Gabriel Attal – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gabriel Attal

Data i miejsce urodzenia

16 marca 1989
Clamart

Premier Francji

Okres

od 9 stycznia 2024

Przynależność polityczna

Renaissance

Poprzednik

Élisabeth Borne

Wiadomości w Wikinews

Gabriel Attal (ur. 16 marca 1989 w Clamart^[1]) – francuski polityk i samorządowiec, deputowany do Zgromadzenia Narodowego, sekretarz stanu (2018–2022), minister delegowany (2022–2023), w latach 2023–2024 minister edukacji i młodzieży, od 2024 premier Francji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 2010 ukończył studia prawnicze na Université Paris-Panthéon-Assas. W 2013 został absolwentem Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu^[2]^[3]. Działał w Partii Socjalistycznej^[2]. W okresie rządów lewicy (2012–2017) pracował jako doradca Marisol Touraine, minister spraw socjalnych i zdrowia^[2]^[3]. W 2014 zasiadł w radzie miejskiej w Vanves^[3].

Dołączył do ugrupowania LREM Emmanuela Macrona^[2] (przekształconego później w partię Renaissance). W 2017 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego^[1]. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 2022^[1]. W latach 2018–2020 był sekretarzem stanu przy ministrze edukacji i młodzieży. Następnie do 2022 pełnił tożsamą funkcję przy premierze, zajmując jednocześnie stanowisko rzecznika prasowego rządu^[3].

W maju 2022 w nowo utworzonym gabinecie Élisabeth Borne został ministrem delegowanym do spraw rachunków publicznych (przy ministrze gospodarki, finansów, suwerenności przemysłowej i cyfrowej)^[4]. Pozostał na tej funkcji po powyborczej rekonstrukcji rządu z lipca tegoż roku^[5]. W lipcu 2023 przeszedł natomiast na stanowisko ministra edukacji i młodzieży^[6].

9 stycznia 2024 prezydent Francji Emmanuel Macron powołał go na urząd premiera^[7]. Dwa dni później powołano ministrów wchodzących w skład jego gabinetu. Gabriel Attal przejął także odpowiedzialność zaplanowanie ekologiczne i energetyczne^[8].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego partnerem życiowym został Stéphane Séjourné, z którym zawarł rejestrowany związek partnerski^[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c M. Gabriel Attal. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2023-07-27]. (fr.).
↑ ^a ^b ^c ^d Isabelle Martin: Gabriel Attal, nouvelle icône de la gauche moderne. cafebabel.fr, 8 czerwca 2017. [dostęp 2023-07-27]. (fr.).
↑ ^a ^b ^c ^d Gabriel Attal. gouvernement.fr, 20 lipca 2023. [dostęp 2023-07-27]. (fr.).
↑ Annonce de la composition du Gouvernement. elysee.fr, 20 maja 2022. [dostęp 2023-07-27]. (fr.).
↑ La nomination du Gouvernement d’Élisabeth Borne. gouvernement.fr, 4 lipca 2022. [dostęp 2023-07-27]. (fr.).
↑ La nouvelle équipe gouvernementale d'Élisabeth Borne. gouvernement.fr, 20 lipca 2023. [dostęp 2023-07-27]. (fr.).
↑ Francja ma nowego premiera. Gabriel Attal najmłodszym szefem rządu w historii kraju. bankier.pl, 9 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-09].
↑ La nomination du Gouvernement de Gabriel Attal. gouvernement.fr, 11 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-11]. (fr.).
↑ Grégoire Biseau: Stéphane Séjourné et Gabriel Attal, un couple au cœur du pouvoir. lemonde.fr, 31 października 2021. [dostęp 2023-07-27]. (fr.).

Rząd Gabriela Attala (od 2024)

W dniu powstania	Gabriel Attal Bruno Le Maire Gérald Darmanin Catherine Vautrin Amélie Oudéa-Castéra Marc Fesneau Rachida Dati Sébastien Lecornu Éric Dupond-Moretti Stéphane Séjourné Christophe Béchu Sylvie Retailleau
Późniejsi członkowie rządu	Nicole Belloubet Stanislas Guerini

Rząd Élisabeth Borne (2022–2024)

W dniu powstania	Élisabeth Borne Bruno Le Maire Gérald Darmanin Catherine Colonna Éric Dupond-Moretti Amélie de Montchalin Pap Ndiaye Sébastien Lecornu Brigitte Bourguignon Olivier Dussopt Damien Abad Sylvie Retailleau Marc Fesneau Stanislas Guerini Yaël Braun-Pivet Rima Abdul-Malak Agnès Pannier-Runacher Amélie Oudéa-Castéra
Późniejsi członkowie rządu	Christophe Béchu François Braun Jean-Christophe Combe Gabriel Attal Aurélien Rousseau Aurore Bergé Agnès Firmin Le Bodo

Premierzy Francji

Burbonowie	Périgord (1815) Plessis (1815–1818) Dessolles (1818–1819) Decazes (1819–1820) Plessis (1820–1821) Villèle (1821–1828) Martignac (1828–1829) Polignac (1829–1830) Mortemart (1830)
Monarchia lipcowa	Broglie (1830) Laffitte (1830–1831) Perier (1831–1832) Soult (1832–1834) Gérard (1834) Bassano (1834) Mortier (1834–1835) Broglie (1835–1836) Thiers (1836) Molé (1836–1839) Soult (1839–1840) Thiers (1840) Soult (1840–1847) Guizot (1847 23 lutego 1848) Molé (1848)
II Republika	Dupont de l’Eure (1848) Arago (1848) Cavaignac (1848) Barrot (1848–1849) d’Hautpoul (1849–1851) Faucher (1851)
II Cesarstwo /Rząd Tymczasowy	Ollivier (1870) Cousin-Montauban (1870) Trochu (1870–1871)
III Republika	Dufaure (1871–1873) Broglie (1873–1874) Cissey (1874–1875) Buffet (1875–1876) Dufaure (1876) Simon (1876–1877) Broglie (1877) Rochebouet (1877) Dufaure (1877–1879) Waddington (1879–1879) Freycinet (1879–1880) Ferry (1880–1881) Gambetta (1881–1882) Freycinet (1882) Duclerc (1882–1883) Fallieres (1883) Ferry (1883–1885) Brisson (1885) Freycinet (1886) Goblet (1886–1887) Rouvier (1887) Tirard (1887–1888) Floquet (1888–1889) Tirard (1889–1890) Freycinet (1890–1892) Loubet (1892) Ribot (1892–1893) Dupuy (1893) Casimir-Perier (1893–1894) Dupuy (1894–1895) Ribot (1895) Bourgeois (1895–1896) Méline (1896–1898) Brisson (1898) Dupuy (1898–1899) Waldeck-Rousseau (1899–1902) Combes (1902–1905) Rouvier (1905–1906) Sarrien (1906) Clemenceau (1906–1909) Briand (1909–1911) Monis (1911) Caillaux (1911–1912) Poincaré (1912–1913) Briand (1913) Barthou (1913) Doumergue (1913–1914) Ribot (1914) Viviani (1914–1915) Briand (1915–1917) Ribot (1917) Painlevé (1917) Clemenceau (1917–1920) Millerand (1920) Leygues (1920–1921) Briand (1921–1922) Poincaré (1922–1924) François-Marsal (1924) Herriot (1924–1925) Painlevé (1925) Briand (1925–1926) Herriot (1926) Poincaré (1926–1929) Briand (1929) Tardieu (1929–1930) Chautemps (1930) Tardieu (1930) Steeg (1930–1931) Laval (1931–1932) Tardieu (1932) Herriot (1932) Paul-Boncour (1932–1933) Daladier ( 1933) Sarraut (1933) Chautemps (1933–1934) Daladier (1934) Doumergue (1934) Flandin (1934–1935) Bouisson (1935) Laval (1935–1936) Sarraut (1936) Blum (1936–1937) Chautemps (1937–1938) Blum (1938) Daladier (1938–1940) Reynaud (1940) Pétain (1940)
Francja Vichy/ Rząd Tymczasowy	Pétain (1940) Laval (1940–1941) Flandin (1940–1941) Darlan (1941–1942) Laval (1942–1944) Gaulle (1944–1946) Gouin (1946) Bidault (1946) Blum (1946–1947)
IV Republika	Ramadier (1947) Schuman (1947–1948) Marie (1948) Schuman (1948) Queuille (1948–1949) Bidault (1949–1950) Queuille (1950) Pleven (1950–1951) Queuille (1951) Pleven (1951–1952) Faure (1952) Pinay (1952–1953) Mayer (1953) Laniel (1953–1954) France (1954–1955) Faure (1955–1956) Mollet (1956–1957) Bourgès-Maunoury (1957) Gaillard (1957–1958) Pflimlin (1958) Gaulle (1958–1959)
V Republika	Debré (1959–1962) Pompidou (1962–1968) Couve de Murville (1968–1969) Chaban-Delmas (1969–1972) Messmer (1972–1974) Chirac (1974–1976) Barre (1976–1981) Mauroy (1981–1984) Fabius (1984–1986) Chirac (1986–1988) Rocard (1988–1991) Cresson (1991–1992) Bérégovoy (1992–1993) Balladur (1993–1995) Juppé (1995–1997) Jospin (1997–2002) Raffarin (2002–2005) Villepin (2005–2007) Fillon (2007–2012) Ayrault (2012–2014) Valls (2014–2016) Cazeneuve (2016–2017) Philippe (2017–2020) Castex (2020–2022) Borne (2022–2024) Attal (od 2024)

Przywódcy państw i premierzy rządów państw Europy

Przywódcy państw	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Cypr^[A] Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Kosowo^[B] Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria^[C] Szwecja Turcja^[A] Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Przywódcy państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze
Premierzy rządów	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Kosowo Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia Serbia Słowacja Słowenia Szwecja Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Premierzy rządów państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze

↑ ^a ^b Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
↑ Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
↑ Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.

Kontrola autorytatywna (osoba):