Spółgłoska zwarto-szczelinowa miękkopodniebienna bezdźwięczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spółgłoska zwarto-szczelinowa miękkopodniebienna bezdźwięczna
Numer IPA 109 140
kx
Jednostka znakowa

k​x

Unikod

U+006b U+0078

UTF-8 (hex)

6b 78

Inne systemy
X-SAMPA k_x
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarto-szczelinowa miękkopodniebienna bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [kx]. Odpowiednikiem dźwięcznym jest [ɡɣ] - Spółgłoska zwarto-szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna.

Artykulacja[edytuj | edytuj kod]

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. September- Sin Chi-yŏng, The sounds of Korean, New York: Cambridge University Press, 2013, ISBN 978-1-139-77700-1, OCLC 817224499 [dostęp 2023-02-10].
  2. Jörg Peters, The Flemish-Brabant dialect of Orsmaal-Gussenhoven, „Journal of the International Phonetic Association”, 40 (2), 2010, s. 239–246, DOI10.1017/S0025100310000083, ISSN 0025-1003 [dostęp 2023-02-10] (ang.).