Teresa Torańska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
rodzina |
→Rodzina: drobne merytoryczne |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
== Rodzina == |
== Rodzina == |
||
Córka Eleonory Bernatowicz. Jej ojciec w czasie II wojny światowej został przez Rosjan zesłany na Syberię do gułagu w [[Mołotowsk]]u, z którego uwolniono go w 1948 roku. Zamężna z Leszkiem Sankowskim, informatykiem. Mieszkała w [[Warszawa|Warszawie]]. |
Córka Eleonory Bernatowicz. Jej ojciec w czasie II wojny światowej został przez Rosjan zesłany na Syberię do gułagu w [[Mołotowsk]]u, z którego uwolniono go w 1948 roku. Jej wuja Rosjanie zamordowali w [[Zbrodnia katyńska|Charkowie]]. Zamężna z Leszkiem Sankowskim, informatykiem. Mieszkała w [[Warszawa|Warszawie]]. |
||
== Nagrody i wyróżnienia == |
== Nagrody i wyróżnienia == |
Wersja z 21:15, 5 sty 2013
Szablon:Pisarz infobox Teresa Torańska (ur. 1 stycznia 1944 w Wołkowysku, zm. 2 stycznia 2013 w Warszawie[1]) – polska dziennikarka i pisarka.
Biografia
Ukończyła prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 70. współpracowała z tygodnikiem "Kultura", później także z paryską "Kulturą". Była autorką książki pt. Oni, zawierającej wywiady-rozmowy z byłymi komunistycznymi decydentami i dygnitarzami na temat ich oceny dokonań socjalizmu w Polsce. Wywiady te przeprowadzała w okresie stanu wojennego. Była także autorką talk-show Teraz Wy w TVP2 i cyklu wywiadów telewizyjnych z działaczami komunistycznymi, m.in. z prezesem Radiokomitetu w latach 1972–1980, Maciejem Szczepańskim, jednym z twórców gierkowskiej propagandy sukcesu.
W rocznicę katastrofy smoleńskiej przeprowadziła wywiad z parą prezydencką[2].
Od 2001 do 2012 była dziennikarką "Dużego Formatu" - dodatku reporterów "Gazety Wyborczej". Od marca 2012 do stycznia 2013 publikowała w tygodniku "Newsweek Polska".
W sierpniu 2012 ukazał się 9-tomowy cykl jej wywiadów, opublikowany przez "Bibliotekę Newsweeka", a 17 września 2012 w Warszawie odbył się z tej okazji ostatni - jak okazało się później - wieczór autorski Torańskiej z udziałem większości jej rozmówców (wśród gości spotkania byli m.in.: Leszek Balcerowicz, Michał Głowiński, Michał Jagiełło, Wiktor Kulerski, Ewa Łętowska, Tadeusz Mazowiecki, Katarzyna Popowa-Zydroń, Adam Daniel Rotfeld, Jan Rulewski, Jan Strelau i Edmund Wnuk-Lipiński)[3].
W 2011 zdiagnozowano u dziennikarki raka płuc. Choroba nie nadawała się do operacji. Zdecydowano się na intensywną chemioterapię. Wyniki badań okazały się dobre - nowotwór został w większości zniszczony. Jednak w grudniu 2012 stan zdrowia Torańskiej pogorszył się gwałtownie, co doprowadziło do jej śmierci, dzień po 69. urodzinach.
Działała w Ruchu Stu[4]. Zasiadała w jury Nagrody im. Kazimierza Moczarskiego[5].
Rodzina
Córka Eleonory Bernatowicz. Jej ojciec w czasie II wojny światowej został przez Rosjan zesłany na Syberię do gułagu w Mołotowsku, z którego uwolniono go w 1948 roku. Jej wuja Rosjanie zamordowali w Charkowie. Zamężna z Leszkiem Sankowskim, informatykiem. Mieszkała w Warszawie.
Nagrody i wyróżnienia
W 2001 odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski "za wybitne osiągnięcia w pracy dziennikarskiej i publicystycznej"[6]. W 2000 za książkę Oni otrzymała Nagrodę Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego. Jest pierwszą laureatką Nagrody im. Barbary Łopieńskiej za najlepszy wywiad prasowy (nagrodzona za rozmowę z gen. Wojciechem Jaruzelskim).
Wybrane publikacje
- Informator o wyjazdach do krajów Europy Zachodniej i Jugosławii – wspólnie z Andrzejem Górkotem, Warszawa: Warszawskie Przedsebiorstwo Turystyczne "Syrena" 1975.
- Europa za 100 dolarów – wspólnie z Andrzejem Górkotem, Wydawnictwo Sport i Turystyka 1975.
- Berlin - stolica NRD i okolice. Mały przewodnik turystyczny – wspólnie z Andrzejem Górkotem, Warszawa : Krajowa Agencja Wydawnicza RSW "Prasa-Książka-Ruch" 1976.
- Drezno i okolice. Mały przewodnik turystyczny, – wspólnie z Andrzejem Górkotem, Warszawa : Krajowa Agencja Wydawnicza 1976.
- Lipsk i okolice. Mały przewodnik turystyczny – wspólnie z Andrzejem Górkotem,/ Teresa Torańska, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1977.
- Śmierć kopalni, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1977.
- Chłopcy z tamtych lat – współautorzy: Jakub Kopeć i Janusz Wilk-Białożej, Krajowa Agencja Wydawnicza 1978.
- Widok z dołu, Warszawa: "Iskry", 1980, ISBN 83-207-0236-4.
- Ewa Berberyusz, Pierwsze wejście, Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza 1984(Na podstawie reportaży E. Berberyusz; (dwa z nich powstały we współautorstwie z Teresą Torańską i Krzysztofem Szymborskim, druk. w l. 1980-1981 w tygodnikach: "Kultura", "Przekrój", "Solidarność" i "Tygodnik Powszechny").
- Oni – II obieg wydawniczy: Przedświt, Warszawa 1985, Krakowskie Towarzystwo Wydawnicze, Kraków 1985, wydanie emigracyjne: Aneks, Londyn 1985; po 1989 roku liczne wznowienia.
- Leon Kasman, Konflikt z Moczarem, oprac. Teresa Torańska, Warszawa: "Myśl" 1986 (przedruk z "Aneks" Londyn 1985 nr 39).
- My, Warszawa: Most 1994, ISBN 83-85611-23-1 (liczne wznowienia; wydana także jako e-book)
- Byli, Warszawa: Świat Książki - Bertelsmann Media 2006, ISBN 83-247-0246-6 (liczne wznowienia).
- Są. Rozmowy o dobrych uczuciach, Warszawa: Świat Książki 2007, ISBN 978-83-247-0791-1.
- Jesteśmy. Rozstania '68, Warszawa: Świat Książki 2008, ISBN 978-83-247-1027-0.
- Śmierć spóźnia się o minutę, Warszawa: Agora, 2010.– Biblioteka Gazety Wyborczej, 2010, ISBN 978-83-268-0049-8 (Trzy rozmowy Teresy Torańskiej: Michał Bristiger, Michał Głowiński, Adam Daniel Rotfeld).
- Adam Daniel Rotfeld, W cieniu. 12 rozmów z Marcinem Wojciechowskim, wstęp: Teresa Torańska, Warszawa: Agora - Polski Instytut Spraw Międzynarodowych 2012.
- Wywiady Teresy Torańskiej - Biblioteka Newsweeka, 2012 (tom I - IX), ISBN 978-83-7813-276-9.
Filmografia
- Dworzec gdański – film dokumentalny w reż. Marii Zmarz-Koczanowicz; Warszawa 2007.
- ↑ mil: Teresa Torańska nie żyje. Agora (spółka), 2013-01-02. [dostęp 2013-01-02].
- ↑ Wywiad Pary Prezydenckiej dla "Gazety Wyborczej". prezydent.pl, 9 kwietnia 2011. [dostęp 2 stycznia 2013].
- ↑ Teresa Torańska i jej rozmówcy gośćmi Klubu im. Aliny Perth-Grabowskiej. wolnaeuropa.pl, 17 września 2012. [dostęp 3 stycznia 2013].
- ↑ Cezary Łazarewicz: Wskrzeszenie Czesława. polityka.pl, 10 października 2010.
- ↑ Minister Klimczak na gali wręczenia nagrody K.Moczarskiego. prezydent.pl, 11 grudnia 2012. [dostęp 2 stycznia 2013].
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 21, poz. 345 – pkt 15.