Sanok Rubber Company: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 10: Linia 10:
|siedziba = [[Sanok]], ul. Reymonta 19
|siedziba = [[Sanok]], ul. Reymonta 19
|nr KRS = 0000099813
|nr KRS = 0000099813
|prezes = Marek Łęcki<ref>„Marek Łęcki, ur. 16 kwietnia 1954 we [[Wrocanka (powiat krośnieński)|Wrocance]], syn Edwarda i Marii z domu Kafel, absolwent [[Zespół Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku|Technikum Mechanicznego w Sanoku]], ukończył Wydział Ekonomiki Produkcji AE w Krakowie w 1978, od 1982 dyrektor ekonomiczny w [[Autosan]]ie, od 1986 zastępca dyrektora ds. ekonomicznych Autosanu, od 1990 dyrektor naczelny SZPG Stomil” w: Stanisław Dydek. Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku. ISBN 83-87450-00-6, 2005, s. 207.</ref>
|prezes = Marek Łęcki<ref>„Marek Łęcki, ur. 16 kwietnia 1954 we [[Wrocanka (powiat krośnieński)|Wrocance]], syn Edwarda i Marii z domu Kafel, absolwent [[Zespół Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku|Technikum Mechanicznego w Sanoku]]. Uprawia [[Piłka siatkowa|piłkę siatkową]]. ukończył Wydział Ekonomiki Produkcji AE w Krakowie w 1978, od 1982 dyrektor ekonomiczny w [[Autosan]]ie, od 1986 zastępca dyrektora ds. ekonomicznych Autosanu, od 1990 dyrektor naczelny SZPG Stomil” w: Stanisław Dydek. Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku. ISBN 83-87450-00-6, 2005, s. 207.</ref>
|ważni pracownicy =
|ważni pracownicy =
|kapitał = 5 376 384,40 zł<ref>„Na dzień publikacji niniejszego raportu (2014/I)kapitał zakładowy wynosi 5 376 384,40 zł i dzieli się na 26 881 922 sztuk akcji o wartości nominalnej 0,20 zł każda” [http://i.wp.pl/a/f/espi/201405/Stomil_Sanok_-_sprawozdanie_I_kw_2014.pdf STOMIL SANOK SA – Skonsolidowany raport kwartalny QSr 1/2014].</ref>
|kapitał = 5 376 384,40 zł<ref>„Na dzień publikacji niniejszego raportu (2014/I)kapitał zakładowy wynosi 5 376 384,40 zł i dzieli się na 26 881 922 sztuk akcji o wartości nominalnej 0,20 zł każda” [http://i.wp.pl/a/f/espi/201405/Stomil_Sanok_-_sprawozdanie_I_kw_2014.pdf STOMIL SANOK SA – Skonsolidowany raport kwartalny QSr 1/2014].</ref>
Linia 107: Linia 107:
W 1993 spółka liczyła 2200 pracowników. Do 2003 zatrudnienie spadło do 1400 pracowników. W 2011 zatrudnienie wynosiło 1750 (grupa Stomil Sanok zatrudnia 2286 pracowników)<ref>[http://www.stomilsanok.com.pl/upload_module/raporty/rs2011.pdf str.9].</ref>. W 2013 zatrudniała 1770 pracowników (grupa Stomil Sanok w sumie 2347 osób)<ref>[http://www.gpwinfostrefa.pl/GPWIS2/pl/index/infoPlus/info/580895,sanockie-zaklady-przemyslu-gumowego-stomil-sanok-sa-raport-okresowy-roczny-skonsolidowany-za-2013-rs SANOCKIE ZAKŁADY PRZEMYSŁU GUMOWEGO STOMIL SANOK SA Raport okresowy roczny skonsolidowany za 2013 RS].</ref>.
W 1993 spółka liczyła 2200 pracowników. Do 2003 zatrudnienie spadło do 1400 pracowników. W 2011 zatrudnienie wynosiło 1750 (grupa Stomil Sanok zatrudnia 2286 pracowników)<ref>[http://www.stomilsanok.com.pl/upload_module/raporty/rs2011.pdf str.9].</ref>. W 2013 zatrudniała 1770 pracowników (grupa Stomil Sanok w sumie 2347 osób)<ref>[http://www.gpwinfostrefa.pl/GPWIS2/pl/index/infoPlus/info/580895,sanockie-zaklady-przemyslu-gumowego-stomil-sanok-sa-raport-okresowy-roczny-skonsolidowany-za-2013-rs SANOCKIE ZAKŁADY PRZEMYSŁU GUMOWEGO STOMIL SANOK SA Raport okresowy roczny skonsolidowany za 2013 RS].</ref>.


Od 1994 Wojciech Balwierczak (były wiceburmistrz Miasta Sanoka<ref>[http://www.sokolsanok.pl/historia_18.html]; [http://www.jacekrogowski.neostrada.pl/zarzad.htm Gabinet Burmistrza Witolda Przybyło].</ref>) i Wiesław Franciszek Panter pierwszy prezes sprywatyzowanego [[Krośnieńskie Huty Szkła "Krosno"|Krosna]] oraz prezes krośnieńskiego OZPN (zmarł). Do 2009 Krzysztof Lewicki (ur. 1963) były prezes Zakładów Azotowych Puławy<ref>[http://chemia.wnp.pl/krzysztof-lewicki-byly-prezes-zakladow-azotowych-pulawy-jest-obecnie-dyrektorem-ds-przemyslu-w-stomilu-sanok,41163_1_0_0.html Prezes ZA Puławy Krzysztof Lewicki], [http://www.youtube.com/watch?v=qWwgWzo63QY Prezes ZA Puławy Krzysztof Lewicki odwołany].</ref>. Do 2005 Robert Kurkarewicz (branża pasy napędowe), obecnie Prezes Generalny Tagex Polska (branża pasy napędowe, kolektory słoneczne, wyroby gumowe)<ref>[http://www.infoveriti.pl/firma-krs/Tagex,Polska,Sanok,Raport,gospodarczy,KRS,0000237836.html TAGEX POLSKA SP. Z O.O., SANOK]</ref> Do 2009 Dorota Czapla-Niżnik, kierownik sprzedaży (w branży pasy napędowe) prywatnie żona starosty sanockiego, obecnie kierownik sprzedaży w Gates Corporation (branża pasy napędowe). Od 2009 w zarządzie Stomil Sanok-Dystrybucja zasiada Andrzej Krzanowski były prezes [[Autosan]]<ref>„Andrzej Krzanowski (ur. 21 stycznia 1951 w Sanoku -) syn Stanisława i Bronisławy z domu Starzecka, absolwent Technikum Mechanicznego w Sanoku, uprawiał piłkę siatkową w drużynie „Pomowiec”, w 1977 broni pracę magisterską na Wydziale Technologi Budowy Maszyn Politechniki Krakowskiej, w latach 1987-1988 sekretarz Rady pracowniczej Autosanu, od czerwca 1992 prezes zarządu Autosan S.A., pozyskuje inwestora strategicznego dla Autosanu spółki [[Sobiesław Zasada]] Centrum SA „<!-- SPRAWDŹ TO MIEJSCE! --> w: [[Stanisław Dydek]]. Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku. ISBN 83-87450-00-6, 2005, s. 203-204; „w grudniu 2009 odwołany z funkcji prezesa Autosanu” w: [http://www.nowiny24.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20091203/SANOK/666821739 Prezesi sanockiego Autosanu odwołani! 3 grudnia 2009].</ref>.
Od 1994 Wojciech Balwierczak (były wiceburmistrz Miasta Sanoka<ref>[http://www.sokolsanok.pl/historia_18.html]; [http://www.jacekrogowski.neostrada.pl/zarzad.htm Gabinet Burmistrza Witolda Przybyło].</ref>) i Wiesław Franciszek Panter pierwszy prezes sprywatyzowanego [[Krośnieńskie Huty Szkła "Krosno"|Krosna]] oraz prezes krośnieńskiego OZPN (zmarł). Do 2009 Krzysztof Lewicki (ur. 1963) były prezes Zakładów Azotowych Puławy<ref>[http://chemia.wnp.pl/krzysztof-lewicki-byly-prezes-zakladow-azotowych-pulawy-jest-obecnie-dyrektorem-ds-przemyslu-w-stomilu-sanok,41163_1_0_0.html Prezes ZA Puławy Krzysztof Lewicki], [http://www.youtube.com/watch?v=qWwgWzo63QY Prezes ZA Puławy Krzysztof Lewicki odwołany].</ref>. Do 2005 Robert Kurkarewicz (branża pasy napędowe), obecnie Prezes Generalny Tagex Polska (branża pasy napędowe, kolektory słoneczne, wyroby gumowe)<ref>[http://www.infoveriti.pl/firma-krs/Tagex,Polska,Sanok,Raport,gospodarczy,KRS,0000237836.html TAGEX POLSKA SP. Z O.O., SANOK]</ref> Do 2009 Dorota Czapla-Niżnik, kierownik sprzedaży (w branży pasy napędowe) prywatnie żona starosty sanockiego, obecnie kierownik sprzedaży w Gates Corporation (branża pasy napędowe). Od 2009 w zarządzie Stomil Sanok-Dystrybucja zasiada Andrzej Krzanowski były prezes [[Autosan]]<ref>„Andrzej Krzanowski (ur. 21 stycznia 1951 w Sanoku -) syn Stanisława i Bronisławy z domu Starzecka, absolwent Technikum Mechanicznego w Sanoku, uprawiał [[Piłka siatkowa|piłkę siatkową]] w drużynie „Pomowiec”, w 1977 broni pracę magisterską na Wydziale Technologi Budowy Maszyn Politechniki Krakowskiej, w latach 1987-1988 sekretarz Rady pracowniczej Autosanu, od czerwca 1992 prezes zarządu Autosan S.A., pozyskuje inwestora strategicznego dla Autosanu spółki [[Sobiesław Zasada]] Centrum SA „<!-- SPRAWDŹ TO MIEJSCE! --> w: [[Stanisław Dydek]]. Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku. ISBN 83-87450-00-6, 2005, s. 203-204; „w grudniu 2009 odwołany z funkcji prezesa Autosanu” w: [http://www.nowiny24.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20091203/SANOK/666821739 Prezesi sanockiego Autosanu odwołani! 3 grudnia 2009].</ref>.


====Związki zawodowe i agencje pracy tymczasowej====
====Związki zawodowe i agencje pracy tymczasowej====
Na terenie zakładu działają cztery związki zawodowe: Związek Zawodowy "Kontra" przy Sanockich Zakładach Przemysłu Gumowego Stomil Sanok SA<ref>[http://www.zzkontra.pl/?komisja-zakladowa-zwiazku-zawodowego-kontra-przy-przy-sanockich-zakladach-przemyslu-gumowego-stomil-sanok-sa,48]</ref> przew. Robert Sośnicki, Międzyzakładowy Związek Zawodowy Stomil & PASS-POL przew. Robert Majcher<ref>[http://www.zzpass.sanok.tv/index.php?option=com_fireboard&Itemid=14]</ref>, Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Pracowników Sanockich Zakładów Przemysłu Gumowego "Stomil-Sanok" przew. zarządu Mieczysław Kaszycki<ref> [http://krs.wyborcza.biz/firma/szczegoly/niezalezny-samorzadny-zwiazek-zawodowy-pracownikow-sanockich-zakladow-przemyslu-gumowego-stomil-sanok-s_a_-w-sanoku-24805]</ref> i NSZZ „Solidarność” w Stomil Sanok S.A. przewodniczący Antoni Malinowski.
Na terenie zakładu działają cztery związki zawodowe: Związek Zawodowy "Kontra" przy Sanockich Zakładach Przemysłu Gumowego Stomil Sanok SA<ref>[http://www.zzkontra.pl/?komisja-zakladowa-zwiazku-zawodowego-kontra-przy-przy-sanockich-zakladach-przemyslu-gumowego-stomil-sanok-sa,48]</ref> przew. Robert Sośnicki, Międzyzakładowy Związek Zawodowy Stomil & PASS-POL przew. Robert Majcher<ref>[http://www.zzpass.sanok.tv/index.php?option=com_fireboard&Itemid=14]</ref>, Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Pracowników Sanockich Zakładów Przemysłu Gumowego "Stomil-Sanok" przew. zarządu Mieczysław Kaszycki<ref> [http://krs.wyborcza.biz/firma/szczegoly/niezalezny-samorzadny-zwiazek-zawodowy-pracownikow-sanockich-zakladow-przemyslu-gumowego-stomil-sanok-s_a_-w-sanoku-24805]</ref> i NSZZ „Solidarność” w Stomil Sanok S.A. przewodniczący Antoni Malinowski.


Na rzecz SZPG Stomil Sanok SA rekrutację oraz zatrudnienie pracowników prowadzi Agencja Pośrednictwa Pracy "POGLESZ" Maciej Pogorzelec. Zdecydowaną większość pracowników Agencji stanowią kobiety<ref>[http://www.cds.krakow.pl/zalaczniki/176/16.pdf EFS. Diagnoza instytucji rynku pracy str. 4]</ref>.
Na rzecz SZPG Stomil Sanok SA rekrutację oraz zatrudnienie pracowników prowadzi Agencja Pośrednictwa Pracy "POGLESZ" Maciej Pogorzelec<ref>[http://praca.money.pl/agencje-pracy/agencja;posrednictwa;pracy;poglesz;maciej;pogorzelec,adres,283,180.html POGLESZ, Krasińskiego 21/34, Sanok]</ref>. Firma została założona przez pracownika Stomil Sanok [[Leszek Pogorzelec|Leszka Pogorzelca]], działacza [[Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej|ZSPM]] w tym zakładzie jako "POGLESZ Agencja Ochrony Mienia Leszek Pogorzelec"<ref>POGLESZ Agencja Ochrony Mienia Leszek Pogorzelec, Krasińskiego 21/34, Sanok</ref>. Po śmierci Leszka Pogorzelca firmę przejął jego syn. Od imienia Leszka Pogorzelca nazwany został międzynarodowy turniej [[Piłka siatkowa|piłki siatkowej]] o "Puchar Ziemi Sanockiej im. Leszka Pogorzelca" przyznawany przez starostwo sanockie. Zdecydowaną większość pracowników Agencji Pośrednictwa Pracy stanowią kobiety<ref>[http://www.cds.krakow.pl/zalaczniki/176/16.pdf EFS. Diagnoza instytucji rynku pracy str. 4]</ref>.


==== Produkcja ====
==== Produkcja ====

Wersja z 10:07, 1 sie 2014

Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil Sanok” S.A.
ilustracja
Państwo

 Polska

Siedziba

Sanok, ul. Reymonta 19

Data założenia

24 stycznia 1932

Forma prawna

spółka akcyjna

Prezes

Marek Łęcki[1]

Giełda

GPW

ISIN

PLSTLSK00016

Symbol akcji

SANOK (SNK)

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}
Strona internetowa

Stomil Sanok S.A. (pełna nazwa: Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil Sanok” S.A.) – zakład przemysłu gumowego w Sanoku.

Historia

Przedsiębiorstwo posiada jedną z najdłuższych tradycji w Polsce.

Sanok Polska Spółka dla Przemysłu Gumowego

Budynek Zarządu Spółki przy ulicy Reymonta w 1935
Oskar Schmidt, Olga Didur-Wiktorowa, Adam Didur podczas imprezy promocyjnej wyrobów fabryki
Chronologia nazw
  • Polska Spółka dla Przemysłu Gumowego Spółka Akcyjna z siedzibą w Sanoku (rej. 14 sierpnia 1931)
  • „Sanok” Polska Spółka dla Przemysłu Gumowego Spółka Akcyjna w Sanoku
  • „Sanok” Polska Spółka dla Przemysłu Gumowego S.A.

Pierwotnie fabryka została założona w okresie II Rzeczypospolitej na terenie Sanoka w nowo przyłączonej wówczas części miasta, Posada. Oficjalną datą powstania był 24 stycznia 1932[3]. Była oparta na kapitale pochodzącym od akcjonariuszy z Francji i Szwajcarii[4][5]. Wykonanie budowlano-techniczne zapewniło Przedsiębiorstwo Robót Budowlanych i Żelbetonowych Bronisław Kędzierski i Ska; poświęcenie fabryki miało miejsce 20 marca 1932[6]. Założycielem twórcą, właścicielem i pierwszym dyrektorem fabryki był ceniony specjalista w dziedzinie technologii gumy z obywatelstwem austriackim dr Oskar Schmidt (budową kierował jego brat Karol Schmidt, jako generalny pełnomocnik akcjonariuszy)[7]. Jego przedsiębiorstwo nosiło nazwę Polska Spółka dla Przemysłu Gumowego S.A. SANOK[8] (równolegle powstawał drugi zakład pod nazwą Sanocka Fabryka Akumulatorów S.A., którą tworzył Karol Schmidt, a dyrektorem generalnym był Oskar Schmidt[9]). Fabryka została zaliczona do COP-u (podobnie jak stworzona równocześnie w mieście przez Schmidtów fabryka obrabiarek), dzięki czemu uzyskała ulgi przemysłowo-podatkowe na okres 15 lat od Ministerstw Skarbu, Spraw Wojskowych oraz Przemysłu[10][11]. W fabryce były produkowane: maski przeciwgazowe, nici gąbczaste dla przemysłu lotniczego i okrętowego oraz balony[12].

W 1934 do Sanoka przyjechał francuski naukowiec Auguste Piccard, który zamierzał wykorzystać materiał wyprodukowany w fabryce do budowy nowego balonu do lotu stratosferycznego[13]. W nawiązaniu do tego powstał Sanocki Klub Balonowy „Guma”, kierowany przez Oskara Schmidta, który działał jako sekcja Aeroklubu Lwowskiego, w jego ramach powstał balon pod nazwą „Sanok” (pierwszy lot 9 maja 1936 w Warszawie, drugi konkursowy w Toruniu 17 maja 1936 – wygrana w konkursie, zaś uroczysty lot w Sanoku odbył się 21 czerwca 1936 na obszarze obecnej dzielnicy Błonie).

Na majątek przedsiębiorstwa poza wyposażeniem produkcji składało się również:

  • przyfabryczny zakładowy żłobek,
  • sklep kredytujący zakupy żywnościowe,
  • świetlica, wyposażona w radio oraz adapter, gdzie odbywały się wieczorki taneczne[14].

Właściciele organizowali również kursy dokształcające, w zakładzie obowiązywały powszechne ubezpieczenia na życie, funkcjonował system wczasów pracowniczych, ośrodek w Nowym Sączu oraz obozy wypoczynkowe.

Po wybuchu II wojny światowej i nastaniu okupacji niemieckiej fabryka przestała funkcjonować, Niemcy wywieźli sprzęt i maszyny do zakładów Semperita w Krakowie, natomiast Fabryka Akumulatorów została podporządkowana firmie Accumulatorenfabrik, lecz produkcja nie była kontynuowana w tych ramach, zaś działał jedynie zakład remontowy[15]. U schyłku wojny zabudowania i infrastruktura fabryki zostały zniszczone wskutek działań zbrojnych. Wartość przedsiębiorstwa w 1939 szacowano na 700 tys. dolarów[16].

Zatrudnienie i pracownicy

Na początku istnienia w fabryce było zatrudnionych 5 urzędników i 15 robotników, w 1936 pracowało już ponad 1200 ludzi, w 1938 w fabryce było zatrudnionych 1500 pracowników[17], w tym 150 w laboratoriach, a w 1939 zatrudnionych było ok. 2000 pracowników[18] (wobec zapotrzebowania w pierwszym okresie wykwalifikowana kadra pochodziła z fabryk w Wolbromiu i Dębicy)[19].

Produkcja

Zakład produkował elementy masek przeciwgazowych, płyty gumowe, pasy transmisyjne i paski klinowe do alternatorów, opony i dętki rowerowe (np. modele z serii cord, rekord), węże strażackie, węże hamulcowe (zamówienie na obszar Wielkiej Brytanii do wagonów towarowych), łodzie desantowe i płótno balonowe[20], namioty. Schmidt zakupił też angielską licencję na „Laticel”, gumę porowatą stosowaną do wypełniania siedzeń w pojazdach[21]. Do produkcji wszelkiego rodzaju wyrobów stosowany był powszechnie recykling, a uzyskiwany z gumowych odpadów poprodukcyjnych regenerat kauczuku wykorzystywano ponownie do produkcji opon, hamulców i elementów wagonów kolejowych[22].

Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil”

Parking i historyczna brama główna do fabryki przy ulicy Przemyskiej (2013)
Brama przy ulicy Przemyskiej
Zabudowania fabryczne przy ulicy Przemyskiej
Brama przy ulicy Reymonta

U schyłku wojny władze Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku postanowiły o odbudowie fabryki[23], jednak po decyzji innych władz Polski Ludowej infrastruktura Gumy została przekazana na rzecz Okręgowych Zakładów Zbożowych w Rzeszowie, zaś po aktach dzierżawy zabudowania służyły następnie innym podmiotom, np. jako magazyny nawozów sztucznych. Później władze państwowe zdecydowały o przekazaniu zachowanej infrastruktury fabryki do Bydgoszczy, lecz po wstawiennictwu ówczesnego starosty sanockiego Andrzeja Szczudlika sanocka fabryka otrzymała dotację finansową[24]. W tym czasie Oskar Schmidt chciał odzyskać znacjonalizowaną przez PKWN firmę (z odpadów gumowych zamierzał wytwarzać najpotrzebniejsze w pierwszych latach po wojnie wyroby m. in. obcasy oraz podeszwy). Ostatecznie orzeczeniem Nr 58 Ministra Przemysłu Lekkiego, Jerzego Grzymka, z 14 grudnia 1950 Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku zostały przejęte na własność Państwa[25].

Decyzja o odbudowie zapadła w 1954, a jej realizacja nastąpiła w latach 1956-1960 (ich koszt wyniósł 100 mln złotych)[26]. Z Krakowa do Sanoka powrócił również przedwojenny park maszynowy. W wyniku tego powstała nowa infrastruktura. Fabryka pod nazwą Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego oficjalnie otwarto 20 lutego 1960[27]. W tym roku było produkowanych 370 produktów, a zatrudnienie wynosiło 185 pracowników.

W 1970 fabryka została nazwana Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil”[28]. W 1978 zakłady rozbudowano kosztem 4 mld złotych, inwestycje skierowane były na rozwój wyrobów potrzebnych dla krajowego przemysłu motoryzacyjnego. Zakład zatrudniał wówczas 5000 pracowników i zajmował tereny o pow. 58 ha umiejscowione w dzielnicy Olchowce po obu brzegach Sanu[29]. Wzrastała także liczba zatrudnienia: w 1964 – 500 pracowników, w 1974 – 2100, w 1978 – ponad 5000 (obok Autosanu zatrudniającego wówczas 7000 osób, był to drugi co do wielkości pracodawca miasta)[30].

1 sierpnia 1978 w fabryce złożył wizytę premier PRL Piotr Jaroszewicz, a 9 sierpnia 1979 I sekretarz KC PZPR Edward Gierek[31]. Dzień po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981, załoga fabryki podjęła strajk; następnie władze dokonały internowań, aresztowań i zwolnień z pracy (podobnie było w sanockiej fabryce SFA Autosan)[32].

Jednocześnie rozbudowywano infrastrukturę socjalną służącą pracownikom zakładu, m.in. osiem bloków mieszkalnych, dom sanatoryjny w uzdrowisku Rymanów-Zdrój, ośrodek wypoczynkowy w Myczkowcach, w 1978 została otwarta przyzakładowa przychodnia zdrowia przy ulicy Przemyskiej[33].

W 1982 fabryka obchodziła jubileusz 50-lecia istnienia; z tej okazji został wybity medal pamiątkowy[34].

Na majątek przedsiębiorstwa poza parkiem maszynowym i halami składało się do 1993:

  • 8 bloków mieszkalnych do 1978, około 1200 mieszkań w 1993,
  • stołówka zakładowa,
  • dom sanatoryjny w Rymanowie,
  • ośrodek wypoczynkowy w Myczkowcach,
  • dwa żłobki,
  • przedszkole,
  • Klub Kulturalno-Oświatowy „Chemik” oraz sportowy „Sanoczanka”,
  • zespół basenów kąpielowych na Błoniach[35].

Zatrudnienie i pracownicy

Do 1980 zakład liczył 5000 pracowników. Do 1990 zatrudnienie wynosiło 3700 pracowników.

Od 1957 do 1991 dyrektorami fabryki byli: Henryk Zwoliński, Adam Przybyło, Adam Szpet, Tadeusz Skórka, Zbigniew Paszta, Józef Baszak, Andrzej Hołubowski[36]. Od 1939 urzędnikiem w fabryce był Tadeusz Towarnicki.

W przedsiębiorstwie był zatrudniony Marian Daszyk, Tadeusz Paszkiewicz (ur. 1948), były dyrektor ds. handlu Stomil Sanok, od 1991 prezes PHU Stomil East, spółki handlowej z 65,69% udziałem Stomil Sanok[37], inż. Michał Micherdziński[38].

Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil Sanok” S.A.

1 stycznia 1991 po utworzeniu spółki akcyjnej[39] prezesem zarządu Stomil został wybrany w drodze konkursu Marek Łęcki, wcześniej dyrektor ekonomiczny fabryki Autosan, który przeprowadził kompleksową restrukturyzację oraz prywatyzację przedsiębiorstwa: m.in. sprywatyzowano, część przekazując miastu oraz zamknięto żłobki i przedszkola, stołówkę zakładową i kluby sportowe. Sprzedano mieszkania. Sprywatyzowano również pracownicze ośrodki wypoczynkowo-rekreacyjne.

W tym samym czasie Łęcki złożył ofertę ministerstwu przekształceń własnościowych na odkupienie przedsiębiorstwa przez menedżerów zarządzających Stomilem. Z powodu braku akceptacji ministerstwa na tego typu propozycję, przy współpracy firm konsultingowych został wyłoniony jako partner biznesowy Stomilu fundusz Enterprise Investors. Z części majątku spółki w 1993 utworzona została również spółka z niemieckim kapitałem Pass-Pol (przedsiębiorstwo zatrudniało w 2013 blisko 2500 pracowników)[40], w której Stomil Sanok został współudziałowcem.

We wrześniu 1993 Enterprise Investors nabył od Skarbu Państwa 80% akcji Stomilu Sanok za kwotę 8,7 mln zł (4,5 mln USD). 15% papierów otrzymali pracownicy, po cenie niższej od płaconej przez Enterprise Investors. Pięcioprocentowy pakiet objęła kadra menedżerska. Do tego czasu przeprowadzona została restrukturyzacja zatrudnienia oraz części majątku. Prezes Łęcki zmniejszył zatrudnienie z 3700 do 2500[41] i do 1400 osób w 2003, konsultacji w zakresie gospodarowania zasobami ludzkimi udzielał Michał Boni, konsultant Enterprise Investors, uczestniczący już wcześniej w podobnych procesach[42].

Od 28 stycznia 1997 spółka notowana jest na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.

W 2002 Stomil SA otrzymał nagrodę Ministra Środowiska i Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji „Panteon Polskiej Ekologii”[43]

W lipcu 2003 grupa kierownicza Stomil Sanok posiadająca już 10% akcji, zakupiła od Enterprise Investors kolejne akcje na drodze wykupu menedżerskiego (MBO, ang. management buyout). Wykup akcji przez kadrę zarządzającą wspomagany był przez OFE i TFI.[44]

W czerwcu 2014 walne zgromadzenie Stomilu Sanok uchwaliło wypłatę akcjonariuszom w formie dywidendy 34,14 mln zł pochodzącej z zysku za 2013. Reszta zysku ma zasilić kapitał zapasowy[45].

Zatrudnienie i pracownicy

W 1993 spółka liczyła 2200 pracowników. Do 2003 zatrudnienie spadło do 1400 pracowników. W 2011 zatrudnienie wynosiło 1750 (grupa Stomil Sanok zatrudnia 2286 pracowników)[46]. W 2013 zatrudniała 1770 pracowników (grupa Stomil Sanok w sumie 2347 osób)[47].

Od 1994 Wojciech Balwierczak (były wiceburmistrz Miasta Sanoka[48]) i Wiesław Franciszek Panter pierwszy prezes sprywatyzowanego Krosna oraz prezes krośnieńskiego OZPN (zmarł). Do 2009 Krzysztof Lewicki (ur. 1963) były prezes Zakładów Azotowych Puławy[49]. Do 2005 Robert Kurkarewicz (branża pasy napędowe), obecnie Prezes Generalny Tagex Polska (branża pasy napędowe, kolektory słoneczne, wyroby gumowe)[50] Do 2009 Dorota Czapla-Niżnik, kierownik sprzedaży (w branży pasy napędowe) prywatnie żona starosty sanockiego, obecnie kierownik sprzedaży w Gates Corporation (branża pasy napędowe). Od 2009 w zarządzie Stomil Sanok-Dystrybucja zasiada Andrzej Krzanowski były prezes Autosan[51].

Związki zawodowe i agencje pracy tymczasowej

Na terenie zakładu działają cztery związki zawodowe: Związek Zawodowy "Kontra" przy Sanockich Zakładach Przemysłu Gumowego Stomil Sanok SA[52] przew. Robert Sośnicki, Międzyzakładowy Związek Zawodowy Stomil & PASS-POL przew. Robert Majcher[53], Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Pracowników Sanockich Zakładów Przemysłu Gumowego "Stomil-Sanok" przew. zarządu Mieczysław Kaszycki[54] i NSZZ „Solidarność” w Stomil Sanok S.A. przewodniczący Antoni Malinowski.

Na rzecz SZPG Stomil Sanok SA rekrutację oraz zatrudnienie pracowników prowadzi Agencja Pośrednictwa Pracy "POGLESZ" Maciej Pogorzelec[55]. Firma została założona przez pracownika Stomil Sanok Leszka Pogorzelca, działacza ZSPM w tym zakładzie jako "POGLESZ Agencja Ochrony Mienia Leszek Pogorzelec"[56]. Po śmierci Leszka Pogorzelca firmę przejął jego syn. Od imienia Leszka Pogorzelca nazwany został międzynarodowy turniej piłki siatkowej o "Puchar Ziemi Sanockiej im. Leszka Pogorzelca" przyznawany przez starostwo sanockie. Zdecydowaną większość pracowników Agencji Pośrednictwa Pracy stanowią kobiety[57].

Produkcja

Zakład produkuje:

  • pasy klinowe dla przemysłu i rolnictwa; do połowy lat 90. XX wieku przedsiębiorstwo była monopolistą na krajowym rynku pasów do kombajnu Bizon, obecnie udział ten drastycznie spada.
  • uszczelnienia dla budownictwa, pozyskano takich klientów jak Veka, Brügmann, Roto Frank i Metalplast gdzie inwestowały fundusze Enterprise Investors.
  • wyroby akcesoryjne dla motoryzacji, główni odbiorcy uszczelek karoserii i wyrobów gumowo-metalowych do systemów antywibracyjnych: PASS GUMMIWERKE[58], FORD, VOLVO, Grupa VW, GM, CF GOMMA, VERITAS AG, CONTITECH, FIBRAX, TRI POLAND[59]
  • różnego rodzaju artykuły techniczne, gumowo-metalowe, gumowo-tkaninowe, gumowe,
  • mieszanki gumowe.

Sprzedaż

Biznes motoryzacyjny realizowany przez dostawy uszczelnień karoserii i systemów antywibracyjnych przynosi Stomilowi 45% przychodów. Do pomocy przy rozwoju tego segmentu działalności przedsiębiorca ściągnął fachowców z zagranicy[60]. Ważnym partnerem handlowym Stomil Sanok jest również niemieckie przedsiębiorstwo Tagex, dostawca m.in. na rynku polskim elementów przenoszących napędy, w tym pasów klinowych i łańcuchów[61][62].

  • W 2006 Spółka zrealizowała sprzedaż netto w wysokości 383,3 mln złotych i wypracowała 33,2 mln zysku netto.
  • W 2013 wartość sprzedaży Spółki Stomil Sanok wynosiła 720,1 mln zł w tym 471,3 mln zł to eksport, zysk netto za 2013 r. wyniósł 68,2 mln zł[63].
  • Stoisko Stomil Sanok-Dystrybucja na targach w Kielcach
    Stoisko Stomil Sanok-Dystrybucja na targach w Kielcach
  • Stoisko Stomil Sanok-Dystrybucja na targach w Boguchwale
    Stoisko Stomil Sanok-Dystrybucja na targach w Boguchwale
  • Stoisko Stomil Sanok-Dystrybucja na targach w Boguchwale
    Stoisko Stomil Sanok-Dystrybucja na targach w Boguchwale
Sprzedaż krajowa

Sprzedaż wyrobów własnych na rynku polskim głównie pasów klinowych i uszczelnień budowlanych prowadzona jest przez sieć sprzedaży składającej się z sześciu hurtowni pod wspólną nazwą Stomil Sanok-Dystrybucja. Na rynku krajowym stosowany jest taki model sprawdzonej działalności[64]. W 2008 została podpisana umowa sprzedaży przedsiębiorstwa państwowego Agroma w Ciechanowie na rzecz Stomil Dystrybucja[65]. Od grudnia 2009 członkiem zarządu Stomil Sanok-Dystrybucja jest Andrzej Krzanowski były prezes Autosan.

  • W 2005 sprzedaż krajowa Stomil Sanok-Dystrybucja dała 14,8% (49 652 tys. zł) udziału sprzedaży całej Grupy Stomil Sanok (334 432 tys. zł), w tym wyroby własne, pasy klinowe stanowiły ponad 66% (33 106 tys. zł) wartości sprzedaży Stomil Sanok-Dystrybucja[66].
  • W 2011 sprzedaż krajowa Stomil Sanok-Dystrybucja dała 9,11% ogólnej wartości sprzedaży[67].
  • W 2012 sprzedaż krajowa Stomil Sanok-Dystrybucja dała 10,9%[68], raport skorygowany podaje 8,4% ogólnej wartości sprzedaży[69].
  • W 2013 sprzedaż krajowa Stomil Sanok-Dystrybucja dała prawie 7,3% ogólnej wartości sprzedaży Grupy Stomil Sanok. Obecnie wyroby własne Stomilu stanowią tylko mniej niż połowę udziału sprzedaży sieci Stomil Sanok-Dystrybucja[70].
  • W 2014 wyroby własne Stomilu stanowiły ponad jedną trzecią udziału sprzedaży sieci Stomil Sanok-Dystrybucja. Raport nie uwzględnił udziału sprzedaży w skali całej Grupy. Działalność w tym segmencie uzależniona ma być od terminu uruchomienia programu PROW 2014-2020 oraz dostępności kredytów dla bezpośrednich i pośrednich odbiorców wyrobów[71].
Sprzedaż zagraniczna

Sprzedaż wyrobów własnych głównie pasów klinowych i uszczelnień na rynkach wschodnich Rosja, Białoruś i Ukraina odbywa się przez spółki zależne. Udział poszczególnych spółek nie przekracza 10% wartości sprzedaży całej Grupy Stomil Sanok.

  • PHU Stomil East Sp z o.o. - sprzedaż wyrobów Stomil Sanok - pasy klinowe, uszczelnienia na rynkach WNP, zatrudnienie 6 osób
  • Stomil Sanok Rus Sp. z o.o. w Moskwie, sprzedaż wyrobów Stomil Sanok - pasy klinowe, uszczelnienia na rynkach WNP (100% udziałów), dyr. Segiusz Skawałowski, zatrudnienie 12 osób
  • Stomil Sanok Ukraina Sp. z o.o. w Równym, sprzedaż wyrobów Stomil Sanok - pasy klinowe, uszczelnienia na rynkach WNP (100% udziałów), dyr. Ignacy Szyszko, zatrudnienie 22 osoby
  • Stomil Sanok Wiatka S. A. w Kirowie, sprzedaż wyrobów Stomil Sanok - na rynku rosyjskim (81,1% praw głosu), dyr. Oleg Czobaj, zatrudnienie 8 osób (2012)
  • Z.P.P.U. P. Stomil Sanok BR w Brześciu, Białoruś - sprzedaż wyrobów Stomil Sanok - na rynku rosyjskim, białoruskim (100% praw głosu), dyr. Zbigniew Kotarba, zatrudnienie 73 osoby
  • Rubber @ Plastic Systems S.A.S w Villers-la-Mantagne - produkcja i sprzedaż uszczelnień karoserii (100% praw głosu), dyr. Rafał Grzybowski, zatrudnienie 41 osób
  • Sanok Qingdao Auto Partrs w Qingdao - działalność marketingowa, dyr. Tomasz Bochnak, zatrudnienie 1 osoba
  • Meteor China-Beteiligungs GmbH w Bockenem - spółka holdingowa, dyr. Marcin Saramak i Dieter Lemke, 20% udziałów w firmie Sanok Qingdao Auto Partrs[72]

Wynagrodzenie osób zarządzających spółką

Za rok 2012 wynagrodzenie wyniosło 3 748 124,00 zł, w tym: wynagrodzenia stałe 2 040 000,00 zł; wynagrodzenia zmienne 1 708 124,00 zł.

– na poszczególnych członków Zarządu:
  • Marek Łęcki – 552 000,00 zł (stałe) – 456 375,00 zł premia – 1 008 375,00 zł razem (2012)
  • Marta Rudnicka – 378 000,00 zł (stałe); 315 656,00 zł premia; 693 656,00 zł razem (2012)
  • Mariusz Młodecki – 354 000,00 zł (stałe); 304 781,00 zł premia; 658 781,00 zł razem (2012)[73]
  • Grażyna Kotar – 378 000,00 zł (stałe); 315 656,00 zł premia; 693 656,00 razem
  • Marcin Saramak – 378 000,00 zł (stałe); 315 656,00 zł premia; 693 656,00 razem[74]

Akcjonariusze

Akcjonariusze powyżej 5% akcji w 2013[75].

  • 1. ING OFE – 3 400 000 – 12,65%
  • 2. Marek Łęcki – 2 967 900 – 11,04%
  • 3. OFE PZU Złota Jesień – 2 656 000 – 9,88%
  • 4. Aviva Investors Poland SA – 2 379 411 – 8,85%
  • 5. Aviva OFE Aviva BZ WBK – 1 527 783 – 5,68%
  • 6. PKO BP BANKOWY PTE S.A. – 1 375 875 – 5,12%
Akcje w posiadaniu osób zarządzających
  • Marta Rudnicka dyrektor ds. badań i nowych uruchomień[76][77]. – 1 307 820 akcji,
  • Mariusz Młodecki dyrektor ds. logistyki i zakupow[78][79], – 94 800 akcji,
  • Grażyna Kotar dyrektor ds. finansów – 31 000 akcji[80],
  • Marcin Saramak dyrektor ds. rozwoju biznesu – 30 200 akcji[81]

Wydarzenia

Krzyż pamiątkowy poświęcony ofiarom pożaru z 1944
Jan Oklejewicz (przewodniczący Rady Miasta Sanoka, SLD) i Andrzej Krzanowski (trzeci od prawej) na rynku w Sanoku w czasie obchód Światowego Zjazdu Sanoczan

2 sierpnia 1944 na terenie fabryki w części zajmowanej przez magazyny Wełykoj Kooperatywy Narodnoj Torhowli "Sojuz", prowadzonej przez Ukraińców, nastąpiła eksplozja i pożar materiałów łatwopalnych, w wyniku których śmierć poniosło kilkudziesięciu osób (ok. 70)[82][83]. Zdarzenie zostało upamiętnione przez krzyże ustanowione dla wspomnienia ofiar: pierwszy z 1945 (wykonawcą i fundatorem był Kowal Andrzej Bar, obok został posadzona wierzba płacząca przez Józefa Baszaka). Drugi, krzyż metalowy wraz z tabliczką pamiątkową, ustanowiony w 1994 z inicjatywy klubu seniora „Sanoczanie” przy wsparciu mieszkańców dzielnicy Posada i Rady tej dzielnicy. Inskrypcja głosiła: Krzyż postawiono dla upamiętnienia kilkadziesiąt osób, którzy ponieśli tragiczną śmierć w płomieniach jako żywe pochodnie – na skutek wybuchu materiałów palnych na terenie Fabryki gumy w dniu 2 sierpnia 1944. Pamięć o Nich pozostanie żywa w naszych sercach. Mieszkańcy Dzielnicy Posada. W 2014 krzyż został usunięty. Trzeci, krzyż w formie monumentu wraz z tablicą pamiątkową, został odsłonięty przed 70. rocznicą zdarzenia, 14 czerwca 2014. Stanowi go granitowy krzyż w otoczeniu stylizowanych płomieni, osadzony na skałach piaskowca[84]. Inskrypcja brzmi: ...miłość i pamięć mocniejsza niż śmierć... Dla uczczenia pamięci kilkudziesięciu ofiar - mieszkańców Sanoka i okolicznych miejscowości, którzy stracili życie w dramatycznym pożarze na terenie Fabryki Gumy w Sanoku w dniu 2 sierpnia 1944 r. W 70. rocznicę tragedii pamiętamy. Społeczny komitet upamiętnienia ofiar tragedii z 1944 r. Radni dzielnicy Posada V kadencji. Sanok, 14.06.2014.[85].

We wrześniu 2007 w ramach uroczystości związanych z obchodami 75-lecia założenia fabryki Zarząd Sanockich Zakładów Przemysłu Gumowego „STOMIL SANOK” S.A. zorganizował piknik rekreacyjny na sanockich Błoniach, podczas którego wystąpili: Majka Jeżowska, Kabaret pod Wyrwigroszem oraz Paweł Kukiz[86] z zespołem Piersi[87].

23 czerwca 2014 "stary zakład" na Reymonta w czasie trwania Światowego Zjazdu Sanoczan odwiedziła Marina Schmidt najmłodsza córka dr Oskara Schmidta. Była to pierwsza wizyta członka rodziny Schmidtów od zakończenia wojny.

Inne informacje

Na podstawie umowy z 1980, którą zawarli dyrektor „Stomilu” Zbigniew Paszta i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego Mieczysław Hess, w latach 1980-1987 z pomocą miasta Sanoka i sanockich Zakładów Przemysłu Gumowego „Stomil” przeprowadzono remont Pałacu Tadeusza Stryjeńskiego przy ulicy Stefana Batorego w Krakowie[88]. W związku z tym senat UJ podjął uchwałę nazwaniu tego budynku Collegium Sanockie[89].

  1. ↑ „Marek Łęcki, ur. 16 kwietnia 1954 we Wrocance, syn Edwarda i Marii z domu Kafel, absolwent Technikum Mechanicznego w Sanoku. Uprawia piłkę siatkową. ukończył Wydział Ekonomiki Produkcji AE w Krakowie w 1978, od 1982 dyrektor ekonomiczny w Autosanie, od 1986 zastępca dyrektora ds. ekonomicznych Autosanu, od 1990 dyrektor naczelny SZPG Stomil” w: Stanisław Dydek. Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku. ISBN 83-87450-00-6, 2005, s. 207.
  2. ↑ „Na dzień publikacji niniejszego raportu (2014/I)kapitał zakładowy wynosi 5 376 384,40 zł i dzieli się na 26 881 922 sztuk akcji o wartości nominalnej 0,20 zł każda” STOMIL SANOK SA – Skonsolidowany raport kwartalny QSr 1/2014.
  3. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 80. ISBN 978-83-935385-7-7.
  4. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 74. ISBN 978-83-935385-7-7.
  5. ↑ Zarys dziejów Sanoka w latach 1944–1978. W: Edward Zając, Jan Łuczyński: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 72.
  6. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 74. ISBN 978-83-935385-7-7.
  7. ↑ Wojciech Sołtys, Budownictwo, przemysł, rzemiosło, handel, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, s. 530, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995.
  8. ↑ Stomil Sanok.
  9. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 73. ISBN 978-83-935385-7-7.
  10. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 74. ISBN 978-83-935385-7-7.
  11. ↑ Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 531.
  12. ↑ Zarys dziejów Sanoka w latach 1944–1978. W: Edward Zając, Jan Łuczyński: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 72.
  13. ↑ Edward Zając, Organizacje o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i sportowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 606.
  14. ↑ Gumowy kapitalizm fabryka Oskara Schmidta w Sanoku.
  15. ↑ Andrzej Brygidyn: Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: Społeczny Komitet Wydawniczy „San”, 1992, s. 38-39.
  16. ↑ Gumowy kapitalizm fabryka Oskara Schmidta w Sanoku.
  17. ↑ Księga pamiątkowa Sto lat liceum i gimnazjum w Sanoku, red. Zofia Bandurka. 1980 s. 72.
  18. ↑ Gumowy kapitalizm fabryka Oskara Schmidta w Sanoku.
  19. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 74-75. ISBN 978-83-935385-7-7.
  20. ↑ From independence to industrialisation: Central Industrial Region 1937-1939. 2007.
  21. ↑ Stomil Sanok Historia.
  22. ↑ Gumowy kapitalizm fabryka Oskara Schmidta w Sanoku.
  23. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 113. ISBN 978-83-935385-7-7.
  24. ↑ Tadeusz Chmielewski: Andrzej Szczudlik – robotnik i działacz (1900–1971). W: Rocznik Sanocki 1988. Sanok. s. 283.
  25. ↑ Orzeczenie nr 58 Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia 14 grudnia 1950 r. o przejęciu przedsiębiorstw na własność Państwa. monitorpolski.gov.pl. [dostęp 26 lipca 2014].
  26. ↑ Zarys dziejów Sanoka w latach 1944–1978. W: Edward Zając, Jan Łuczyński: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 72.
  27. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 132. ISBN 978-83-935385-7-7.
  28. ↑ Sanok i okolice, Stefan Stefański, 1991, s. 26.
  29. ↑ Zarys dziejów Sanoka w latach 1944–1978. W: Edward Zając, Jan Łuczyński: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 72.
  30. ↑ Andrzej Brygidyn, Sanok między wojną a stanem wojennym, Sanok 1999, s. 73.
  31. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 953.
  32. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 954.
  33. ↑ Zarys dziejów Sanoka w latach 1944–1978. W: Edward Zając, Jan Łuczyński: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 72, 77.
  34. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 168. ISBN 978-83-935385-7-7.
  35. ↑ Księga pamiątkowa Sto lat liceum i gimnazjum w Sanoku, red. Zofia Bandurka. 1980 s. 72.
  36. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 133. ISBN 978-83-935385-7-7.
  37. ↑ Sprawozdanie GRUPA STOMIL SANOK SA 2010.
  38. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 98. ISBN 978-83-935385-7-7.
  39. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 961.
  40. ↑ Pass-Pol Sanok.
  41. ↑ „zakończony sukcesem 28 października 1994 r. Przeprowadzenie downsizingu, czyli wdrożeniu zintegrowanego systemu wspomagającego zarządzanie przez firmę Wizdom 119 Zarządzanie procesowe jako innowacyjność działania współczesnych przedsiębiorstw System Inc. spowodowało redukcję zatrudnienia z 6000 w 1989 r. do 2500 osób w 1994 r. (W rozumieniu Hammera nie jest to reengineering. ‘Reengineering eliminuje pracę, ale nie ludzi, bądź pozycje’ – M. Hammer). Po prywatyzacji w 1990 r. i restrukturyzacji w 1994 r. Stomil S.A. odnotował średni wzrost sprzedaży o 25% rocznie PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ I ZARZĄDZANIE Tom XIV, Zeszyt 12, Część II http://piz.san.edu.pl.
  42. ↑ „Nie do przecenienia jest też rola Michała Boni jako członka rady nadzorczej Stomilu, który pomagał zarządowi w bezbolesnej restrukturyzacji zatrudnienia. W latach 1993–2003, w czasie obecności Enterprise Investors w projekcie, zatrudnienie dodatkowo spadło z 2,2 do 1,4 tys.osób. w: Podkarpacka epopeja. Enterprise Investors, W-wa 2005, s. 144.
  43. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 137. ISBN 978-83-935385-7-7.
  44. ↑ Enterprise Investors za swoje akcje w Stomilu Sanok uzyskuje 230 mln zł (59 mln USD), osiągając 6,8 krotne pomnożenie wyłożonego kapitału w: Podkarpacka epopeja. Enterprise Investors, W-wa 2005, s. 144.
  45. ↑ [1].
  46. ↑ str.9.
  47. ↑ SANOCKIE ZAKŁADY PRZEMYSŁU GUMOWEGO STOMIL SANOK SA Raport okresowy roczny skonsolidowany za 2013 RS.
  48. ↑ [2]; Gabinet Burmistrza Witolda Przybyło.
  49. ↑ Prezes ZA Puławy Krzysztof Lewicki, Prezes ZA Puławy Krzysztof Lewicki odwołany.
  50. ↑ TAGEX POLSKA SP. Z O.O., SANOK
  51. ↑ „Andrzej Krzanowski (ur. 21 stycznia 1951 w Sanoku -) syn Stanisława i Bronisławy z domu Starzecka, absolwent Technikum Mechanicznego w Sanoku, uprawiał piłkę siatkową w drużynie „Pomowiec”, w 1977 broni pracę magisterską na Wydziale Technologi Budowy Maszyn Politechniki Krakowskiej, w latach 1987-1988 sekretarz Rady pracowniczej Autosanu, od czerwca 1992 prezes zarządu Autosan S.A., pozyskuje inwestora strategicznego dla Autosanu spółki Sobiesław Zasada Centrum SA „ w: Stanisław Dydek. Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku. ISBN 83-87450-00-6, 2005, s. 203-204; „w grudniu 2009 odwołany z funkcji prezesa Autosanu” w: Prezesi sanockiego Autosanu odwołani! 3 grudnia 2009.
  52. ↑ [3]
  53. ↑ [4]
  54. ↑ [5]
  55. ↑ POGLESZ, Krasińskiego 21/34, Sanok
  56. ↑ POGLESZ Agencja Ochrony Mienia Leszek Pogorzelec, Krasińskiego 21/34, Sanok
  57. ↑ EFS. Diagnoza instytucji rynku pracy str. 4
  58. ↑ Pass Schwelm.
  59. ↑ Sprawozdanie Zarzadu 2005.
  60. ↑ Podkarpacka epopeja. Enterprise Investors, Warszawa 2005.
  61. ↑ TAGEX Niemcy II. Rynki zagraniczne, 2005 str. 11.
  62. ↑ Tagex.
  63. ↑ Sprawozdanie Grupy 2013.
  64. ↑ S. 8/21 Rynek wtórny. Raport roczny R 2012, 2013-03-20.
  65. ↑ Sprzedaż PHU Agroma z Ciechanowa.
  66. ↑ Sprawozdanie Zarządu 2005, s. 5, 7.
  67. ↑ „Sprzedaż produktów Stomil Sanok S.A. do Spółki Stomil Sanok Dystrybucja Bogucin k/Poznania Spółka z o.o. stanowiła w 2011 r. 9,11% ogólnej wartości sprzedaży.” str 8/21 Sprawozdanie Zarz ą du z działalności Stomil Sanok S.A za 2011 [6].
  68. ↑ Sprawozdanie Finansowe za 2012.
  69. ↑ S. 9/21 Odbiorcy dla których sprzedaż przekracza 10% wartości sprzedaży ogółem:.
  70. ↑ Sprawozdanie Stomil Sanok SA, Odbiorcy str. 3 i 36.
  71. ↑ STOMIL SANOK SA – Skonsolidowany raport kwartalny QSr 1/2014.
  72. ↑ str. 33 [7]
  73. ↑ Sprawozdanie Zarządu z działalności Stomil Sanok SA za 2012 rok, KOMISJA NADZORU FINANSOWEGO, Raport roczny R 2012 [8].
  74. ↑ Raport roczny 2012.
  75. ↑ Sprawozdanie Grupy 2013.
  76. ↑ Marta Rudnicka.
  77. ↑ Sprawozdanie Grupy 2013.
  78. ↑ Mariusz Młodecki.
  79. ↑ Sprawozdanie Grupy 2013.
  80. ↑ Sprawozdanie Grupy 2013.
  81. ↑ Sprawozdanie Grupy 2013.
  82. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 98-101. ISBN 978-83-935385-7-7.
  83. ↑ Jolanta Ziobro. Nie doczekali końca wojny. Spalili się żywcem. „Tygodnik Sanocki”, s. 10, Nr 24 (1173) z 13 czerwca 2014. 
  84. ↑ Jolanta Ziobro. Pomnik na pokolenia. „Tygodnik Sanocki”, s. 3, Nr 25 (1174) z 20 czerwca 2014. 
  85. ↑ Odsłonięcie Pomnika Ofiar Tragedii z 1944 w Sanoku. sanokonline.pl. [dostęp 22 czerwca 2014].
  86. ↑ Paweł Kukiz podczas obchodów 75lecia Stomil Sanok.
  87. ↑ 75-lecie „STOMIL” Sanok S.A.
  88. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 135. ISBN 978-83-935385-7-7.
  89. ↑ Nazwa podana za: Historia Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. UJ.edu.pl, 23 lutego 201.

Źródła

Linki zewnętrzne

Spółki giełdowe wchodzące w skład indeksu mWIG40
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sanok_Rubber_Company&oldid=39990096”