Żyła szyjna wewnętrzna
Żyła szyjna wewnętrzna (ang. internal jugular vein, łac. vena jugularis interna) – w anatomii człowieka duża parzysta żyła szyi. Jest głównym naczyniem żylnym odprowadzającym krew z twarzy, jamy czaszki i szyi. Żyła szyjna wewnętrzna powstaje na podstawie czaszki w bocznej części otworu szyjnego. Jej początek tworzy nieznaczne uwypuklenie zwane opuszką górną żyły szyjnej wewnętrznej (łac. bulbus superior venae jugularis)[1][2].
Stanowi bezpośrednie przedłużenie zatoki esowatej. Następnie od opuszki górnej naczynie kieruje się ku dołowi, wchodząc do powrózka naczyniowo-nerwowego szyi, który otoczony jest łącznotkankową pochewką (łac. vagina carotica). W górnym odcinku szyi leży na tylno-bocznym brzegu tętnicy szyjnej wewnętrznej, a następnie układa się wzdłuż bocznego brzegu tętnicy szyjnej wspólnej. Żyła kończy się w dolnym odcinku szyi na wysokości stawu mostkowo-obojczykowego swoją opuszką dolną (łac. bulbus inferior venae jugularis), uchodząc do żyły podobojczykowej. Wspólnie z nią tworzy żyła ramienno-głowową. Na swoim przebiegu żyła jest przykryta przez mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy, a do tyłu przylega ona do mięśni przedkręgowych[1][2].
Wzdłuż bocznego brzegu żyły szyjnej wewnętrznej na całej jej długości rozmieszczone są węzły chłonne głębokie szyi[1], w których najczęściej powstają przerzuty z nowotworów złośliwych narządów głowy i szyi.
Żyła szyjna wewnętrzna nie ma zastawek żylnych. Występują one tylko w obszarze opuszki dolnej i zapobiegają cofaniu się krwi w kierunku głowy[1].
Średnica żyły wynosząca średnio 8–12 mm zmienia się podczas faz cyklu oddychania. Podczas wdechu rozszerza się ona i może przesuwać się bardziej na stronę boczną; przy wydechu natomiast ściana częściowo się zapada, a żyła chowa się ku tyłowi za tętnicą szyjną. Po stronie prawej pień żyły szyjnej jest zwykle szerszy (podobnie jak zatoka esowata i otwór szyjny po stronie prawej).
Do pnia żyły szyjnej wewnętrznej od góry ku dołowi uchodzą:
- zatoka skalista dolna uchodzi jeszcze na podstawie czaszki w opuszce górnej,
- zatoka potyliczna,
- żyła kanalika ślimaka,
- splot żylny kanału nerwu podjęzykowego,
- żyła potyliczna,
- żyła twarzowa,
- żyły gardłowe,
- żyła językowa,
- żyły tarczowe górne.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 376–378, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 182, ISBN 978-83-66548-16-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bochenek, Michał Reicher, Stanisław Hiller: Anatomia człowieka. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1993, s. 376-378. ISBN 83-200-1628-2.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Żyła szyjna wewnętrzna i jej dopływy — schemat. instantanatomy.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-23)].
