Żyła płucna lewa dolna
Żyła płucna lewa dolna (łac. vena pulmonalis sinistra inferior)[1][2], żyła płucna dolna lewa (vena pulmonalis inferior sinistra)[3][4] – w anatomii człowieka jedna z czterech żył krążenia małego, prowadzących krew natlenowaną z płuc do lewego przedsionka serca[4]. Żyła płucna lewa dolna zazwyczaj zbiera krew z dolnego płata lewego płuca[3][4], ale możliwe są odmienności w obszarze unaczynienia, szczególnie gdy płaty nie są całkowicie od siebie oddzielone[4].
Powstaje z połączenia dwóch żył (nazywanych też gałęziami), dzielących się dalej na mniejsze odgałęzienia (części). Są to[2][1][3][4]:
- żyła górna płuca lewego (vena superior pulmonis sinistri), inaczej gałąź górna (ramus superior), gałąź szczytowa (ramus apicalis)
- część wewnątrzsegmentowa (pars intrasegmentalis)
- część międzysegmentowa (pars intersegmentalis), inaczej część podsegmentowa (pars infrasegmentalis)
- żyła podstawna wspólna płuca lewego (vena basalis communis pulmonis sinistri)
- żyła podstawna górna płuca lewego (vena basalis superior pulmonis sinistri)
- żyła podstawna przednia płuca lewego (vena basalis anterior pulmonis sinistri), inaczej gałąź podstawna przednia (ramus basalis anterior)
- część wewnątrzsegmentowa (pars intrasegmentalis)
- część międzysegmentowa (pars intersegmentalis), inaczej część podsegmentowa (pars infrasegmentalis)
- żyła podstawna przednia płuca lewego (vena basalis anterior pulmonis sinistri), inaczej gałąź podstawna przednia (ramus basalis anterior)
- żyła podstawna dolna płuca lewego (vena basalis inferior pulmonis sinistri)
- żyła podstawna górna płuca lewego (vena basalis superior pulmonis sinistri)
W obrębie wnęki płuca żyła płucna lewa dolna położona jest najniżej ze wszystkich głównych struktur korzenia płuca[5]. Jest nieco krótsza i cieńsza niż żyła płucna prawa dolna, u dorosłego człowieka ma średnicę 13 mm, najmniejszą ze wszystkich żył płucnych. Przebiega poziomo z przodu od aorty piersiowej. Nie ma w niej zastawek[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jan Henryk Spodnik, Mianownictwo anatomiczne polsko-angielsko-łacińskie, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2022, s. 241, ISBN 978-83-66960-76-3.
- ↑ a b Zygmunt Urbanowicz, Współczesne mianownictwo anatomiczne, Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2002, s. 294, ISBN 83-88063-91-X.
- ↑ a b c Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 1616, ISBN 83-200-1923-0.
- ↑ a b c d e Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 437–439.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 407.
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 355, ISBN 978-83-200-3257-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-4501-7.
