Sławomir Kocanowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławomir Kocanowski
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1971
Pyrzyce

Przebieg służby
Lata służby

od 1991

Siły zbrojne

SZ RP

Jednostki

• 6 pz
• 12 BZ

Stanowiska

• dowódca pl i kp

więcej patrz tekst

Główne wojny i bitwy

Stabilizacja Iraku, ISAF

Odznaczenia
Znak Spadochronowy
Wojskowy Krzyż Zasługi z Mieczami Brązowy Krzyż Zasługi Gwiazda Iraku Gwiazda Afganistanu Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976-2016) Brązowy Medal „Za Zasługi dla Policji”
Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych

Sławomir Kocanowski (ur. 29 maja 1971 w Pyrzycach)[1] – generał brygady Wojska Polskiego, dowódca 1 Podlaskiej Brygady Obrony Terytorialnej (2016–2022), od 2022 dowódca 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu (1994), Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, gdzie ukończył studia magisterskie (2003), studiów podyplomowych operacyjno-taktycznych w AON (2006) i dowódczo-sztabowych w Akademii Sztuki Wojennej (2013), a także wielu kursów doskonalących[1][2][3].

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 1990 podjął studia wojskowe jako podchorąży w Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych, które ukończył w 1994 uzyskując dyplom inżyniera – dowódcy. W sierpniu tego roku był promowany na pierwszy stopień oficerski – podporucznika. We wrześniu 1994 został skierowany do Wałcza, gdzie objął stanowisko służbowe dowódcy plutonu w 6 pułku zmechanizowanym. W 1996 został przeniesiony do Szczecina, gdzie w 12 Brygadzie Zmechanizowanej (12 BZ) zajmował kolejno stanowiska: dowódcy plutonu, dowódcy kompanii, szefa sztabu batalionu (2003–2005), zastępcy dowódcy batalionu. Od 30 stycznia do 1 października 2008 uczestniczył w X zmianie w PKW Irak, gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy zgrupowania bojowego z dowódcą zmiany gen. dyw. Andrzejem Malinowskim[4][2]. W 2009 został wyznaczony na dowódcę 1 batalionu zmotoryzowanego „Legionów”[1][5]. Podczas dowodzenia batalionem utworzył jeden z pierwszych w Siłach Zbrojnych pododdziałów oparty wyłącznie na żołnierzach zawodowych i wyposażony w wozy KTO Rosomak. W roku 2011 dowodzony przez niego pododdział 1 batalion piechoty zmotoryzowanej został wyróżniony przez dowódcę Wojsk Lądowych gen. broni Zbigniewa Głowienkę tytułem „Przodujący Pododdział Wojsk Lądowych”[6]. Od 24 października 2012 do 8 maja 2013 uczestniczył w XII zmianie w PKW Afganistan na stanowisku dowódcy zgrupowania bojowego[7] z dowódcą zmiany gen. bryg. Andrzejem Tuzem[8]. Z 12 Brygadą Zmechanizowaną w Szczecinie był związany przez 17 lat[9]. W 2013 przekazał dowodzenie 1 batalionem piechoty zmotoryzowanej[5], po czym został skierowany na studia dowódczo-sztabowe w AON[2]. 13 października 2014 objął funkcję zastępcy dowódcy 2 Brygady Zmechanizowanej w Złocieńcu[1].

Z dniem 1 sierpnia 2016 został wyznaczony przez ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka na stanowisko dowódcy 1 Podlaskiej Brygady Obrony Terytorialnej w Białymstoku[1], którym był ponad 6 lat. W okresie tym ukończył m.in. Podyplomowe Studia Operacyjno-Taktyczne w Akademii Sztuki Wojennej[6]. 1 marca 2017 minister obrony narodowej Antoni Macierewicz przed Grobem Nieznanego Żołnierza podczas Apelu pamięci wręczył decyzje o nadaniu jego jednostki imiona żołnierza antykomunistycznego podziemia, przejęciu przez jednostkę jego tradycji oraz przyjęciu nazwy wyróżniającej[10]. 6 września 2021 w Białymstoku jako dowódca 1 Podlaskiej Brygady Obrony Terytorialnej (1 PBOT) był organizatorem międzynarodowego spotkania podoficerów starszych w którym uczestniczyli żołnierze: państw tworzących Batalionową Grupę Bojową (BGB) NATO w Polsce, 1 Dywizji Piechoty Armii Stanów Zjednoczonych, 1 PBOT, 4 Warmińsko-Mazurskiej Brygady Obrony Terytorialnej, 5 Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej oraz 12 Wielkopolskiej Brygady Obrony Terytorialnej[11]. 27 września 2019 w Warszawie w 80 rocznicę powstania Polskiego Państwa Podziemnego na placu Marszałka Józefa Piłsudskiego, przed Grobem Nieznanego Żołnierza, Prezydent RP Andrzej Duda wręczył mu sztandar wojskowy jako dowódcy 1 Podlaskiej Brygady Obrony Terytorialnej (1 PBOT) im. gen. bryg. Władysława Liniarskiego ps. Mścisław[12]. 21 października 2022 decyzją wicepremiera i ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka został nominowany na dowódcę 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej. 4 listopada 2022 odbyła się w obecności gen. broni Wiesława Kukuły, dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej uroczystość przekazania obowiązków dowódcy 1 Podlaskiej Brygady Obrony Terytorialnej im. gen.bryg. Władysława Liniarskiego, ps. „Mścisław”. 18 listopada 2022 w Międzyrzeczu w obecności zastępcy dowódcy 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej, gen. bryg. Jana Wojno objął dowodzenie 17 Wielkopolską Brygadą Zmechanizowaną od gen. bryg. Dariusza Kosowskiego[13]. 14 sierpnia 2023 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała brygady[14].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

i inne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Jasiński 2017 ↓, s. 157.
  2. ↑ a b c płk Sławomir Kocanowski. wojsko-polskie.pl/17b. [dostęp 2023-04-29].
  3. ↑ Nowy dowódca Wielkopolskiej Brygady. defence24.pl. [dostęp 2023-04-29].
  4. ↑ Faszcza 2015 ↓, s. 155.
  5. ↑ a b 1 bpzmot – dowódcy.
  6. ↑ a b Pułkownik Sławomir Kocanowski zakończył służbę na stanowisku dowódcy 1 Podlaskiej Brygady Obrony Terytorialnej. wojsko-polskie.pl/1bot. [dostęp 2023-04-28].
  7. ↑ Faszcza 2015 ↓, s. 157.
  8. ↑ Faszcza 2015 ↓, s. 158.
  9. ↑ Przekazanie obowiązków Dowódcy 1 Podlaskiej Brygady Obrony Terytorialnej. gov.pl. [dostęp 2023-04-29].
  10. ↑ Jasiński 2018 ↓, s. 59.
  11. ↑ Dąb-Kostrzewska 2022 ↓, s. 128.
  12. ↑ Jakuboszczak 2020 ↓, s. 163.
  13. ↑ Ceremonia przekazania dowodzenia w 17 Brygadzie Zmechanizowanej. wojsko-polskie.pl/1bot. [dostęp 2023-04-29].
  14. ↑ Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, Awanse generalskie w Siłach Zbrojnych RP [online], Biuro Bezpieczeństwa Narodowego [dostęp 2023-08-13] (pol.).
  15. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 960
  16. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 910.
  17. ↑ M.P. z 2020 r. poz. 444.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Anna Dąb-Kostrzewska (red.), Kronika Wojska Polskiego 2021, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2022, s. 128, ISSN 1734-2317.
  • Piotr Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2019, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2020, s. 163, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2017, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 59, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2016, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 157, ISSN 1734-2317.
  • Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2014, 2020

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sławomir_Kocanowski&oldid=73190418”