Sojuz T-10
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR |
1984-14A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Oznaczenie kodowe |
Маяк (Latarnia) |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | |
| Masa pojazdu |
6850 kg |
| Załoga | |
| Załoga |
Leonid Kizim (2) |
| Załoga powrotna |
Jurij Małyszew (2) |
| Start | |
| Miejsce startu |
Bajkonur kompleks 31 |
| Początek misji |
8 lutego 1984; 12:07:26 UTC |
| Orbita okołoziemska | |
| Liczba orbit |
3748 |
| Apogeum |
219 km |
| Perygeum |
199 km |
| Inklinacja orbity |
51,6° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania |
60 km NE od Arkałyku |
| Lądowanie |
22 listopada 1984; 19:58:00 UTC |
| Czas trwania misji |
62 d, 22 h, 41 min, 22 s |
| Program Sojuz | |
Sojuz T-10 – radziecka załogowa misja kosmiczna, stanowiąca piątą załogową ekspedycję na pokład stacji kosmicznej Salut 7. Trzecia stała załoga Saluta 7 wystartowała z Ziemi 8 lutego 1984 r. w statku, który ponownie oznaczono jako Sojuz T-10. Dzień później dołączyli do bazy.
Misja[edytuj | edytuj kod]
Stację całkowicie reaktywowano 17 lutego 1984 roku. 23 lutego 1984 roku do bazy przycumował Progress 19 z zaopatrzeniem. 25 i 26 lutego 1984 roku pojazd ten wykorzystano do zmiany orbity stacji Salut 7 do wartości 305/327 km. W dniu 31 marca 1984 roku Progress 19 został odłączony i następnego dnia spłonął w atmosferze[1]. Załogę na orbicie odwiedziły załogi szóstej Sojuz T-11 (na pokładzie znalazło się sześciu kosmonautów) i siódmej Sojuz T-12 ekspedycji[1]. 22 kwietnia 1984 roku do Saluta dokował Progress 20, wystrzelony dwa dni wcześniej. Korzystając z jego silnika wykonano kolejną zmianę parametrów orbity. Lot Progressa 20 połączonego z bazą satelitarną trwał do 6 maja 1984 roku[1].
EVA[edytuj | edytuj kod]
- 23 kwietnia 1984 roku Kizim i Sołowiow wyszli na ponad cztery godziny i zamontowali na zewnątrz stacji specjalny trap, a do niego wiele zasobników z różnymi przyrządami.
- 26 kwietnia 1984 roku w czasie spaceru kosmicznego rozpięli nad częścią bazy ekran osłaniający.
- 29 kwietnia 1984 roku wyszli na zewnątrz po raz trzeci, na przeszło dwie godziny, w celu remontu rezerwowego rurociągu paliwowego dla silników rakietowych w agregatowej części bazy. Rok wcześniej na stacji doszło do awarii i przerwania przewodu paliwowego.
- 4 maja 1984 roku, po raz czwarty, prawie na pięć godzin w celu dokończenia czynności związanych z instalowaniem rurociągu. Kolejny Progress dokował 10 maja 1984 roku.
- 18 maja 1984 roku kosmonauci wyszli po raz piąty na zewnątrz, tym razy w celu domontowania do płyty z fotoogniwami słonecznymi dodatkowych dwóch tac z fotoogniwami. Tym razem na zewnątrz bazy kosmonauci przebywali cztery godziny.
- Po raz szósty Kizim i Sołowiow wyszli 8 sierpnia 1984 roku na zewnątrz stacji, aby zdjąć fragment pokrycia termoizolacyjnego z części przyrządowej i uruchomili rezerwowy rurociąg paliwowy na powierzchni bazy. Zdemontowali też część płyty z fotoogniwami słonecznymi w celu dostarczenia jej na Ziemię do przeprowadzenia badań laboratoryjnych stopnia zanieczyszczenia jej powierzchni. Pobyt obu kosmonautów trwał pięć godzin, a czas trwania wszystkich wyjść – prawie 23 godziny.
16 sierpnia dokował kolejny Progress 23. Po rozładowaniu statek wykorzystano do kolejnej korekty parametrów orbity do wartości 351/387 km. Po 236 dniach lotu Kizim, Sołowiow i Atkow powrócili na Ziemię w statku kosmicznym Sojuz T-11 2 października 1984 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Andrzej Marks: Baza satelitarna Alfa. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997, s. 46. ISBN 83-204-2203-5.