Zamek w Lidzie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PG (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 36: Linia 36:
[[Zamek]] zbudował być może [[Litwa|litewski]] książę [[Giedymin]] w roku 1323 na linii obronnej tworzonej przez zamki [[Nowogródek]]-[[Krewo]]-[[Miedniki]]-[[Troki]]<ref>T. Narbutt, Dzieje narodu Litewskiego, t. 5, Wilno 1839, dodatki, s. 1.</ref> lub książę Olgierd w połowie XIV wieku. Zamek niewątpliwie należał do [[Olgierd Giedyminowic|Olgierda]], a następnie [[Władysław II Jagiełło|Jagiełły]]. W 1392 książę [[Witold Kiejstutowicz|Witold]] przy pomocy [[Zakon krzyżacki|Krzyżaków]] zdobył zamek. W 1394 zamek był oblegany ponownie przez Krzyżaków, tym razem jednak bezskutecznie.
[[Zamek]] zbudował być może [[Litwa|litewski]] książę [[Giedymin]] w roku 1323 na linii obronnej tworzonej przez zamki [[Nowogródek]]-[[Krewo]]-[[Miedniki]]-[[Troki]]<ref>T. Narbutt, Dzieje narodu Litewskiego, t. 5, Wilno 1839, dodatki, s. 1.</ref> lub książę Olgierd w połowie XIV wieku. Zamek niewątpliwie należał do [[Olgierd Giedyminowic|Olgierda]], a następnie [[Władysław II Jagiełło|Jagiełły]]. W 1392 książę [[Witold Kiejstutowicz|Witold]] przy pomocy [[Zakon krzyżacki|Krzyżaków]] zdobył zamek. W 1394 zamek był oblegany ponownie przez Krzyżaków, tym razem jednak bezskutecznie.


W 1406 zamek był oblegany przez [[książęta smoleńscy|księcia smoleńskiego]] [[Jerzy Światosławicz|Jerzego Światosławicza]]. W 1433 był oblegany przez [[Świdrygiełło|Świdrygiełłę]]. W 1422 na zamku w Lidzie gościł król Władysław Jagiełło z poślubioną w Nowogródku księżniczką [[Zofia Holszańska|Zofią Holszańską]]. W 1506 zamek oblegali [[Tatarzy]] [[Chanat Krymski|krymscy]].
W 1406 zamek był oblegany przez [[książęta smoleńscy|księcia smoleńskiego]] [[Jerzy Światosławicz|Jerzego Światosławicza]]. W 1433 był oblegany przez [[Świdrygiełło|Świdrygiełłę]]. W 1422 na zamku w Lidzie gościł król Władysław Jagiełło z poślubioną w Nowogródku księżniczką [[Zofia Holszańska|Zofią Holszańską]]. W 1506 pod zamkiem zebrały się wojska polskie i litewskie, które następnie pokonały [[Tatarzy|Tatarów]] [[Chanat Krymski|krymskich]] w bitwie pod Kleckiem.


W roku 1659 zamek szturmowały wojska [[Rosja|moskiewskie]]. Zamek najbardziej ucierpiał w roku 1710, gdy spaliły go [[Szwecja|szwedzkie]] wojska [[Karol XII|Karola XII]] podczas [[III wojna północna|III wojny północnej]]. Po 1791 roku, gdy zostało spalone miasto, rabunkowo zaczęto rozbierać zamek na materiał budowlany. Podczas [[Insurekcja kościuszkowska|powstania w 1794]] na zamku doszło do starcia pomiędzy wojskami [[Tadeusz Kościuszko|Tadeusza Kościuszki]] i [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojskami rosyjskimi]]. W [[Lata 20. XX wieku|latach 20. XX wieku]] miejscowe polskie władze zaczęły zamek odbudowywać. Obecnie prace są kontynuowane od 1982 roku. Zrekonstruowano m.in. wieżę i drewnianą galerię obronną ciągnącą się wzdłuż korony murów ze strzelnicami. W jednej z wież mieści się muzeum.
W roku 1659 zamek szturmowały wojska [[Rosja|moskiewskie]]. Zamek najbardziej ucierpiał w roku 1710, gdy spaliły go [[Szwecja|szwedzkie]] wojska [[Karol XII|Karola XII]] podczas [[III wojna północna|III wojny północnej]]. Po 1791 roku, gdy zostało spalone miasto, rabunkowo zaczęto rozbierać zamek na materiał budowlany. Podczas [[Insurekcja kościuszkowska|powstania w 1794]] na zamku doszło do starcia pomiędzy wojskami [[Tadeusz Kościuszko|Tadeusza Kościuszki]] i [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojskami rosyjskimi]]. W [[Lata 20. XX wieku|latach 20. XX wieku]] miejscowe polskie władze zaczęły zamek odbudowywać. Obecnie prace są kontynuowane od 1982 roku. Zrekonstruowano m.in. wieżę i drewnianą galerię obronną ciągnącą się wzdłuż korony murów ze strzelnicami. W jednej z wież mieści się muzeum.

Wersja z 12:00, 9 maj 2017

Zamek w Lidzie
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Lida

Typ budynku

zamek

Inwestor

Giedymin

Rozpoczęcie budowy

XIV w.

Zniszczono

1710

Odbudowano

lata 20. XX w., po 1982

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Zamek w Lidzie – warowna budowla znajdująca się w mieście Lida.

Historia

Zamek zbudował być może litewski książę Giedymin w roku 1323 na linii obronnej tworzonej przez zamki Nowogródek-Krewo-Miedniki-Troki[1] lub książę Olgierd w połowie XIV wieku. Zamek niewątpliwie należał do Olgierda, a następnie Jagiełły. W 1392 książę Witold przy pomocy Krzyżaków zdobył zamek. W 1394 zamek był oblegany ponownie przez Krzyżaków, tym razem jednak bezskutecznie.

W 1406 zamek był oblegany przez księcia smoleńskiego Jerzego Światosławicza. W 1433 był oblegany przez Świdrygiełłę. W 1422 na zamku w Lidzie gościł król Władysław Jagiełło z poślubioną w Nowogródku księżniczką Zofią Holszańską. W 1506 pod zamkiem zebrały się wojska polskie i litewskie, które następnie pokonały Tatarów krymskich w bitwie pod Kleckiem.

W roku 1659 zamek szturmowały wojska moskiewskie. Zamek najbardziej ucierpiał w roku 1710, gdy spaliły go szwedzkie wojska Karola XII podczas III wojny północnej. Po 1791 roku, gdy zostało spalone miasto, rabunkowo zaczęto rozbierać zamek na materiał budowlany. Podczas powstania w 1794 na zamku doszło do starcia pomiędzy wojskami Tadeusza Kościuszki i wojskami rosyjskimi. W latach 20. XX wieku miejscowe polskie władze zaczęły zamek odbudowywać. Obecnie prace są kontynuowane od 1982 roku. Zrekonstruowano m.in. wieżę i drewnianą galerię obronną ciągnącą się wzdłuż korony murów ze strzelnicami. W jednej z wież mieści się muzeum.

Architektura

Wieża narożna

Lida należy do tego samego typu zamków kasztelowych co Krewo czy Miedniki. Zamek ma kształt czworoboku o wymiarach 93,5 x 83,45 x 80 x 84 m, z dwoma narożnymi wieżami o 5 kondygnacjach. Wjazd znajdował się przez most zwodzony od strony wschodniej obok wieży. Mury miały grubość od 1,5 do 2 metrów i wysokość około 12-15 metrów. Zwieńczone były krenelażem.

  1. T. Narbutt, Dzieje narodu Litewskiego, t. 5, Wilno 1839, dodatki, s. 1.

Linki zewnętrzne