Zatoka skalista górna
Zatoka skalista górna (łac. sinus petrosus superior) – w anatomii człowieka parzysta zatoka opony twardej mózgowia, należąca do grupy dolnej (przednio-dolnej) zatok[1][2]. Biegnie w przyczepie namiotu móżdżku, wzdłuż górnego brzegu części skalistej kości skroniowej[1][2]. Jest tylno-górnym, mniejszym odpływem zatoki jamistej, prowadząc z niej krew do zatoki esowatej lub zatoki poprzecznej, łącząc tym samym dolną i górną grupę zatok opony twardej[1][2]. Wpadają do niej także żyły mózgu i móżdżku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 367, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ a b c Janina Sokołowska-Pituchowa, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny, wyd. VIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 736–737, ISBN 978-83-200-3917-7.
- ↑ Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 55, ISBN 978-83-66548-16-9.
