Sergio Mattarella

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez BasileusAutokratorPL (dyskusja | edycje) o 15:13, 7 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Sergio Mattarella
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1941
Palermo

Prezydent Republiki Włoskiej
Okres

od 3 lutego 2015

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Giorgio Napolitano

podpis
Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy z Wielkim Łańcuchem Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy Order Wojskowy Włoch I Klasy Wielki Mistrz Orderu Orderu Zasługi za Prac Kawaler Wielkiego Krzyża Honoru Orderu Gwiazdy Włoch Medaglia d'oro ai benemeriti della scuola della cultura e dell'arte Złoty Łańcuch Orderu Piusa IX

Sergio Mattarella (ur. 23 lipca 1941 w Palermo) – włoski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki. Wieloletni poseł do Izby Deputowanych, minister bez teki (1987–1989), minister edukacji (1989–1990), wicepremier (1998–1999), minister obrony (1999–2001), sędzia Sądu Konstytucyjnego. Od 3 lutego 2015 prezydent Włoch.

Życiorys

Syn działacza politycznego i współtwórcy powojennej chadecji, Bernarda Mattarelli, a także brat Piersantiego Mattarelli, prezydenta Sycylii, zabitego przez mafię.

Ukończył studia prawnicze, został następnie wykładowcą akademickim na Uniwersytecie w Palermo. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Chrześcijańskiej Demokracji. W 1983 po raz pierwszy został wybrany do Izby Deputowanych. W niższej izbie włoskiego parlamentu zasiadał nieprzerwanie przez 25 lat jako poseł IX, X, XI, XII, XIII, XIV i XV kadencji.

Od 1987 do 1989 był ministrem ds. kontaktów z parlamentem w rządach, na czele których stali Giovanni Goria i Ciriaco De Mita. Następnie przez rok kierował ministerstwem edukacji w szóstym gabinecie Giulia Andreottiego. W latach 1990–1992 pełnił funkcję zastępcy sekretarza krajowego partii chadeckiej, później do 1994 był dyrektorem partyjnego pisma „Il Popolo”.

Po rozwiązaniu jego ugrupowania działał we Włoskiej Partii Ludowej, przewodniczył frakcji parlamentarnej tej formacji. W październiku 1998 powrócił w skład rady ministrów (kierowanej przez Massima D’Alemę) jako wicepremier[1]. W grudniu 1999, w drugim rządzie tego samego premiera, został ministrem obrony[2]. Stanowisko to zajmował także w gabinecie Giuliana Amato (do czerwca 2001)[3].

Po kolejnych przekształceniach partyjnych należał do stronnictwa Margherita, z którym w 2007 przystąpił do Partii Demokratycznej. W 2008 zakończył sprawowanie mandatu deputowanego – nie ubiegał się o reelekcję. 5 października 2011 parlament powołał go na funkcję sędziego Sądu Konstytucyjnego[4].

W styczniu 2015 po rezygnacji Giorgia Napolitano ze stanowiska prezydenta Sergio Mattarella został przez premiera Matteo Renziego wskazany jako kandydat na ten urząd[5]. 31 stycznia 2015 w czwartym głosowaniu liczącego 1009 członków zgromadzenia elektorów (deputowanych, senatorów i przedstawicieli regionów) został wybrany na prezydenta Włoch, otrzymując 665 głosów[6]. Urzędowanie rozpoczął 3 lutego 2015[7].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Skład pierwszego rządu Massima D’Alemy na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2015-01-31]. (wł.).
  2. Skład drugiego rządu Massima D’Alemy na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2015-01-31]. (wł.).
  3. Skład drugiego rządu Giuliana Amato na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2015-01-31]. (wł.).
  4. Il democratico Sergio Mattarella eletto a giudice della Consulta con un voto di scarto. il Sole 24 Ore.com, 5 października 2011. [dostęp 2015-01-31]. (wł.).
  5. PM backs anti-mafia figure for Italy President. yahoo.com, 29 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-31]. (ang.).
  6. Mattarella eletto al Quirinale alla quarta votazione: è il nuovo presidente della Repubblica. la Repubblica.it, 31 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-31]. (wł.).
  7. Quirinale, Mattarella a Montecitorio: 'Crisi ha inferto ferite ed emarginazioni'. ansa.it, 4 lutego 2015. [dostęp 2015-02-04]. (wł.).
  8. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 24 października 2001. [dostęp 2015-09-26]. (wł.).
  9. Medaglia d'oro ai benemeriti della scuola della cultura e dell'arte. quirinale.it, 27 grudnia 1991. [dostęp 2015-09-26]. (wł.).
  10. Il Presidente Mattarella ha ricevuto Mons. Giovanni Angelo Becciu, Sostituto per gli Affari Generali della Segreteria di Stato. quirinale.it, 17 kwietnia 2015. [dostęp 2015-09-26]. (wł.).

Bibliografia