Zdzisław Grzymirski
 podpułkownik dyplomowany artylerii
| |
| Data urodzenia |
27 sierpnia 1895 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
9 Dywizjon Artylerii Konnej |
| Stanowiska |
dowódca baterii artylerii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Zdzisław Tomasz Michał Grzymirski[1] vel Zdzisław Gross (ur. 27 sierpnia 1895, zm. ?) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915 roku w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 112[2].
28 lutego 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w artylerii, w grupie oficerów byłej cesarskiej i królewskiej armii[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie VIII Brygadzie Artylerii, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 8 pułk artylerii polowej[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 418. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Przysługiwał mu wówczas tytuł „adiutant sztabowy”, a jego oddziałem macierzystym był 8 pułk artylerii polowej w Płocku[5]. W 1923 roku pełnił służbę w Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 8 pułku artylerii polowej[6]. W następnym roku powrócił do macierzystego pułku w Płocku[7], po czym został przydzielony do Oddziału III Sztabu Generalnego.
Wojewoda lwowski rozporządzeniem L. 5517/24 z 15 maja 1924 roku zezwolił mu na zmianę nazwiska rodowego „Gross” na „Grzymirski”[8].
Z dniem 1 listopada 1924 roku został przeniesiony do macierzystego pułku z jednoczesnym odkomenderowaniem na roczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Z dniem 15 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Komendy Obszaru Warownego „Wilno” na stanowisko I oficera sztabu. W kwietniu 1928 został przeniesiony z 20 Dywizji Piechoty w Słonimiu do 9 dywizjonu artylerii konnej w Baranowiczach[9]. Odbył w nim praktykę liniową na stanowisku dowódcy 3. baterii. 2 kwietnia 1929 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. W tym samym roku uzyskał pozytywną opinię generała inspekcjonującego z ramienia Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, generała brygady Olgierda Pożerskiego[11]. 23 sierpnia 1929 roku został przeniesiony do 20 pułku artylerii polowej w Baranowiczach na stanowisko dowódcy dywizjonu z pozostawieniem na kursie dowódców dywizjonów w Szkole Strzelania Artylerii w Toruniu[12].
20 września 1930 roku otrzymał przeniesienie do składu osobowego inspektora armii generała dywizji Edwarda Śmigły-Rydza w Wilnie na stanowisko oficera sztabu[13][14]. 22 grudnia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie ze składu osobowego inspektora armii generała dywizji, generała dywizji Kazimierza Sosnkowskiego do dowództwa 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu na stanowisko szefa sztabu[15].
Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 15. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Wiosną 1939 roku był szefem Wydziału Ogólno Organizacyjnego Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[16].
W 1940 roku był oficerem sztabu dowódcy artylerii dywizyjnej 1 Dywizji Grenadierów[17].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych („za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”)
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)[18]
- Srebrny Krzyż Zasługi (3 sierpnia 1928)[19]
- Odznaka Sztabu Generalnego
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 287 sprostowano imię ze „Zdzisław” na „Zdzisław Tomasz Michał”.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1123, 1205.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 12 marca 1921 roku, poz. 280.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 289, 640.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 199.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 97, 729, 820.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 652, 743.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 75 z 5 sierpnia 1924 roku, s. 430.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 146.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 106.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 423, 460.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 295.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 299
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 183, 420.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 263.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 159, 434.
- ↑ Kosior 1965 ↓, s. 120.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia i organizacji wojska”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
- Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2016-06-11].
- Zygmunt Kosior: Bitwa pod Lagarde. Studium. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie dowództwa 1 Dywizji Grenadierów
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy artylerii II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy artylerii Polskich Sił Zbrojnych
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Szefowie sztabu 25 Dywizji Piechoty (II RP)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1895
- Zmarli w XX wieku