Żyły wypustowe
Żyły wypustowe (łac. venae emissariae) – w anatomii człowieka krótkie żyły przechodzące z wnętrza na zewnątrz czaszki przez kanały kostne. Stanowią połączenia między żyłami powierzchownymi czaszki, żyłami mózgowia, zatokami opony twardej i żyłami śródkościa. Pozwala to na wyrównywanie ciśnienia krwi w naczyniach wewnątrz i na zewnątrz czaszki[1][2][3]. Ich ściany są zrośnięte z kością[2]. Większymi żyłami wypustowymi, przebiegającymi w stałych miejscach, są żyła wypustowa ciemieniowa, żyła wypustowa sutkowa, żyła wypustowa kłykciowa i żyła wypustowa potyliczna[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 310, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 359–360, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ a b Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 1623–1624, ISBN 83-200-1923-0.
