Józef Pecka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Józef Adam Pecka)
Józef Pecka
Ilustracja
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 października 1895
Tarnów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

1940
Charków, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

do 1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

23 Pułk Piechoty
67 Pułk Piechoty
58 Pułk Piechoty
Pułk KOP „Zdołbunów”
38 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty
dowódca pułku piechoty
dowódca piechoty dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Józef Adam Pecka (ur. 28 października 1895 w Tarnowie, zm. 1940 w Charkowie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Walentego i Anny. Od 1913 należał do Drużyny Strzeleckiej w rodzinnym Tarnowie. Po wybuchu I wojny światowej żołnierz I Brygady Legionów i Polskiej Organizacji Wojskowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił w szeregi Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Był trzykrotnie ranny. W okresie pokojowym służbę pełnił w 23 pułku piechoty we Włodzimierzu. 26 kwietnia 1928 roku został przesunięty ze stanowiska zlikwidowanego III batalionu na stanowisko dowódcy II batalionu[1]. Następnie pełnił funkcję dyrektora nauk Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu. 23 marca 1932 roku został przeniesiony do 67 pułku piechoty w Brodnicy na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[2]. W listopadzie 1935 roku został przeniesiony do 58 pułku piechoty wielkopolskiej w Poznaniu na stanowisko dowódcy pułku. 1 kwietnia 1938 roku został dowódcą pułku KOP „Zdołbunów”. Został awansowany do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938.

31 sierpnia 1939, po ogłoszeniu mobilizacji powszechnej objął obowiązki na stanowisku dowódcy piechoty dywizyjnej 38 Dywizji Piechoty. Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku[3], a następnie przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • kapitan – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i lok. 335
  • major – starszeństwo z 1 lipca 1925 i lok. 74
  • podpułkownik – 24 grudnia 1929 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i lok. 40[4]
  • pułkownik – starszeństwo z dniem 19 marca 1938

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[10].

W maju 2009 w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Zespole Placówek Oświatowych nr 1 - Publiczne Gimnazjum nr 1 we Włoszczowie został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Józefa Peckę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 232.
  3. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 238. ISBN 83-7001-294-9.
  4. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 21 z 24.12.1929 r., s. 439.
  5. Dekret Wodza Naczelnego L. 2980 z 17 maja 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 21, poz. 820
  6. M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  7. M.P. z 1932 r. nr 62, poz. 79 „za zasługi na polu sportu strzeleckiego”.
  8. M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
  9. M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885 - o nadaniu stopni generalskich.
  10. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]