Dimityr Gławczew

Dimityr Gławczew
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1963 ; Sofia
	Premier Bułgarii
Okres	od 9 kwietnia 2024
Poprzednik	Nikołaj Denkow
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dimityr Borisow Gławczew, bułg. Димитър Борисов Главчев (ur. 15 sierpnia 1963 w Sofii^[1]) – bułgarski polityk i ekonomista, deputowany, w 2017 przewodniczący Zgromadzenia Narodowego 44. kadencji, od 2024 premier Bułgarii oraz minister spraw zagranicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1987 ukończył studia ekonomiczne ze specjalnością w zakresie rachunkowości w WII „Karl Marks”, przekształconym następnie w Uniwersytet Gospodarki Narodowej i Światowej. Na tej samej uczelni uzyskał magisterium z międzynarodowych stosunków gospodarczych. Pracował jako biegły rewident i audytor, prowadził własną działalność gospodarczą w ramach spółek prawa handlowego^[1].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach partii GERB. W 2009 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 2013 i w 2014, po tych ostatnich został wiceprzewodniczącym bułgarskiego parlamentu^[1]. W 2017 po raz czwarty z rzędu wybrany do Zgromadzenia Narodowego, a 19 kwietnia 2017 powołany na jego przewodniczącego^[2]. Ustąpił jednak z tego stanowiska 17 listopada 2017^[3]. W kwietniu i lipcu 2021 utrzymywał mandat deputowanego na kolejne kadencje^[4]^[5].

W 2023 został wybrany przez parlament na przewodniczącego Izby Obrachunkowej na siedmioletnią kadencję^[6]. W marcu 2024 prezydent Rumen Radew w trakcie kolejnego kryzysu politycznego powierzył mu misję utworzenia tymczasowego gabinetu^[7]. 9 kwietnia tegoż roku Dimityr Gławczew został powołany na urząd premiera wraz z pozostałymi członkami nowego rządu^[8]. Jeszcze w tym samym miesiącu przejął dodatkowo funkcję ministra spraw zagranicznych^[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Кой е Димитър Главчев. dnevnik.bg, 19 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-19]. (bułg.).
↑ Димитър Главчев е новият председател на НС. novinite.bg, 19 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-19]. (bułg.).
↑ Bulgaria’s parliament speaker resigns 'to avoid political upheaval’. reuters.com, 17 listopada 2017. [dostęp 2019-03-30]. (ang.).
↑ Кои кандидати, от кои партии и от кои райони влизат в Народното събрание. svobodnaevropa.bg, 9 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
↑ Вижте новите депутати в 46-ия парламент. 24chasa.bg, 15 lipca 2021. [dostęp 2021-07-15]. (bułg.).
↑ The National Assembly elected Dimitar Glavchev as the President of the Bulgarian National Audit Office. bulnao.government.bg, 30 lipca 2023. [dostęp 2024-03-30]. (ang.).
↑ Bulgaria’s New PM Dimitar Glavchev Tasked with Forming Interim Government in 7 Days. novinite.com, 30 marca 2024. [dostęp 2024-03-30]. (ang.).
↑ Президентът издаде укази за назначаване на служебно правителство и насрочване на избори за Народно събрание и Европейски парламент на 9 юни. president.bg, 9 kwietnia 2024. [dostęp 2024-04-09]. (bułg.).
↑ Президентът издаде указ за промени в състава на служебното правителство по предложенията на служебния министър-председател Димитър Главчев. president.bg, 22 kwietnia 2024. [dostęp 2024-04-23]. (bułg.).

[bio-1] Кой е Димитър Главчев. dnevnik.bg, 19 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-19]. (bułg.).

[2] Димитър Главчев е новият председател на НС. novinite.bg, 19 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-19]. (bułg.).

[3] Bulgaria’s parliament speaker resigns 'to avoid political upheaval’. reuters.com, 17 listopada 2017. [dostęp 2019-03-30]. (ang.).

[4] Кои кандидати, от кои партии и от кои райони влизат в Народното събрание. svobodnaevropa.bg, 9 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).

[5] Вижте новите депутати в 46-ия парламент. 24chasa.bg, 15 lipca 2021. [dostęp 2021-07-15]. (bułg.).

[6] The National Assembly elected Dimitar Glavchev as the President of the Bulgarian National Audit Office. bulnao.government.bg, 30 lipca 2023. [dostęp 2024-03-30]. (ang.).

[7] Bulgaria’s New PM Dimitar Glavchev Tasked with Forming Interim Government in 7 Days. novinite.com, 30 marca 2024. [dostęp 2024-03-30]. (ang.).

[8] Президентът издаде укази за назначаване на служебно правителство и насрочване на избори за Народно събрание и Европейски парламент на 9 юни. president.bg, 9 kwietnia 2024. [dostęp 2024-04-09]. (bułg.).

[9] Президентът издаде указ за промени в състава на служебното правителство по предложенията на служебния министър-председател Димитър Главчев. president.bg, 22 kwietnia 2024. [dostęp 2024-04-23]. (bułg.).

[a-10] Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.

[b-11] Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).

[12] Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[A]

[B]

[C]

Księstwo Bułgarii (1878–1908)	Burmow (1879) metropolita Klemens (1879–1880) Cankow (1880) Karawełow (1880–1881) Ehrnrooth (1881) Sobolew (1882–1883) Cankow (1883–1884) Karawełow (1884–1886) metropolita Klemens (1886) Karawełow (1886) Radosławow (1886–1887) Stoiłow (1887) Stambołow (1887–1894) Stoiłow (1894–1899) Grekow (1899) Iwanczow (1899–1901) Petrow (1901) Karawełow (1901–1902) Danew (1902–1903) Petrow (1903–1906) Petkow (1906–1907) Stanczow (1907) Gudew (1907–1908)
Carstwo Bułgarii (1908–191946)	Malinow (1908–1911) Geszow (1911–1913) Danew (1913) Radosławow (1913–1918) Malinow (1918) Teodorow (1918–1919) Stambolijski (1919–1923) Cankow (1923–1926) Lapczew (1926–1931) Malinow (1931) Muszanow (1931–1934) Georgiew (1934–1935) Złatew (1935) Toszew (1935) Kjoseiwanow (1935–1940) Fiłow (1940–1943) Gabrowski (1943) Bożiłow (1943–1944) Bagrianow (1944) Murawiew (1944) Georgiew (1944–1946)
Ludowa Republika Bułgarii (1946–1990)	Dimitrow (1946–1949) Kołarow (1949–1950) Czerwenkow (1950–1956) Jugow (1956–1962) Żiwkow (1962–1971) Todorow (1971–1981) Filipow (1981–1986) Atanasow (1986–1990) Łukanow (1990)
Republika Bułgarii (od 1990)	Popow (1990–1991) Dimitrow (1991–1992) Berow (1992–1994) Indżowa (1994–1995) Widenow (1995–1997) Sofijanski (1997) Kostow (1997–2001) Sakskoburggotski (2001–2005) Staniszew (2005–2009) Borisow (2009–2013) Rajkow (2013) Oreszarski (2013–2014) Bliznaszki (2014) Borisow (2014–2017) Gerdżikow (2017) Borisow (2017–2021) Janew (2021) Petkow (2021–2022) Donew (2022–2023) Denkow (2023–2024) Gławczew (od 2024)

W dniu powstania	Dimityr Gławczew Ludmiła Petkowa Kalin Stojanow Wioleta Koritarowa-Kasabowa Iwajło Iwanow Atanas Zaprjanow Stefan Dimitrow Marija Pawłowa Galin Cokow Gala Kondewa-Mynkowa Najden Todorow Petyr Dimitrow Kirił Wytew Georgi Gwozdejkow Petko Nikołow Rosen Karadimow Władimir Malinow Walentin Mundrow Ewtim Miłoszew Georgi Głuszkow
Późniejsi członkowie	Georgi Tachow

Przywódcy państw	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Cypr^[A] Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Kosowo^[B] Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria^[C] Szwecja Turcja^[A] Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Przywódcy państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze
Premierzy rządów	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Kosowo Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia Serbia Słowacja Słowenia Szwecja Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Premierzy rządów państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze

Przewodniczący Rady Europejskiej	Michel (nie głosuje)
Członkowie Rady Europejskiej (27)	Nehammer (AT) De Croo (BE) Gławczew (BG) Plenković (HR) Christodulidis (CY) Fiala (CZ) Frederiksen (DK) Kallas (EE) Orpo (FI) Macron (FR) Scholz (DE) Mitsotakis (GR) Orbán (HU) Harris (IE) Meloni (IT) Siliņa (LV) Nausėda (LT) Frieden (LU) Abela (MT) Rutte (NL) Tusk (PL) Montenegro (PT) Iohannis (RO) Fico (SK) Golob (SI) Sánchez (ES) Kristersson (SE)
Przewodniczący Komisji Europejskiej	Von der Leyen (nie głosuje)
Przedstawiciele organów Unii Europejskiej	Borrell (wysoki przedstawiciel) (nie głosuje) Metsola (przewodniczący PE) (na zaproszenie, nie głosuje)