Infibulacja
Infibulacja (z łac. in „w” i fibula) – rytualne usunięcie zewnętrznych żeńskich narządów płciowych oraz zaszycie sromu, które jest praktykowane głównie w północno-wschodniej Afryce, w szczególności w Dżibuti, Erytrei, Etiopii, Somalii i Sudanie[1][2]. Zazwyczaj wykonywane bez zasad zachowania aseptyki, bez znieczulenia i na osobie przed osiągnięciem okresu dojrzewania. Celem jest odebranie kobiecie możliwości doznawania przyjemności seksualnych i zapewnienie jej wierności wobec męża.
Światowa Organizacja Zdrowia określa tę procedurę jako okaleczanie żeńskich narządów płciowych typu III[3]. Infibulacja może również oznaczać zszycie napletka u mężczyzny.
Żeńska[edytuj | edytuj kod]
Infibulacja żeńska, znana jako FGM typu III oraz w krajach, w których jest praktykowana jako obrzezanie faraoniczne, polega na usunięciu wewnętrznych i zewnętrznych warg oraz zszyciu sromu. Zazwyczaj towarzyszy temu usunięcie żołędzi łechtaczki[4][5].
Po zabiegu pozostaje gładka warstwa skóry pokrywająca pochwę i resztę rejonu łonowego. Poprzez włożenie gałęzi lub podobnego przedmiotu przed zagojeniem się rany, zostaje utworzony mały otwór służący do przepuszczenia moczu i krwi menstruacyjnej. Nogi są wiązane ze sobą na okres od dwóch do czterech tygodni, aby umożliwić gojenie[6][7].
Rozerwanie blizny po operacji następuje podczas pierwszego stosunku seksualnego (w Sudanie niepowodzenie rozerwania źle świadczy o potencji mężczyzny[8]) lub jeśli nie jest to możliwe, przed pierwszym stosunkiem dokonuje się rozcięcia tkanki przy pomocy małego noża[9]. Czasem dochodzi do zapłodnienia mimo zachowania ciągłości blizny i wówczas jest ona przecinana chirurgicznie, by umożliwić poród, lub dokonuje się nacięcia krocza, które zwykle nie byłoby potrzebne[9]. Notowano przypadki takiego przerośnięcia blizny keloidem, że dochodziło do złamania ostrza skalpela[8].
Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w art. 38 zobowiązuje strony do zakazu infibulacji i podobnych zabiegów oraz nakłaniania bądź zmuszania do nich.
Potencjalne zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Infibulacja może czasem prowadzić do problemów, takich jak poważne zakażenie rany, krwotok[9], trudności z miesiączkowaniem, infekcje układu moczowego. Podnosi się również kwestię traumatyzacji psychicznej przez taką operację[10] oraz wywoływania depresji u dziewcząt w okresie adolescencji, które przeszły wcześniej taką operację[8].
Ścisła infibulacja może stanowić zagrożenie dla matki i płodu, jeśli ciąża nie jest prowadzona przez doświadczonego operatora, może także prowadzić do nieuzasadnionego cięcia cesarskiego[1].
Męska[edytuj | edytuj kod]
Historycznie infibulacja oznaczała również zszycie napletka u mężczyzny (tzw. męska infibulacja)[11]. Dokonywano tego na niewolnikach w starożytnym Rzymie, by zapewnić, że nie będą się oni angażowali w stosunki seksualne, jak również u ochotników w niektórych kulturach. Był to zabieg mający uniemożliwić stosunek seksualny, ale nie masturbację[potrzebny przypis].
Infibulacja w prawie polskim[edytuj | edytuj kod]
Dokonanie zabiegu infibulacji jest przestępstwem w prawie polskim. Na mocy art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 13 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw która weszła w życie w dniu 15 sierpnia 2023 r. (Dz. U. poz. 289 z późn. zm.)[12]. Odpowiedzialności karnej zagrożonej karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.od lat 3 do 20. podlega każdy, kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci wycięcia, infibulacji lub innego trwałego i istotnego okaleczenia żeńskiego narządu płciowego. Przestępstwo to zatem stanowi zbrodnię, a zatem może być popełnione tylko umyślnie zarówno w zamiarze bezpośrednim jak też ewentualnym. Wskazaną sprawę rozpozna sąd okręgowy w składzie 1 sędziego i 2 ławników.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- okaleczanie żeńskich narządów płciowych
- Międzynarodowy Dzień Zerowej Tolerancji dla Okaleczania Żeńskich Narządów Płciowych
- labioplastyka
- subincyzja
- pas cnoty
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b P. Collinet i inni, Management of female genital mutilation in Djibouti: the Peltier General hospital experience, „Acta Obstetricia Et Gynecologica Scandinavica”, 81 (11), 2002, s. 1074–1077, DOI: 10.1034/j.1600-0412.2002.811113.x, ISSN 0001-6349, PMID: 12421177 [dostęp 2019-11-08].
- ↑ P. Stanley Yoder i inni, Numbers of women circumcised in Africa: the production of a total [online], WHO, marzec 2008 [dostęp 2019-11-08].
- ↑ Classification of female genital mutilation [online], WHO [dostęp 2019-11-09].
- ↑ Asma El Dareer, Woman, why do you weep? : circumcision and its consequences, London: Zed Press, 1982, s. 1-2, ISBN 0-86232-098-4, OCLC 9572657 [dostęp 2019-11-08].
- ↑ Ellen. Gruenbaum, The female circumcision controversy : an anthropological perspective, Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 2001, s. 43–45, ISBN 0-8122-3573-8, OCLC 44131793 [dostęp 2019-11-08].
- ↑ Jasmine Abdulcadir i inni, Care of women with female genital mutilation/cutting, „Swiss Medical Weekly”, 140, 2011, w13137, DOI: 10.4414/smw.2010.13137, ISSN 1424-3997, PMID: 21213149 [dostęp 2019-11-08].
- ↑ Comfort Momoh, Female Genital Mutilation, Radcliffe Publishing, 2005, s. 7, ISBN 978-1-85775-693-7 [dostęp 2019-11-08] (ang.).
- ↑ a b c Hanny Lightfoot-Klein, The Sexual Experience and Marital Adjustment of Genitally Circumcised and Infibulated Females In The Sudan, „Journal of Sex Research”, 26 (3), 1989, s. 375, DOI: 10.1080/00224498909551521, JSTOR: 3812643.
- ↑ a b c Pieters G., Lowenfels AB. Infibulation in the horn of Africa.. „New York state journal of medicine”. 5 (77), s. 729–31, kwiecień 1977. PMID: 265433.
- ↑ Female genital mutilation, „Australian Nursing Journal”, 5 (5), 1997, s. 18-18.
- ↑ Armando R. Favazza, Bodies Under Siege: Self-mutilation and Body Modification in Culture and Psychiatry, JHU Press, 9 maja 1996, s. 190–191, ISBN 978-0-8018-5300-5 [dostęp 2019-11-08] (ang.).
- ↑ Ustawa z dnia 13 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2023, poz. 289) [online].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ayaan Hirsi Ali, Infidel: My Life, New York: Free Press, 2007, ISBN 0-7432-8968-4, OCLC 72701599 [dostęp 2019-11-08].
- G. Pieters, A.B. Lowenfels, Infibulation in the horn of Africa, „New York State Journal of Medicine”, 77 (5), 1977, s. 729–731, ISSN 0028-7628, PMID: 265433 [dostęp 2019-11-08].
- James Whitehorn, Oyedeji Ayonrinde, Samantha Maingay, Female genital mutilation: Cultural and psychological implications, „Sexual and Relationship Therapy”, 17 (2), 2002, s. 161–170, DOI: 10.1080/14681990220121275, ISSN 1468-1994 [dostęp 2019-11-08] (ang.).
