Żyła sercowa wielka
Żyła sercowa wielka, żyła serca wielka (łac. vena cardiaca magna, vena cordis magna)[1][2] – w anatomii człowieka żyła serca, zaczynająca się na powierzchni mostkowo-żebrowej, w pobliżu wcięcia koniuszka serca i biegnąca w bruździe międzykomorowej przedniej wspólnie z gałęzią międzykomorową przednią tętnicy wieńcowej lewej. Jej przedłużeniem jest zatoka wieńcowa, poprzez którą uchodzi (tak jak i żyła tylna komory lewej, żyła sercowa średnia, żyła sercowa mała oraz żyła skośna przedsionka lewego) do prawego przedsionka serca. Jej największym dopływem jest żyła brzeżna lewa[1].
W niektórych wariantach anatomicznych, przy niedrożnej zatoce wieńcowej, może uchodzić do żył śródpiersia, a te z kolei do żył ramienno-głowowych, które łącząc się tworzą żyłę główną górną, uchodzącą do prawego przedsionka serca[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 99–100, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ Jan Henryk Spodnik, Mianownictwo anatomiczne polsko-angielsko-łacińskie, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2022, s. 241, ISBN 978-83-66960-76-3.
- ↑ Donald C. Goodman, A persistent left superior vena cava and anomalous anastomosing mediastinal vein in a domestic cat, „The Anatomical Record”, 108 (3), 1950, s. 415–420, DOI: 10.1002/ar.1091080306, ISSN 1097-0185 (ang.).
