomskiego w 1873 roku znalazła się w powiecie tarnogórskim. W 1885 roku gmina Glinice liczyła zaledwie 30 mieszkańców i już przed 1908 została włączona do gminy Wieszowa[4]. Po podziale powiatu bytomskiego w 1922 roku granicą państwową, pozostały przy Niemczech, wchodząc najpierw w skład szczątkowego powiatu tarnogórskiego (Restkreis Tarnowitz), a od 1 stycznia 1927 w skład powiatu Beuthen-Tarnowitz. Podczas II wojny światowej, pod administracją III Rzeszy, w składzie gminy Wieschowa (od 27 września 1935 pod nazwą Randsdorf)[5]. Od 1945 w Polsce (gmina Wieszowa)[6].

W 1841 r. w okolicy Glinic powstał folwark, który w 1853 r. nazwano Apolda[3].

W 1996 na Glinicach mieszkało 47 osób[3].

Krzyż na Glinicach[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z 1876 r.

Ufundował i postawił go Michał Kosmol, na pamiątkę śmierci swojego dziecka, które zginęło pod kopytami konia (podczas wypadku zaprzęgu).

Na cokole krzyża znajdują się dwa napisy:

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus 1876

oraz drugi w języku niemieckim, nieczytelny i zniszczony[2].

Krzyż jest otoczony płotkiem z żelaza[3].

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Glinice jest topograficzna. Odnosi się do gliniastych ziemi, czyli tzw. glinic[3].

W latach 1935–1945 Glinice nosiły nazwę Adolfshöh (wzgórze Adolfa)[2].

Popełniane błędy[edytuj | edytuj kod]

Po włączeniu Wieszowy do powiatu bytomskiego (1817) wyszło na jaw, że w powiecie znajdują się dwie miejscowości o nazwie Glinitz, przez co były często mylone.

Wieszowską kolonię Glinitz powiązano z fabryką porcelany, znajdującą się w miejscowości Glinitz koło Lublińca (obecnie Glinica).

Fabryka od dawna nie istnieje, miejscowości są od siebie oddalone, nie powinno być problemu ich z rozróżnieniem.

Jednak na niektórych mapach wieszowskie Glinice oznaczone są jako Glinica[2].

Transport publiczny[edytuj | edytuj kod]

Na terenie Glinic znajduje się przystanek autobusowy Wieszowa Glinice, zlokalizowany w rejonie skrzyżowania ulic Mickiewicza i Moniuszki. Przystanek obsługiwany jest na żądanie przez jedną linię autobusową, organizowaną przez Zarząd Transportu Metropolitalnego: jest nią linia 134, łącząca Wieszowę z Tarnowskimi Górami, przez sołectwa Zbrosławice i Ptakowice[7][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Glinice w serwisie Targeo.
  2. a b c d Zygmunt Pierszalik: Siedem Wieków Wieszowy. Wieszowa: 2004.
  3. a b c d e ks. Piotr Szczygielski: Historia Parafii pw. Trójcy Świętej w Wieszowie. Zabrze: 2014.
  4. Gemeindeverzeichnis 1885, 1900.
  5. Amtsbezirk Randsdorf.
  6. Rozporządzenie Wojewody Śląsko-Dąbrowskiego z dnia 27 listopada 1945 o podziale powiatu bytomskiego w województwie śląsko-dąbrowskim na gminy wiejskie i gromady (Katowice: Śląsko-Dąbrowski Dziennik Wojewódzki z dnia 22 grudnia 1945 r., Nr. 34, Poz. 457).
  7. ZTM, Kursy dla stanowiska nr 2 przystanku Wieszowa Glinice (nż) [online] (pol.).
  8. ZTM, Linia 134, przystanek Wieszowa Glinice (nż), stanowisko nr 1 [online] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]