Żyła odłokciowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żyły powierzchowne kończyny górnej

Żyła odłokciowa (łac. vena basilica, z arab. al-basilik = żyła królewska) – największa żyła powierzchowna kończyny górnej, prowadzi główny prąd żylny na jej powierzchni.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Żyłę odłokciową tworzy połączenie łuku żylnego grzbietowego śródręcza z żyłą odłokciową palca małego. Wstępuje ona od strony tylno-przyśrodkowej na przedramieniu, towarzysząc gałęzi łokciowej nerwu skórnego przyśrodkowego przedramienia. W okolicy zgięcia łokciowego dołącza do niej żyła pośrodkowa łokcia. Następnie przebiega w bruździe przyśrodkowej mięśnia dwugłowego ramienia, a w połowie długości ramienia przenika przez powięź głęboką, uchodząc do jednej z dwóch żył ramiennych, lub (rzadziej) wyżej, już do żyły ramiennej wspólnej, a nawet do pachowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Susan Standring: Gray's Anatomy. Elsevier, 2005, s. 857,885. ISBN 0-443-07168-3.
  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. Warszawa: PZWL, 1993, s. 390. ISBN 83-200-1628-2.
  • Richard S. Snell: Clinical Anatomy by Regions. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, 2007, s. 468. ISBN 0-7817-6404-1.