Magnus Haraldsson
| król Norwegii | |
| Okres | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
ok. 1135 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
nieznana |
Magnus Haraldsson, norw. Øystein II Haraldsson (ur. ok. 1135, zm. 1145) – król Norwegii z dynastii Yngling w latach 1142—1145, współpanujący razem z przyrodnimi braćmi Inge I Garbatym, Sigurdem II Gębą i Eysteinem II. Postać o niepewnej historyczności, wymieniona w Sadze o Inge i Eysteinie, synach Haralda autorstwa Snorre i sagach Einara Skulesona.
Urodził się po 1130, kiedy to jego ojciec Harald IV Gille przybył do Norwegii, a przed 1136, kiedy to Harald IV zmarł. Nie jest znana jego matka, był wychowywany przez Kyrpingaorma w okolicach dzisiejszej gminy Stord. Najprawdopodobniej nie objął władzy od razu po śmierci ojca. W sadze jest wymieniany jako współwładca po raz pierwszy dopiero w 1142, gdy jego przyrodni brat Eystein II przybył do Norwegii i objął władzę[1]. Otrzymał prawdopodobnie jedną z czterech dzielnic. Według sag cierpiał na deformację stóp i zmarł w młodym wieku w swoim łóżku w roku 1145[1]. Po jego śmierci kraj pozostał podzielony pomiędzy jego trzech braci. Najczęściej nie jest uwzględniany jako król Magnus (V), a ten numer porządkowy przypisuje się panującemu od 1161 Magnusowi Erlingssonowi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Charles Crawley: FMG.ac > Projects > Medieval lands > Scandinavia > Norway. fmg.ac. [dostęp 2017-05-24]. (ang.).
