Kristian Ghedina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kristian Ghedina
Ilustracja
Kristian Ghedina na stadionie Opel Arena (2016)
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1969
Pieve di Cadore

Klub

G.S. Fiamme Gialle

Debiut w PŚ

10.12 1988, Val Gardena (19. miejsce - zjazd)

Pierwsze punkty w PŚ

16.12 1989, Val Gardena (3. miejsce - zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Mistrzostwa świata
srebro Saalbach 1991 Kombinacja
srebro Sierra Nevada 1996 Zjazd
brąz Sestriere 1997 Zjazd
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
1994/1995
2. miejsce
1996/1997
2. miejsce
1999/2000
3. miejsce
2001/2002
Strona internetowa

Kristian Ghedina (ur. 20 listopada 1969 w Pieve di Cadore) – włoski narciarz alpejski, trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się w 1987 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Sälen/Hemsedal, gdzie zajął 40. miejsce w gigancie i szóste w zjeździe. Były to jego jedyne starty na imprezach tego cyklu.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 10 grudnia 1988 roku w Val Gardena, zajmując 19. miejsce w zjeździe[1]. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 16 grudnia 1989 toku w tej samej miejscowości, kończąc zjazd na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie dwaj Szwajcarzy: Pirmin Zurbriggen i Franz Heinzer. Łącznie 33 razy stawał na podium, odnosząc przy tym trzynaście zwycięstw, jedno w supergigancie i dwanaście w zjeździe. Pierwszy triumf odniósł 3 lutego 1990 roku w Cortinie d’Ampezzo, a ostatni 14 grudnia 2001 roku w Val Gardena. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonach 1996/1997 i 1999/2000, kiedy zajmował czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej, oraz drugie w klasyfikacji zjazdu. Ponadto w sezonie 1994/1995 także był drugi w klasyfikacji zjazdu, a w sezonie 2001/2002 zajął w niej trzecie miejsce.

Na mistrzostwach świata w Saalbach w 1991 roku wywalczył srebrny medal w kombinacji, rozdzielając Austriaków Stephana Eberhartera i Günthera Madera. Srebrny medal zdobył także w zjeździe podczas mistrzostw świata w Sierra Nevada w 1996 roku, gdzie uplasował się między Austriakiem Patrickiem Ortliebem i Lukiem Alphandem z Francji. Ostatni medal zdobył na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Sestriere w 1997 roku, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Lepsi tam byli tylko Bruno Kernen ze Szwajcarii i Norweg Lasse Kjus. Na tych samych mistrzostwach był też siódmy w supergigancie.

W 1992 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Albertville, zajmując szóste miejsce w kombinacji i jedenaste w zjeździe. Podczas igrzysk w Lillehammer w 1994 roku jego najlepszym wynikiem było szesnaste miejsce w kombinacji. Następnie zajął szóste miejsce w zjeździe i szesnaste w supergigancie na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku. Wystartował też w zjeździe na igrzyskach w Salt Lake City w 2002 roku i rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Turynie, zajmując odpowiednio 35. i 23. miejsce.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
26. 9 lutego 1992 Francja Albertville Zjazd 1:50,37 +1,91 Austria Patrick Ortlieb
6. 11 lutego 1992 Francja Albertville Kombinacja 14,58 pkt +24,38 pkt Włochy Josef Polig
20. 13 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Zjazd 1:45,75 +1,24 Stany Zjednoczone Tommy Moe
16. 15 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Kombinacja 3:17,53 +5,64 Norwegia Lasse Kjus
DNF2 12 lutego 1998 Japonia Nagano Kombinacja 3:08,06 Austria Mario Reiter
6. 13 lutego 1998 Japonia Nagano Zjazd 1:50,11 +0,65 Francja Jean-Luc Crétier
16. 16 lutego 1998 Japonia Nagano Supergigant 1:34,82 +1,88 Austria Hermann Maier
35. 10 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Zjazd 1:39,13 +3,41 Austria Fritz Strobl
23. 12 lutego 2006 Włochy Turyn Zjazd 1:48,80 +2,18 Francja Antoine Dénériaz

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
9. 23 stycznia 1991 Austria Saalbach Supergigant 1:26,73 +2,66 Austria Stephan Eberharter
2. 30 stycznia 1991 Austria Saalbach Kombinacja 16,28 pkt +10,13 pkt Austria Stephan Eberharter
13. 11 lutego 1993 Japonia Morioka Zjazd 1:32,06 +1,76 Szwajcaria Urs Lehmann
14. 13 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Supergigant 1:21,80 +1,06 Norwegia Atle Skårdal
2. 17 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Zjazd 2:00,17 +0,27 Austria Patrick Ortlieb
7. 3 lutego 1997 Włochy Sestriere Supergigant 1:29,68 +0,64 Norwegia Atle Skårdal
3. 8 lutego 1997 Włochy Sestriere Zjazd 1:51,11 +0,35 Szwajcaria Bruno Kernen
10. 2 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Supergigant 1:14,53 +1,10 Austria Hermann Maier
Norwegia Lasse Kjus
9. 6 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Zjazd 1:40,60 +2,19 Austria Hermann Maier
12. 9 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Kombinacja 2:43,09 +5,67 Norwegia Kjetil André Aamodt
23. 31 stycznia 2001 Austria St. Anton Supergigant 1:21,46 +2,23 Stany Zjednoczone Daron Rahlves
DNS1 7 lutego 2001 Austria St. Anton Zjazd 1:38,74 Austria Hannes Trinkl
11. 8 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:43,54 +1,68 Austria Michael Walchhofer
46. 29 stycznia 2005 Włochy Bormio Supergigant 1:27,55 +5,69 Stany Zjednoczone Bode Miller
15. 5 lutego 2005 Włochy Bormio Zjazd 1:56,22 +1,64 Stany Zjednoczone Bode Miller

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
40. 22 marca 1987 Szwecja Sälen Gigant 2:31,70 +6,27 Szwajcaria Thomas Wolf
6. 26 marca 1987 Norwegia Hemsedal Zjazd 1:25,72 +0,20 Szwajcaria Urs Lehmann

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacje końcowe sezonu[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Włochy Val Gardena16 grudnia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Austria Schladming11 stycznia 1990 (zjazd) – 2. miejsce
  3. Włochy Cortina d’Ampezzo3 lutego 1990 (zjazd) – 1. miejsce
  4. Szwecja Åre15 marca 1990 (zjazd) – 1. miejsce
  5. Austria Kitzbühel13 stycznia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  6. Szwajcaria Wengen20 stycznia 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  7. Kanada Whistler25 lutego 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  8. Norwegia Kvitfjell10 marca 1995 (supergigant) – 2. miejsce
  9. Norwegia Kvitfjell11 marca 1995 (zjazd) – 2. miejsce
  10. Norwegia Kvitfjell6 marca 1996 (zjazd) – 3. miejsce
  11. Włochy Val Gardena20 grudnia 1996 (zjazd) – 3. miejsce
  12. Włochy Val Gardena21 grudnia 1996 (zjazd) – 1. miejsce
  13. Włochy Bormio29 grudnia 1996 (zjazd) – 3. miejsce
  14. Francja Chamonix11 stycznia 1997 (zjazd) – 1. miejsce
  15. Szwajcaria Wengen18 stycznia 1997 (zjazd) – 1. miejsce
  16. Niemcy Garmisch-Partenkirchen22 lutego 1997 (zjazd) – 3. miejsce
  17. Niemcy Garmisch-Partenkirchen23 lutego 1997 (supergigant) – 2. miejsce
  18. Stany Zjednoczone Vail12 marca 1997 (zjazd) – 2. miejsce
  19. Stany Zjednoczone Vail13 marca 1997 (supergigant) – 3. miejsce
  20. Stany Zjednoczone Beaver Creek4 grudnia 1997 (zjazd) – 1. miejsce
  21. Austria Kitzbühel24 stycznia 1998 (zjazd) – 1. miejsce
  22. Włochy Val Gardena19 grudnia 1998 (zjazd) – 1. miejsce
  23. Stany Zjednoczone Beaver Creek27 listopada 1999 (zjazd) – 3. miejsce
  24. Włochy Val Gardena17 grudnia 1999 (zjazd) – 1. miejsce
  25. Włochy Val Gardena18 grudnia 1999 (zjazd) – 2. miejsce
  26. Austria Kitzbühel22 stycznia 2000 (zjazd) – 2. miejsce
  27. Niemcy Garmisch-Partenkirchen29 stycznia 2000 (zjazd) – 2. miejsce
  28. Norwegia Kvitfjell4 marca 2000 (zjazd) – 2. miejsce
  29. Norwegia Kvitfjell5 marca 2000 (supergigant) – 1. miejsce
  30. Francja Val d’Isère16 grudnia 2000 (zjazd) – 2. miejsce
  31. Włochy Val Gardena14 grudnia 2001 (zjazd) – 1. miejsce
  32. Norwegia Kvitfjell2 marca 2002 (zjazd) – 3. miejsce
  33. Francja Chamonix8 stycznia 2005 (zjazd) – 2. miejsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]