Ziemia dobrzyńska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę 8 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q564882
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 25: Linia 25:
We wczesnym [[średniowiecze|średniowieczu]] należała do [[Mazowsze|Mazowsza]]. Konrad Mazowiecki w [[1222]] roku nadał Dobrzyń nad Wisłą i jego okolice zakonowi Rycerzy Chrystusowych ([[Bracia dobrzyńscy|Braci Dobrzyńskich]]), a w [[1228]] roku nadał im w całości kasztelanię dobrzyńską. Natomiast w [[1226]] roku zostali sprowadzeni [[zakon krzyżacki|Krzyżacy]], którzy w dwa lata później otrzymali [[Ziemia chełmińska|ziemię chełmińską]]. Gdy Bracia Dobrzyńscy połączyli się z Krzyżakami, Konrad nalegał na zwrot kasztelanii dobrzyńskiej. W 1235 odzyskał ją, ale musiał się zrzec ziemi chełmińskiej na rzecz Krzyżaków. Ziemią dobrzyńską władali potem [[Książęta dobrzyńscy|potomkowie Konrada]].
We wczesnym [[średniowiecze|średniowieczu]] należała do [[Mazowsze|Mazowsza]]. Konrad Mazowiecki w [[1222]] roku nadał Dobrzyń nad Wisłą i jego okolice zakonowi Rycerzy Chrystusowych ([[Bracia dobrzyńscy|Braci Dobrzyńskich]]), a w [[1228]] roku nadał im w całości kasztelanię dobrzyńską. Natomiast w [[1226]] roku zostali sprowadzeni [[zakon krzyżacki|Krzyżacy]], którzy w dwa lata później otrzymali [[Ziemia chełmińska|ziemię chełmińską]]. Gdy Bracia Dobrzyńscy połączyli się z Krzyżakami, Konrad nalegał na zwrot kasztelanii dobrzyńskiej. W 1235 odzyskał ją, ale musiał się zrzec ziemi chełmińskiej na rzecz Krzyżaków. Ziemią dobrzyńską władali potem [[Książęta dobrzyńscy|potomkowie Konrada]].


W 1329 roku Krzyżacy napadli na Polskę i zajęli ziemię dobrzyńską; później zdobyli także [[Kujawy]] (1332). W 1339 roku [[Proces warszawski 1339|sąd papieski]] nakazał Zakonowi zwrot ziemi dobrzyńskiej Polsce. W 1343 roku król [[Kazimierz Wielki]] zawarł z Zakonem krzyżackim [[Pokój kaliski 1343|pokój w Kaliszu]] w wyniku czego ziemia dobrzyńska wróciła do Polski.
W 1329 roku Krzyżacy najechali na Polskę i zajęli ziemię dobrzyńską; później zdobyli także [[Kujawy]] (1332). W 1339 roku [[Proces warszawski 1339|sąd papieski]] nakazał Zakonowi zwrot ziemi dobrzyńskiej Polsce. W 1343 roku król [[Kazimierz Wielki]] zawarł z Zakonem krzyżackim [[Pokój kaliski 1343|pokój w Kaliszu]] w wyniku czego ziemia dobrzyńska wróciła do Polski.


W 1379 roku ziemię dobrzyńską otrzymał w lenno książę [[Władysław Opolczyk]]. W maju 1391 roku Władysław zastawił Złotorię [[Zakon krzyżacki|krzyżakom]]. Interweniował Król polski [[Władysław Jagiełło]]. Polskie wojsko pod dowództwem rycerza [[Krystyn z Ostrowa|Krystyna z Ostrowa]] zajęło ziemię dobrzyńską. Część rycerstwa Opolczyka pod dowództwem [[Iwan z Rudomina|Iwana z Rudomina]] stawiło opór królewskim wojskom, zamykając się w [[Zamek krzyżacki w Bobrownikach|zamku w Bobrownikach]]. Wojska królewskie oblegały twierdzę krótko, gdyż na odsiecz Opolczykowi przybyło wojsko krzyżackie. W maju 1392 roku Władysław Opolczyk zastawił całą ziemię dobrzyńską krzyżakom za 50 tysięcy złotych węgierskich.<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Kuczyński| imię = Stefan| autor link = | tytuł =Wielka wojna z Zakonem Krzyżackim w latach 1409-1411 | wydawca = MON| miejsce = Warszawa| rok = 1955| strony = 81| isbn = }}</ref>
W 1379 roku ziemię dobrzyńską otrzymał od króla Ludwika Węgierskiego w lenno książę [[Władysław Opolczyk]]. W maju 1391 roku Władysław Opolczyk zastawił Zamek w Złotorii i pięć pobliskich wsi [[Zakon krzyżacki|Zakonowi Krzyżackiemu]]. Spotkało się to z reakcją króla [[Władysław Jagiełło|Władysława Jagiełły]], który wysłał wojska pod dowództwem rycerza [[Krystyn z Ostrowa|Krystyna z Ostrowa]] aby zajęły ziemię dobrzyńską. Wojska polskie zajęły całą ziemię dobrzyńską, jednak część rycerstwa Opolczyka pod dowództwem [[Iwan z Rudomina|Iwana z Rudomina]] stawiło opór królewskim wojskom, zamykając się w [[Zamek krzyżacki w Bobrownikach|zamku w Bobrownikach]]. Wojska królewskie oblegały zamek jednak musiały wkrótce odstąpić, ponieważ na odsiecz Opolczykowi przybyło wojsko krzyżackie. W maju 1392 roku Władysław Opolczyk zastawił całą ziemię dobrzyńską krzyżakom za 50 tysięcy florenów węgierskich.<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Kuczyński| imię = Stefan| autor link = | tytuł =Wielka wojna z Zakonem Krzyżackim w latach 1409-1411 | wydawca = MON| miejsce = Warszawa| rok = 1955| strony = 81| isbn = }}</ref> W 1405 roku na mocy [[Pokój w Raciążu|Pokoju w Raciążu]] Ziemia dobrzyńska została odzyskana przez Polskę, jednak w 1409 została ponownie opanowana przez Krzyżaków. W [[1411]] roku na mocy I Pokoju toruńskiego Ziemia dobrzyńska wróciła do Polski. Do [[Korona Królestwa Polskiego|Korony]] włączono ją w [[1466]] roku. <br />

Do [[1466]] ziemia dobrzyńska stanowiła niejednokrotnie przedmiot [[stosunki polsko-krzyżackie|sporu]] pomiędzy [[Polska|Polską]] a Krzyżakami. Do [[Korona Królestwa Polskiego|Korony]] włączono ją w [[1466]] roku. <br />


=== Podział administracyjny ===
=== Podział administracyjny ===

Wersja z 13:51, 4 cze 2013

Herb ziemi dobrzyńskiej
Położenie ziemi dobrzyńskiej na mapie Polski z zaznaczonymi województwami i powiatami.
Ziemia dobrzyńska na mapie hydrograficznej Polski.

Ziemia dobrzyńskajednostka terytorialna w dawnej Polsce, obejmująca tereny dzisiejszego województwa kujawsko-pomorskiego, na północny wschód od Włocławka, między rzekami: Wisłą, Drwęcą i Skrwą.

Miasta

Pierwotnie głównym miastem ziemi dobrzyńskiej był Dobrzyń (obecnie Dobrzyń nad Wisłą). Najważniejszymi miastami, oprócz Dobrzynia nad Wisłą były: Rypin, Lipno, Górzno, Bobrowniki, Skępe.

Daty lokacji niektórych miast na ziemi dobrzyńskiej:

  • Rypin – 1345 rok
  • Lipno – 1349 rok
  • Górzno – 1327 rok
  • Bobrowniki – 1403 rok
  • Skępe – 1445 rok

Za datę lokacji Rypina uznawano rok 1345, jednak wydaje się, że wystawiono wówczas przywilej lokacyjny dla miasta, które już istniało. Przypuszcza się, że Rypin powstał w latach 1323-1326. Założenie tego miasta miało być częścią planu odbudowy księstwa dobrzyńskiego po najeździe litewskim (1323).

Zamki

Zamki murowane znajdowały się w Bobrownikach, Złotorii, Radzikach, Sadłowie, Rypinie, Dobrzyniu, Lipnie, Ciechocinie (wieża biskupia) i Górznie.

Historia

We wczesnym średniowieczu należała do Mazowsza. Konrad Mazowiecki w 1222 roku nadał Dobrzyń nad Wisłą i jego okolice zakonowi Rycerzy Chrystusowych (Braci Dobrzyńskich), a w 1228 roku nadał im w całości kasztelanię dobrzyńską. Natomiast w 1226 roku zostali sprowadzeni Krzyżacy, którzy w dwa lata później otrzymali ziemię chełmińską. Gdy Bracia Dobrzyńscy połączyli się z Krzyżakami, Konrad nalegał na zwrot kasztelanii dobrzyńskiej. W 1235 odzyskał ją, ale musiał się zrzec ziemi chełmińskiej na rzecz Krzyżaków. Ziemią dobrzyńską władali potem potomkowie Konrada.

W 1329 roku Krzyżacy najechali na Polskę i zajęli ziemię dobrzyńską; później zdobyli także Kujawy (1332). W 1339 roku sąd papieski nakazał Zakonowi zwrot ziemi dobrzyńskiej Polsce. W 1343 roku król Kazimierz Wielki zawarł z Zakonem krzyżackim pokój w Kaliszu w wyniku czego ziemia dobrzyńska wróciła do Polski.

W 1379 roku ziemię dobrzyńską otrzymał od króla Ludwika Węgierskiego w lenno książę Władysław Opolczyk. W maju 1391 roku Władysław Opolczyk zastawił Zamek w Złotorii i pięć pobliskich wsi Zakonowi Krzyżackiemu. Spotkało się to z reakcją króla Władysława Jagiełły, który wysłał wojska pod dowództwem rycerza Krystyna z Ostrowa aby zajęły ziemię dobrzyńską. Wojska polskie zajęły całą ziemię dobrzyńską, jednak część rycerstwa Opolczyka pod dowództwem Iwana z Rudomina stawiło opór królewskim wojskom, zamykając się w zamku w Bobrownikach. Wojska królewskie oblegały zamek jednak musiały wkrótce odstąpić, ponieważ na odsiecz Opolczykowi przybyło wojsko krzyżackie. W maju 1392 roku Władysław Opolczyk zastawił całą ziemię dobrzyńską krzyżakom za 50 tysięcy florenów węgierskich.[1] W 1405 roku na mocy Pokoju w Raciążu Ziemia dobrzyńska została odzyskana przez Polskę, jednak w 1409 została ponownie opanowana przez Krzyżaków. W 1411 roku na mocy I Pokoju toruńskiego Ziemia dobrzyńska wróciła do Polski. Do Korony włączono ją w 1466 roku.

Podział administracyjny

W czasach I Rzeczypospolitej ziemia dobrzyńska stała się częścią województwa inowrocławskiego, dzieląc się na 3 powiaty:

  • Powiat dobrzyński
  • Powiat rypiński
  • Powiat lipnowski

W Lipnie odbywały się sejmiki, podczas których wybierano dwóch posłów na sejm, deputata na trybunał i do komisji radomskiej. Kasztelanowie dobrzyński, rypiński i słoński byli senatorami mniejszymi. Starostwo bobrownickie było starostwem grodowym, a dobrzyńskie, lipnowskie, rypińskie były starostwami niegrodowymi.

Kultura

W Szafarni w ziemi dobrzyńskiej, należącej wówczas do Juliusza Dziewanowskiego, w czasie wakacji, przypadających na lata 1824-1825, przebywał Fryderyk Chopin[2].

Obecnie działa Stowarzyszenie Gmin Ziemi Dobrzyńskiej.

Zobacz też

  1. Stefan Kuczyński: Wielka wojna z Zakonem Krzyżackim w latach 1409-1411. Warszawa: MON, 1955, s. 81.
  2. M. Krajewski, Dobrzyńskie listy Fryderyka Chopina. Fryderyk Chopin na Mazowszu Płockim, ziemi dobrzyńskiej i Pomorzu (1824-1827), Rypin 2010

Bibliografia

  • Mirosław Krajewski, Dobrzyńskie listy Fryderyka F. Chopina. Fryderyk Chopin na Mazowszu Płockim, ziemi dobrzyńskiej i Pomorzu (1824-1827), Rypin 2010.
  • Mirosław Krajewski, Dobrzyński słownik biograficzny. Ludzie europejskiego regionu, Włocławek 2002.
  • Mirosław Krajewski, Ziemia dobrzyńska. Kalendarium (1965-2000), Tożsamość europejskiego regionu, Włocławek 2011.
  • Wartości kulturowe ziemi dobrzyńskiej, red. Mirosław Krajewski, Dobrzyń nad Wisłą 2011.

Linki zewnętrzne