Siarczan żelaza(II)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siarczan żelaza(II)
Krystaliczny FeSO4·7H2O

Bezwodny FeSO4
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

FeSO4

Masa molowa

151,91 g/mol

Wygląd

białe, bezwonne kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

7720-78-7

PubChem

24393

DrugBank

DB13257

Podobne związki
Inne kationy

siarczan żelaza(III)

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

B03 AA07

Siarczan żelaza(II) (nazwa Stocka: siarczan(VI) żelaza(II), FeSO
4
) – nieorganiczny związek chemiczny, sól żelaza i kwasu siarkowego.

Siarczan żelaza(II) otrzymuje się zwykle w wyniku bezpośredniego działania rozcieńczonego kwasu siarkowego na metaliczne żelazo.

Bezwodny siarczan żelaza(II) jest białą, krystaliczną substancją, rozkładającą się samorzutnie w kontakcie z powietrzem do wodorotlenku żelaza(III) i siarczanu żelaza(III). Bezwodny siarczan żelaza(II) jest silnie higroskopijny. Uwodniony siarczan żelaza(II) FeSO4·7H2O, zwany dawniej witriolem żelaza/żelaznym[6] albo żelaznym/zielonym koperwasem[7][8], jest jasnozieloną krystaliczną substancją, która topi się w temperaturze 64 °C, w 90 °C przechodzi w monohydrat FeSO4·H2O, który w 327 °C uwalnia wodę i przechodzi do bezwodnego siarczanu żelaza.

Roztwór wodny siarczanu żelaza(II) ma odczyn kwaśny wskutek hydrolizy. Po zobojętnieniu wytrąca się osad wodorotlenku żelaza(II).

Siarczan żelaza(II) jest stosowany w analizie chemicznej oraz do otrzymywania soli Mohra, odpowiada za zabarwienie niektórych rodzajów cementu, oraz jest stosowany jako łatwo wchłanialna forma żelaza w medycynie.

Użycie medyczne[edytuj | edytuj kod]

Siarczan żelaza(II) stosowany jest jako źródło żelaza w celu uzupełnienia jego niedoboru.

Działanie[edytuj | edytuj kod]

Hydrolizujące sole, zawierające jony żelaza Fe2+ wchłaniane są łatwo z przewodu pokarmowego i stają się substratem do produkcji hemoglobiny i mioglobiny.

Wskazania[edytuj | edytuj kod]

  • leczenie niedokrwistości z niedoboru żelaza

Przeciwwskazania i działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

Przeciwwskazania:

Działanie niepożądane

Przyjmowanie[edytuj | edytuj kod]

Lek występuje w kroplach, podaje się go więc zmieszany z sokiem lub wodą, ewentualnie z posiłkiem (przy zaburzeniach żołądkowo-jelitowych), aczkolwiek przyjmowanie na czczo zwiększa wchłanianie żelaza (podobnie działa witamina C). Najlepiej pić przez słomkę, aby uniknąć przebarwienia zębów. Lek stosuje się przez 2–3 miesiące, aby uzupełnić tkankowe niedobory żelaza. W trakcie leczenia występuje czarne zabarwienie stolca. Dawkowanie określane jest przez lekarza.

Dostępne preparaty[edytuj | edytuj kod]

  • Ferro-Gradumet
  • Hemofer prolongatum
  • Hemofer F prolongatum (dodatkowo zawiera kwas foliowy)
  • Sorbifer Durules
  • Tardyferon
  • Tardyferon-Fol (dodatkowo zawiera kwas foliowy)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Iron(II) sulfate, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 4450 (niem. • ang.).
  2. a b c d e Pradyot Patnaik: Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2003, s. 435–437. ISBN 0-07-049-439-8.
  3. a b David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  4. a b Siarczan żelaza(II), [w:] Classification and Labelling Inventory [online], Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
  5. Ferrous sulfate, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine (ang.).
  6. Witold Doroszewski (red.): witriol. Słownik języka polskiego PWN, 1958–1969. [dostęp 2013-07-26].
  7. Paweł Bert, J.J. Boguski (tłum.), Adolf Dygasiński (tłum.), Początkowa nauka przyrody dla młodzieży, 1893.
  8. Witold Doroszewski (red.): koperwas. Słownik języka polskiego PWN, 1958–1969. [dostęp 2013-07-26].