Jerzy Rapf (lekarz)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Rapf
Jan Jerzy Rapf
Ilustracja
Jerzy Rapf (1868)
Data urodzenia

ok. 1797

Data i miejsce śmierci

20 lub 21 września 1874
Sanok

Zawód, zajęcie

lekarz

Narodowość

austriacka, polska

Małżeństwo

Józefa z domu Lögler

Dzieci

Karolina, Henryka, Karol, Józefa, August, Leontyna, Julia, Maria, Jerzy, Edmund, Franciszek, Kornel

Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Rapf, właściwie Jan Jerzy Rapf; niem. Johann Georg Rapf[a] (ur. ok. 1797 we Lwowie, zm. 20 lub 21 września 1874 w Sanoku) – lekarz chirurg, urzędnik i samorządowiec w Sanoku.

Nagrobek Jerzego i Józefy Rapfów

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się ok. 1797[1]. Był synem Michała i Julianny[2][3]. Pochodził z okolic Maissau koło Wiednia[4]. Ukończył medycynę we wszechnicy wiedeńskiej. Był chirurgiem[3][5][1]. W 1832 z polecenia cesarza Franciszka I został wraz z żoną (nauczycielką) przesiedlony wspólnie z 10 innymi rodzinami niemieckim do Sanoka w celu germanizacji, która trwała do 1848[4]. Małżeństwo otrzymało dom przy sanockim rynku[4].

W Sanoku wszedł w skład zarządu Szpitala Powszechnego w Sanoku jako lekarz ordynujący, pełnił funkcję w tzw. personelu sanitarnym[6], pracował na stanowiskach lekarza (felczera) gminy Sanok (niem. Stadtwundarzt; Magistrate des Sanoker Kreises)[7], od około 1856 do ok. 1861 był jednocześnie naczelnikiem gminy w Sanoku (Gemeindevorsteher) w urzędzie obwodowym w Sanoku w ramach cyrkułu sanockiego[8], po czym nadal pracował wyłącznie jako lekarz (felczer) gminy Sanok[9], a od około 1862 był głównym lekarzem w szpitalu w Sanoku[10], po reformie administracyjnej z 1867 pełnił stanowisko felczera gminy Sanok (Wundarzt; Stadtgemeinde in Sanok)[11], następnie od około 1868 stanowisko lekarza gminy[12], sprawował też stanowisko dyrektora szpitala (późniejszej placówki przy obecnej ulicy Stanisława Konarskiego). Według innych źródeł sprawował urząd burmistrza gminy miasta Sanoka[13][14] w latach od 1860 do 1867[4]. W 1867 został wybrany radnym Sanoka[15].

W 1861 figurował jako właściciel posiadłości tabularnej w Łukowem[16]. Krótkotrwale był właścicielem majątku Liszna[17] (został w wyniku zapisu testamentowego, dokonanym przez dwie właścicielki ziemskie, które wcześniej leczył), który następnie odsprzedał[4]. Do końca życia zamieszkiwał w Posadzie Sanockiej pod numerem domu 42[1]. Zmarł 20[1] lub 21[18] września 1874 w wieku 77,5 lat[1]. Pogrzeb odbył się 22 września 1874[1]. Został pochowany na cmentarzu w Sanoku[1][19].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną była Józefa (określana jako Josephine, potem Josepha, także Josefa) z domu Loegler[2][1][20] (pierw. Lögler[3]) (1809-1891[21]), która w Sanoku została nauczycielką, początkowo jako pomocnica w szkole dla dziewcząt[22][23], następnie od około 1836 pierwsza nauczycielka w tej placówce[24] (uczyła języka niemieckiego i robótek ręcznych[4]) i dyrektorką trzyklasowej Szkoły Panieńskiej wzgl. Szkoły Trywialnej dla Dziewcząt (Mädchen-Schule, Schola Puellarum)[25] (według Edwarda Zająca była dyrektorką tej szkoły w latach 1840-1867, a miała odejść na znak protestu po wprowadzeniu języka polskiego w ramach autonomii galicyjskiej[4]); była także właścicielką Lisznej[26]. Do Sanoka przesiedliły się także jej siostry Hanna i Mitzi Loegler[4]. Dziećmi Jerzego i Józefy Rapfów byli[b]: Natalia Franciszka Julia (ur. 1833)[2], Karolina Georgia wzgl. Georgia (ur., zm. 1837[3][27]), Henryka Marianna Anna (1838-1839[28][29]), Karol Telesfor Gaspar (1840-1866, podporucznik 58 pułku piechoty ze Stanisławowa Armii Cesarstwa Austriackiego, w szeregach tej jednostki w składzie Armii Północnej w stopniu nadporucznika poległ 27 czerwca 1866 w bitwie pod Trutnovem)[30][31][32][c], Józefa (ur. 1841[33], zwana „Pepi”[4], żona Kostiantyna Tomaszczuka), August Erazm (ur. 1842[34]), Leontyna Anna Julia (ur. 1844[35], żona urzędnika skarbowego Konratowicza, matka c. k. nadporucznika Alfreda Konratowicza i Karoliny, żony Włodzimierza Bańkowskiego[4]), Julia Anna Marianna (1845-1919[36][37], żona Joachima, działacza polskiej konspiracji niepodległościowej, burmistrza Jarosławia i matka Wołodymyra Starosolskiego, ukraińskiego działacza społecznego i politycznego[38] oraz Jadwigi, która została żoną Witolda Litwiniszyna[4]), Jerzy wzgl. Georg (1846-1904[39], inżynier, ojciec Tadeusza i Jana[4]), Maria Alojza (1847-1852[17][40]), Edmund Piotr (ur. 1849[41], zarządca pocztowy[42][4], zm. 1902[43], mąż sopranistki Wilhelminy Veith, ojciec Wilhelma, Stefana - porucznika inżyniera geodety, mierniczego przysięgłego 1885-1973[44][45][46] i Janiny - żony Józefa Tomasika[47]), Franciszek Józef (1851-1855[20][48]), Kornel Rajmund (1854-1857[49][50]). Potomstwo Rapfów spędzało czas w majątku Wełdyczów w Bełchówce. Na przełomie lat 60./70. XIX wieku w Sanoku działał także lekarz Grzegorz Rapf[51][52][53]. Prawnuczką Jerzego Rapfa (wnuczką Edmunda i córką Stefana, c.k. geometry ewidencyjnego[54]) była artystka malarka Izabela Rapf-Sławikowska[55][56].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Został ochrzczony jako „Jan Jerzy Rapf”. W tym źródle wymieniony jako „Jan Jerzy Rapf”. W wydaniach urzędowych Szematyzmów był początkowo przedstawiany jako „Georg Rapf”. W wydaniu z 1869 wymieniony jako „Johann Georg Rapf”. W wydaniu, już polskojęzycznym, z 1870 figurował jako „Jan Jerzy Rapf”. Jego syn Jerzy Rapf także został ochrzczony jako „Jan Jerzy Rapf”.
  2. ↑ Inni autorzy wymienili sześcioro dzieci, zob. Edward Zając. Germanizacja Sanoka w latach 1834–1867. „Tygodnik Sanocki”. Nr 29 (401), s. 8, 16 lipca 1999.  Nie tylko zabytki. Rapfowie. W: Andrzej Romaniak: Stowarzyszenie Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku 2009-2014. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2015, s. 32. ISBN 978-83-60380-38-3.
  3. ↑ Edward Zając podał, że Karol Rapf poległ w bitwie pod Sadową 3 lipca 1866.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Sanok: Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 328 (poz. 106).
  2. ↑ a b c Księga chrztów 1816–1836. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 393.
  3. ↑ a b c d Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 10.
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m Edward Zając. Germanizacja Sanoka w latach 1834–1867. „Tygodnik Sanocki”. Nr 29 (401), s. 8, 16 lipca 1999. 
  5. ↑ Monarchya Austryacka. Rzecz urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 106, s. 1, 8 września 1848. 
  6. ↑ Tomasz Opas, Zagadnienia ustrojowe, W czasach zaborów i niewoli, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 338.
  7. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1839. Lwów: 1839, s. 224.
    • Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1841. Lwów: 1841, s. 229.
    • Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1843. Lwów: 1843, s. 243.
    • Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1844. Lwów: 1844, s. 239.
    • Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1845. Lwów: 1845, s. 255.
    • Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1846. Lwów: 1846, s. 258.
    • Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1847. Lwów: 1847, s. 265.
    • Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1848. Lwów: 1848, s. 322.
    • Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1849. Lwów: 1849, s. 274.
    • Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1850. Lwów: 1850, s. 298.
    • Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1851. Lwów: 1851, s. 338.
    • Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1852. Lwów: 1852, s. 321.
    • Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1853. Lwów: 1853, s. 326.
    • Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1854. Lwów: 1854, s. 334.
    • Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855. Lwów: 1855, s. 254.
  8. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857. Lwów: 1857, s. 37.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 25.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 31, 257.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 30.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861. Lwów: 1861, s. 22.
  9. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 34.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1863. Lwów: 1863, s. 34.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864. Lwów: 1864, s. 36.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865. Lwów: 1865, s. 37.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 37.
  10. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1863. Lwów: 1863, s. 458.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864. Lwów: 1864, s. 468.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865. Lwów: 1865, s. 483.
    • Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 498.
    • Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 858.
  11. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 68.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 61.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 65.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 55.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 53.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 436.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 56, 469.
    • Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 372.
  13. ↑ Handbuch des Statthalterei-gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 31.
  14. ↑ Tomasz Opas, Zagadnienia ustrojowe, W czasach zaborów i niewoli, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 335, 341.
  15. ↑ Marta Szramowiat. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Główne zadania i działalność Rady Miejskiej w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 19, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  16. ↑ Wykaz do wyboru posłów w ciele wyborczym posiadaczy większych majętności. „Dziennik Urzędowy do Gazety Lwowskiej”. Nr 56, s. 295, 8 marca 1861. 
  17. ↑ a b Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 189 (poz. 120).
  18. ↑ Data śmierci 21 września 1874 została wskazana na inskrypcji nagrobnej.
  19. ↑ Wydawnictwa / publikacje. starecmentarze.sanok.pl. [dostęp 2014-09-04].
  20. ↑ a b Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 283 (poz. 38).
  21. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 189 (poz. 106).
  22. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1835. Lwów: 1835, s. 396.
  23. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1836. Lwów: 1836, s. 402.
  24. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1837. Lwów: 1837, s. 406.
  25. ↑ Handbuch des Statthalterei-gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 293.
    •Handbuch des Statthalterei-gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 293.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864. Lwów: 1864, s. 300.
    •Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 635.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 462.
    •Rozmaitości. „Gwiazda. Czasopismo dla płci niewieściej”. Nr 10, s. 75, 15 maja 1870. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 421.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 407.
    •Tomasz Opas, Stosunki demograficzne i społeczne, W czasach zaborów i niewoli, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 335, 341.
  26. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1856. Lwów: 1856, s. 308.
  27. ↑ Księga zmarłych 1831–1855 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 42.
  28. ↑ Księga chrztów Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 30.
  29. ↑ Księga zmarłych 1831–1855 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 51.
  30. ↑ Księga chrztów Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 49.
  31. ↑ Militärschematismus des österreichischen Kaiserthumes für 1866. Wiedeń: 1866, s. 249.
  32. ↑ Weitere Verlust-Eingabe der Nordarmee. „Der Kamerad”. Nr 75, s. 582, 15 lipca 1866. (niem.). 
  33. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 77.
  34. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 97.
  35. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 129 (poz. 77).
  36. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 148.
  37. ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 231 (poz. 11).
  38. ↑ Osoby o nazwisku „Kulczycki” w Genealogii Potomków Sejmu Wielkiego. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-06-06].
  39. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 165 (poz. 22).
  40. ↑ Księga zmarłych 1831–1855 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 210 (poz. 104).
  41. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 227 (poz. 1).
  42. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 271.
  43. ↑ Nekrologja. „Głos Narodu”. Nr 246, s. 4, 21 października 1902. 
  44. ↑ Z Ministerstwa Robót Publicznych. Wykaz mierniczych przysięgłych i geometrów cywilnych, upoważnionych do wykonywania zawodu mierniczego. „Przegląd Mierniczy”. Nr 1, s. 14, Sierpień 1924. 
  45. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934, s. 241.
  46. ↑ Jerzy Rapf. tarnow.artlookgallery.com. [dostęp 2017-12-07].
  47. ↑ Księga małżeństw rz. kat. Sanok (1905–1912). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 28 (poz. 18).
  48. ↑ Księga zmarłych 1831–1855 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 265 (poz. 128).
  49. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 338 (poz. 10).
  50. ↑ Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Sanok: Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 25 (poz. 57).
  51. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 501.
  52. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 442.
  53. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 429.
  54. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 43.
  55. ↑ Sztuka współczesna. muzeum.sanok.pl. [dostęp 2017-01-11].
  56. ↑ Andrzej Romaniak. Odeszła Izabela Rapf-Sławikowska. „Tygodnik Sanocki”. Nr 9, s. 6, 5 marca 2010. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Burmistrzowie i zarządcy Sanoka
Zabór austriacki
i autonomia galicyjska

Burmistrzowie gminy miasta Sanoka

Adam Piątkowski
Jan Marcinkiewicz
Wojciech Foedrich
Antoni Piątkowski
Michał Fiałkiewicz
Jakub Krulikiewicz
Józef Gutkowski
Albin Gołkowski
Jerzy Rapf
Sebastian Piątkowski
Jan Zarewicz

Burmistrzowie Sanoka:

Erazm Łobaczewski
Jan Okołowicz
Cyryl Jaksa Ładyżyński
Aital Witoszyński
Feliks Giela
Feliks Giela
Stanisław Niedzielski (I wojna światowa)
II Rzeczpospolita
Okupacja niemiecka
Polska Ludowa i PRL

Burmistrzowie:

Józef Bubella
Juliusz Bruna
Stanisław Lisowski
Michał Hipner
Józef Dąbrowski

Przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej:

Józef Dąbrowski
Adam Miler
Kazimierz Surman
Tadeusz Powrózek
Andrzej Szczudlik
Stanisław Potocki
Tadeusz Wojtowicz
Jan Łysakowski
Leszek Rychter
Kazimierz Grabowski
Wiesław Skałkowski

Naczelnicy miasta

Wiesław Skałkowski
Ryszard Grzebień
III Rzeczpospolita

Herb Sanok

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Rapf_(lekarz)&oldid=71777829”