Paweł Kowalski (piłkarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Kowalski
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1937
Pabianice

Data i miejsce śmierci

3 czerwca 2016
Łódź

Wzrost

176 cm

Pozycja

stoper

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1950–1955 PTC Pabianice
1955–1958 Pafawag Wrocław
1958–1960 Śląsk Wrocław
1960 PTC Pabianice
1960–1971 ŁKS Łódź 184 (6[a])
Chicago Eagles
Polonia Toronto
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1964–1967 Polska B 4 (0)
1967 Polska 4 (0)
W sumie: 8 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1970–1972 ŁKS Łódź (asystent)
1972 ŁKS Łódź[1]
1975 Metal Kluczbork
Polonia Toronto
1976–1977 Widzew Łódź
1978–1979 ROW Rybnik
1979–1981 Radomiak Radom
1982–1985 Boruta Zgierz
1985–1987 Polonia Bytom
1987–1989 Motor Lublin
1989–1992 Widzew Łódź
1992–1993 Olimpia Poznań
1994 Polonia Bytom
1994–1997 Papiernik/Krisbut Papiernik Myszków
1997 Zagłębie Lubin
1998 Polonia/Szombierki Bytom
1998–1999 Polonia Bytom
2000 GKS Katowice
2000–2001 KS Myszków
2001–2002 Górnik Łęczna
2003 Podbeskidzie Bielsko-Biała
2003–2004 Aluminium Konin
2004–2005 Pelikan Łowicz
2005 HEKO Czermno
2005–2006 Sokół Aleksandrów Łódzki
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Paweł Kowalski (ur. 10 lutego 1937 w Pabianicach, zm. 3 czerwca 2016) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, reprezentant Polski, trener piłkarski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był wychowankiem PTC Pabianice. W czasie służby wojskowej w latach 1958–1960 występował w Śląsku Wrocław. Później do 1971 był piłkarzem ŁKS Łódź. W latach 1975–1976 grał i trenował w klubach z Chicago i Toronto. W reprezentacji Polski zadebiutował w rozegranym 21 maja 1967 spotkaniu z Belgią, ostatni raz zagrał rok później. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał cztery spotkania[2].

Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem, przez ponad 30 lat pracował w wielu klubach[3]. Prowadził zespoły pierwszoligowe, ale przede wszystkim drugoligowe. Do najwyższej klasy rozgrywkowej awansował z ŁKS Łódź (jako asystent trenera w sezonie 1970/71), Polonią Bytom (1985/86), Motorem Lublin (1988/89), Widzewem Łódź (1990/91) i GKS Katowice (1999/2000 – zespół objął w rundzie wiosennej)[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Bez danych z sezonu 1969/1970.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. de facto trenerem w tym czasie był Kazimierz Górski
  2. Zmarł Paweł Kowalski. 90minut.pl. [dostęp 2016-06-03].
  3. www.footballdatabase.eu
  4. sport.wp.pl

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
  • Roman Kubiak, My, pabianiczanie., Wydawnictwo Nasza Biblioteka, Pabianice 2019